Oxfam:Πρώτη φορά σε 25 χρόνια, ακραίος πλούτος και ακραία φτώχεια αυξάνονται ταυτόχρονα
Τρισεκατομμύρια δολάρια ουρανοκατέβατα κέρδη έχουν γεμίσει τις τσέπες της μικρής ελίτ του πλούτου ενώ πνίγονται οι φτωχότερες χώρες -κατήγγειλε η Oxfam.
Τι προτείνει ως απάντηση στις δηλώσεις του ΔΝΤ και την μαύρη εικόνα που παρουσίασε χθες η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κρισταλίνα Ιβάνοβα Γκεοργκίεβα.
Παρά τη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα της λιτότητας και της κλιματικής αλλαγής που πλήττει περισσότερο τους φτωχότερους ανθρώπους, τις γυναίκες και τις περιθωριοποιημένες ομάδες του κόσμου, οι πλούσιες χώρες που συναντώνται στις εαρινές συναντήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, στην Ουάσιγκτον, συζητούν μεταρρυθμίσεις που είναι πιθανό να ξεκλειδώσουν μόνο ένα μικρό μέρος της απαιτούμενης χρηματοδότησης.
Η Oxfam ζητά από τις πλούσιες χώρες να δανειστούν 11,5 τρισεκατομμύρια δολάρια για να χρηματοδοτήσουν μια ιστορική “ανταλλαγή χρέους για το κλίμα” με τις φτωχότερες χώρες, εκτός από την επιτέλους τήρηση των δεσμεύσεών τους για βοήθεια, από την οποία έχουν καθυστερήσει 6,5 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Οι προοδευτικοί φόροι πλούτου και τα Ειδικά Δικαιώματα (ΕΤΔ) θα ήταν αρκετά για να χρηματοδοτήσουν αυτές τις πολιτικές κοινής λογικής και πολλά άλλα, ενώ θα περίσσευαν αρκετά για τα πλούσια έθνη ώστε να κάνουν επενδύσεις που θα εξαλείψουν τις ανισότητες στο εσωτερικό τους. Ένα μόνο μέτρο – ένας προοδευτικός φόρος καθαρού πλούτου έως 5% – θα μπορούσε να προσθέσει περίπου 1,1 τρισεκατομμύρια δολάρια στους προϋπολογισμούς των δωρητριών χωρών (OECD DAC) κάθε χρόνο.
“Σε όποιον απορρίψει μια ανταλλαγή χρέους 11,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων για το κλίμα ως ριζοσπαστική, ας θυμηθεί ότι οι πλούσιες χώρες συγκέντρωσαν περίπου τόσα ως απάντηση στο Covid-19”, δήλωσε ο νέος προσωρινός εκτελεστικός διευθυντής της Oxfam International, Amitabh Behar.
“Σε όποιον θα απέρριπτε την τήρηση των υποσχέσεων για βοήθεια ως μη ρεαλιστική, να θυμάται ότι οι πλούσιες χώρες θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν περισσότερα από 1 τρισεκατομμύριο δολάρια κάθε χρόνο, αν ήταν πρόθυμες να φορολογήσουν τους πλούσιους. Όλα εξαρτώνται από την πολιτική βούληση”.
“Το οικονομικό μας σύστημα συνεχίζει να διοχετεύει τρισεκατομμύρια δολάρια στα χέρια της πλουσιότερης ελίτ. Δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων απροσδόκητων κερδών, καβάλα σε μια κρίση κόστους ζωής, έχουν γεμίσει τις τσέπες των πλούσιων μετόχων”, δήλωσε η Behar.
Οι μεταρρυθμίσεις του “Πλαισίου Κεφαλαιακής Επάρκειας” (CAF) θα επέτρεπαν στις Πολυμερείς Τράπεζες Ανάπτυξης να αυξήσουν τον όγκο των δανείων τους, χωρίς οι κυβερνητικοί μέτοχοι να χρειαστεί να πληρώσουν περισσότερα χρήματα. Η Oxfam λέει ότι ενώ πρόκειται για μια καλή ιδέα που θα πρέπει να εφαρμοστεί γρήγορα, απέχει πολύ από το να είναι μια μαγική σφαίρα.
Ακόμα και οι πιο εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις του CAF θα ξεκλειδώσουν μόλις 1 τρισεκατομμύριο δολάρια, το οποίο απέχει πολύ από τα 27,4 τρισεκατομμύρια δολάρια που απαιτούνται.
Ωστόσο, μια λιγότερο φιλόδοξη – και πολύ πιο πιθανή – μεταρρύθμιση που βρίσκεται στο τραπέζι θα μπορούσε να συγκεντρώσει μόλις το 0,1% των ετήσιων αναγκών των χωρών χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος σε κλιματικές και κοινωνικές δαπάνες από τώρα έως το 2030. Η Oxfam ανησυχεί ότι οι πλούσιες χώρες θα μπορούσαν να προσελκυστούν από αυτή τη μεταρρύθμιση του CAF ως δικαιολογία για να μην τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους για βοήθεια που οφείλουν και χρειάζονται επειγόντως τα φτωχότερα έθνη.
“Φυσικά, είναι βολικό για τις πλούσιες χώρες να δίνουν προτεραιότητα σε επιλογές που δεν τους κοστίζουν ούτε σεντ”, δήλωσε ο Behar. “Αλλά η μεταρρύθμιση του CAF δεν είναι μαγική σφαίρα – θα προσφέρει την παροιμιώδη σταγόνα στον ωκεανό αυτού που πραγματικά χρειάζεται και κινδυνεύει να αποσπάσει την προσοχή από τις δεσμεύσεις βοήθειας”.
Άλλες πρωτοβουλίες στο τραπέζι των Πηγών – όπως η αναστολή της αποπληρωμής του χρέους σε περίπτωση που μια χώρα υποστεί φυσική καταστροφή, όπως τυφώνας ή σεισμός, ή “πράσινα ομόλογα” για την ενθάρρυνση περιβαλλοντικών έργων – μπορεί να είναι όλες ευπρόσδεκτες, αλλά και αυτές δεν θα καλύψουν ούτε κατά διάνοια τις ανάγκες.
“Αν οι πλούσιες χώρες εννοούσαν σοβαρά να επενδύσουν στους ανθρώπους και τον πλανήτη, θα προχωρούσαν πέρα από τα οικονομικά μαγικά. Είναι καιρός οι κυβερνήσεις να βρουν το ηθικό τους υπόβαθρο και να φορολογήσουν τους πλουσιότερους, ώστε να μπορέσουμε να αποτρέψουμε την κλιματική καταστροφή και να βγάλουμε όλους από τη φτώχεια”, δήλωσε ο Behar.
Οι προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο της διαδικασίας “Οδικός Χάρτης Εξέλιξης” της Παγκόσμιας Τράπεζας θα αποτελέσουν ένα άλλο καυτό θέμα στις εαρινές συναντήσεις.
Η Oxfam επισημαίνει ότι ένας στόχος για την ανισότητα, που θα δεσμεύει την Παγκόσμια Τράπεζα να κλείσει το χάσμα μεταξύ του φτωχότερου 40% και του πλουσιότερου 10%, έχει καθυστερήσει εδώ και καιρό.
“Η ίδια η ανάλυση της Παγκόσμιας Τράπεζας δείχνει ότι η ακραία οικονομική ανισότητα αποτελεί εμπόδιο στη μείωση της φτώχειας – ωστόσο ο σημερινός στόχος για την “κοινή ευημερία” είναι αδύναμος και αναποτελεσματικός. Πρέπει να δούμε πολύ μεγαλύτερη φιλοδοξία από έναν παγκόσμιο οργανισμό που έχει αναλάβει την καταπολέμηση της φτώχειας”, δήλωσε ο Behar.
