67
Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος, δρ ευρωπαϊκής ασφάλειας και νέων απειλών. Κύριος ερευνητής ΕΛΙΑΜΕΠ.
Τυχόν ρύθμιση του Μεταναστευτικού ξεπερνά τα ευρωπαϊκά όρια και απαιτεί παγκόσμια συναίνεση.
Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος, δρ ευρωπαϊκής ασφάλειας και νέων απειλών. Κύριος ερευνητής ΕΛΙΑΜΕΠ.Τα τελευταία 14 χρόνια ασχολούμαι επιστημονικά και επαγγελματικά (συμβουλευτικές και εκπαιδευτικές υπηρεσίες, χρηματοδοτούμενα ερευνητικά προγράμματα) με το μεταναστευτικό.
Στο μεγαλύτερο της μέρος η ενασχόληση μου αφορά μία δύσκολη πτυχή του μεταναστευτικού, τις διαστάσεις ασφάλειας.
Από την πρώτη στιγμή είχα αναπτύξει μία προσέγγιση πως σε επίπεδο ασφάλειας, πρέπει και μπορεί να βρεθεί η χρυσή τομή ώστε να μην βλέπουμε αντιθετικά την εθνική ασφάλεια, δηλαδή το δικαίωμα των κρατών να προστατεύουν τα σύνορα τους, με την ανθρώπινη ασφάλεια, την προστασία δηλαδή κάθε ανθρώπου που το έχει ανάγκη, ακόμη και όταν αυτός δεν είναι πολίτης μίας χώρας.
Δυστυχώς η επιστημονική, η πολιτική και η δημόσια συζήτηση γύρω από τις διαστάσεις ασφάλειας του μεταναστευτικού κινείται πλήρως πάνω σε αυτή την εσφαλμένη διλημματική συλλογιστική και κυρίως με ακραίες θέσεις (όλοι οι εγκληματίες είναι μετανάστες, όλοι οι μουσουλμάνοι είναι τρομοκράτες κ.α. από τη μία πλευρά και από την άλλη, ασχοληθείτε με το οργανωμένο έγκλημα και αφήστε τους “φτωχοδιαβόλους”, οι φράκτες δολοφονούν ανθρώπους κτλ.).
Το χειρότερο είναι πως αυτή η πολωμένη προσέγγιση, με όρους άσπρου- μαύρου, μία πλήρως ταυτοτική αντιπαράθεση, έχει κυριαρχήσει στο δημόσιο διάλογο για την μετανάστευση. Με αποτέλεσμα μία μετριοπαθής και λογική προσέγγιση που να μπορεί να αναδείξει τις επιπτώσεις ασφάλειας του μεταναστευτικού ή τα θετικά και τα αρνητικά των μεταναστευτικών κινήσεων για την Ελλάδα ή μία άλλη χώρα, δεν μπορεί να διεξαχθεί.
Αυτό όμως είναι εξόχως προβληματικό. Μεταναστευτική πολιτική δεν μπορεί να σχεδιασθεί πάνω σε ιδεοληψίες ή με αφοριστικούς όρους για το αν η μετανάστευση είναι καλή ή κακή. Πρέπει να προκύπτει, όπως κάθε πολιτική, μέσα από αναλύσεις θετικών και αρνητικών, μέσων και δυνατοτήτων, ιεράρχησης συμφερόντων και αγαθών και σεβασμού στην ισορροπία μεταξύ εθνικής ασφάλειας και διεθνών υποχρεώσεων, ανθρωπιστικού δικαίου κτλ.
Με άλλα λόγια, το μεταναστευτικό δεν αντιμετωπίζεται ούτε με ναρκοπέδια, ούτε όμως και με διευκόλυνση μαζικής μετανάστευσης ανθρώπων. Η Ειδομένη και η Μόρια ήταν η απόλυτη αποτυχία μίας ανέμελης πολιτικής του τύπου “ας έρθουν και βλέπουμε”.
Για να μην χάνουμε ζωές ανθρώπων θα πρέπει η μετανάστευση να ρυθμιστεί και για να είμαστε απολύτως δίκαιοι, αυτή η ρύθμιση ξεπερνά και την Ε.Ε. είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα, όπου τα κράτη, όποια θέση και αν έχουν (καταγωγής, διέλευσης, υποδοχής) δείχνουν απρόθυμα στο να προκύψει μία παγκόσμια λύση.
Το να λέμε ωραία λόγια για διεθνοποίηση του προβλήματος ή για την αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτιών του μεταναστευτικού, χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις, για το πως μπορούν να γίνουν, αποτελεί απλώς ευχολόγιο και μοιάζει με τις απαντήσεις τους διαγωνισμούς ομορφιάς για την παγκόσμια ειρήνη.
Η ολοκληρωμένη μεταναστευτική πολιτική σήμερα είναι συνδυασμός: α) ασφάλειας συνόρων, β) διευκόλυνσης νόμιμης μετανάστευσης, γ) υποστήριξης προσφύγων, δ) πολιτικών ένταξης κτλ. Ολοκληρωμένη μεταναστευτική πολιτική με 1 ή 2 από αυτές τις διαστάσεις δεν υπάρχει.
Ας σκοτωθούμε τώρα για τους φράκτες που σκοτώνουν, για τους μετανάστες που δεν πάνε στη Σαουδική Αραβία, αλλά στην Ευρώπη για να την εποικήσουν και ας κάνουμε προβολές ανθρωπισμού ή πατριωτισμού, είναι ευκολότερο από το να αναζητήσουμε την ελάχιστη κοινή συνισταμένη σε ένα τόσο δύσκολο ζήτημα που έχει στην καρδιά του ανθρώπινες ζωές και που το ρυθμίζουν δυστυχώς τα δίκτυα του οργανωμένου εγκλήματος.
Το κείμενο του κ.Καρατράντου αναρτήθηκε στο χρονολόγιό του στο facebook.