Η έννοια του χρόνου και της προσπάθειας στην υπόθεση του συγγραφέα Κόρμακ Μακάρθι
Ο Θοδωρής Γεωργακόπουλος γράφει για τον Κόρμακ Μακάρθι που πέθανε πρόσφατα.
Ο Κόρμακ Μακάρθι, που πέθανε τις προάλλες στην ηλικία των 89 ετών, ήταν συγγραφέας. Συγγραφέας. Αυτό ήταν το επάγγελμά του: συγγραφέας. Δεν ήταν εισοδηματίας που ζούσε από τα νοίκια. Δεν έγραφε για εφημερίδες και περιοδικά για να συντηρηθεί. Βιβλία έγραφε. Μυθιστορήματα και σενάρια (και ένα άρθρο). Αυτή ήταν η δουλειά του. Αλλά αυτό δεν είναι που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση.
Ο Κόρμακ Μακάρθι έγινε συγγραφέας μετά την θητεία του στην αμερικανική αεροπορία και το πρώτο του βιβλίο κυκλοφόρησε όταν ήταν 32 χρονών. Μέχρι τα 59 του έγραψε άλλα τέσσερα μυθιστορήματα. Ούτε ένα δεν πούλησε περισσότερα από 5.000 αντίτυπα. Ο Μακάρθι ζούσε χάρη σε κρατικές υποτροφίες (τα βιβλία του τύγχαναν καλής αποδοχής από την κριτική, μολονότι εμπορικά ήταν αποτυχημένα) και τον περισσότερο καιρό επιβίωνε σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, ή με την υποστήριξη της συζύγου του (σε αυτό το διάστημα παντρεύτηκε δύο φορές). Και τότε, το 1992, μετά από τρεις δεκαετίες προσπαθειών, η εμπορική επιτυχία ήρθε. Το All The Pretty Horses πούλησε εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα και έγινε ταινία, ο Μακάρθι έγινε ευρύτερα γνωστός, επόμενα βιβλία του όπως το No Country For Old Men και το καταπληκτικό The Road έγιναν κι αυτά επιτυχίες (και ταινίες) ενώ ο κόσμος ανακάλυψε εκ νέου τα προηγούμενα βιβλία του, το καλύτερο και πληρέστερο των οποίων ήταν το επικό, σκληρό Blood Meridian.
Πόσο χρόνο αντέχει το ανθρώπινο ον να προσπαθεί και να παλεύει; Αυτό το ερώτημα σκέφτομαι από τότε που έμαθα ότι ο Κόρμακ Μακάρθι πέθανε. Πόσο παλεύεις μ’ αυτό που πιστεύεις ότι πρέπει να κάνεις μέχρι να βρεις την ανταπόκριση που πιστεύεις ότι δικαιούσαι; Πόση υπομονή; Και, επιπλέον: πόσοι άλλοι Κόρμακ Μακάρθι έχουν γράψει τα Blood Meridian τους αλλά όχι (ακόμα) το All The Pretty Horses τους, και δεν τους έχουμε πάρει χαμπάρι; Πόσα άγνωστα αριστουργήματα περάσαν και χάθηκαν, λόγω ατυχίας, ή επειδή οι συγγραφείς τους δεν είχαν την υπομονή του Κόρμακ Μακάρθι και, κάποια στιγμή, μέσα στις δεκαετίες, έπιασαν μιαν άλλη δουλειά γιατί δεν άντεχαν άλλο τη φτώχεια;