Ήρθαν να τον προλάβουν ζωντανό από ηθική κληρονομική καταβολή που έχουν να
προλαβαίνουν αυτόν που πεθαίνει
ενώ δεν υπάρχει πηγαίος λόγος καλοσύνης ή αυθόρμητη κίνηση που να στρέφεται προς τη
δυστυχία (θεωρούσε αυτός που πέθαινε)
και να είναι αποδεχτή από έναν περήφανο άντρα.
Αλλά και της περηφάνιας της μέλλεται κάποια στιγμή να φορτωθεί ηθική.
Είναι η μοίρα του ανθρώπου να φορτώνει τα πάντα ηθική και να γίνεται διάβολος.
Η ζωή είναι πραγματικά άδεια από νόημα για τους περήφανους, σκέφτηκα.
Να τώρα δες:
τσαλακωμένα χαρτιά φαρμακείου στο πίσω κάθισμα
ενός αυτοκινήτου το μηνούν, για τον έρημο άντρα
τελευταία δώρα (δώρα που δεν μπορούν να νικήσουν
το ανίκητο εγκαθίδρυμα) – μεταξύ μας, ανθρώπινες γυφτιές
όπως τόσα σπουδαία ανθρώπινα πράγματα
και οι περισσότερες από τις εκδηλώσεις της αγάπης. […]
[Από την έκδοση]