Μετά το “αμάρτημα” του Ιλισσού και την “ασέβεια”, ας δούμε τι έγινε στο Παρίσι, το 1910.
Η πλημμύρα του Σηκουάνα το 1910, που συχνά αναφέρεται ως η εκατονταετής πλημμύρα, είναι η μεγαλύτερη γνωστή υπερχείλιση του Σηκουάνα μετά από εκείνη του 1651. Επηρέασε το μεγαλύτερο μέρος της κοιλάδας του Σηκουάνα και, αν και δεν ήταν ιδιαίτερα θανατηφόρα, προκάλεσε σημαντικές ζημιές στην περιφερειακή οικονομία, ιδίως στο Παρίσι.
Ο Σηκουάνας έφθασε στην υψηλότερη στάθμη του, 8,62 μέτρα στην υδρομετρική κλίμακα στην Pont d’Austerlitz στο Παρίσι, στις 28 Ιανουαρίου.
Για αρκετές εβδομάδες πριν και μετά την ημερομηνία αυτή, πολλές συνοικίες της πρωτεύουσας και πόλεις κατά μήκος του ποταμού επλήγησαν. Το νερό ανέβηκε σε περίπου δέκα ημέρες και υποχώρησε σε περίπου 35 ημέρες.
Οι παραπόταμοι και οι συμβολές του Σηκουάνα υπέστησαν την ίδια μοίρα σε διαφορετικό βαθμό λόγω της αλληλεξάρτησης των διαφόρων υδρολογικών συστημάτων. Ορισμένες προαστιακές πόλεις υπέστησαν εκτεταμένες ζημιές.
Κατά τη διάρκεια της μεγάλης πλημμύρας του 1910, μέλη του Κοινοβουλίου ταξίδεψαν στην Εθνοσυνέλευση με βάρκα για να ενθαρρύνουν την επανέναρξη των εργασιών. Το Zouave στην Pont de l’Alma, στο οποίο οι Παριζιάνοι συνήθιζαν να μετρούν το ύψος των πλημμυρών του Σηκουάνα, ήταν μέχρι τους ώμους μέσα στο νερό.
Αυτή η πλημμύρα του Σηκουάνα προκλήθηκε από ένα συνδυασμό παραγόντων:
-Ισχυρές βροχοπτώσεις,
-χιόνι και παγετός,
-υπερχείλιση πολλών ποταμών: Yonne, Loing, Grand Morin,
-κορεσμένο υπέδαφος σε όλη τη λεκάνη του Παρισιού (σε σχήμα λεκάνης).
-Τον Ιανουάριο του 1910, μεγάλες πλημμύρες σημειώθηκαν επίσης στην Αλσατία-Λωρραίνη, η οποία ήταν τότε προσαρτημένη στη Γερμανία