Θανάσης Δρίτσας, Υδατογραφίες, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νερού.

 Σε καιρούς χαλεπούς, η ακρόαση επιλεγμένης μουσικής μπορεί να γίνει  χρήσιμο θεραπευτικό εργαλείο για την αντιμετώπιση του άγχους, των αρνητικών συναισθημάτων, της ψυχολογικής πίεσης και της καταθλιπτικής διάθεσης. Η μουσική μπορεί να βοηθήσει προσφέροντας χαλάρωση, ηρεμία, ονειρική διάθεση και ένα θεραπευτικό φανταστικό νοερό ταξίδι. Η μουσική ακρόαση μέσω της προσφερόμενης χαλάρωσης προσφέρει επιπλέον ευεργετικές επιδράσεις σε βιολογικές παραμέτρους όπως στην ελάττωση των καρδιακών παλμών και της αρτηριακής πίεσης που συχνά αυξάνονται σε καταστάσεις άγχους και ψυχολογικής πίεσης.

Σήμερα ο γνωστός καρδιολόγος του Ωνασείου και συνθέτης Θανάσης Δρίτσας προτείνει μια σειρά δικών του μουσικών συνθέσεων με πηγή έμπνευσης το (θεραπευτικό) στοιχείο του νερού.

Για τα έργα αυτά και την πηγή της έμπνευσης τους ο συνθέτης (ΘΔ) σημειώνει τα εξής:

«Το υγρό στοιχείο παραπέμπει στις απαρχές της ανθρώπινης παρουσίας στον πλανήτη, άλλωστε η ζωή προήλθε από το νερό. Η θάλασσα ιδιαίτερα είναι η μήτρα της ζωής, η θάλασσα είναι η μητέρα όλων μας. Επίσης στο εμβρυϊκό στάδιο της ύπαρξής του ο άνθρωπος κολυμπάει μέσα στη θάλασσα του αμνιακού υγρού, πριν γεννηθεί ο άνθρωπος κολυμπάει μέσα στην ασφάλεια του μητρικού ωκεανού. Πιθανά εκατοντάδες χιλιάδες καλλιτέχνες στην ιστορία της τέχνης έχουν εμπνευστεί έργα από τη θάλασσα, τα ποτάμια, τις λίμνες, τους πάγους. Το υγρό στοιχείο αποτελεί γενικότερα κοινό τόπο συνάντησης των καλλιτεχνών. Ο καθένας όμως συνδέεται μέσα από διαφορετικές εικόνες, σκέψεις, αναμνήσεις. Το πρώτο μου κομμάτι σε μορφή κουαρτέτου εγχόρδων, στον πρώτο δίσκο μου που κυκλοφόρησε το 2002  (String Images), είχε τίτλο “Η βροχούλα” και περιέχει μουσικές εικόνες (θα το έλεγα ίσως μορφή κινηματογραφικής μουσικής) που αναφέρεται στις παιδικές μου υγρές μνήμες.

» Με είχαν γοητεύσει οι μικρές ποιητικές φράσεις του Ελύτη, τόσο περιεκτική και υψηλής αισθητικής διατύπωση, σύντομες φράσεις που σχολιάζουν ποιητικά το υγρό στοιχείο, τους τόνους του γαλάζιου, τον κόσμο του ελληνικού φωτός. Είναι εξαιρετικά ατμοσφαιρικές οι μικρές φράσεις του και στο έργο μου “Υδατογραφίες” ήθελα να αποδώσω μιαν ατμόσφαιρα εύθραυστων ήχων, ψιθύρων, λεπτής διαβάθμισης τόνων του γαλάζιου, κραδασμούς του αέρα και ήχους πτώσης νεροσταγόνων που απαιτούν μια εγρήγορση όλων των αισθήσεων για την αντίληψη τους. Είμαστε πνιγμένοι στο θόρυβο μιας βίαιης καθημερινότητας και οι αισθήσεις μας φυλακίζονται μέσα στη βαρβαρότητα των πόλεων. Οι “Υδατογραφίες” συνιστούν μια προσπάθεια απελευθέρωσης των αισθήσεων από την βαρβαρότητα του αστικού τοπίου, μια προσπάθεια επανασύνδεσης με την χαμένη αθωότητα που μόνο η επαφή με τη φύση μπορεί να αποκαταστήσει».