Γιάννης Μπεκιάρης, “ Δ ι φ υ ή ς ” Στην γκαλερί “7”
Εγκαίνια έκθεσης Τρίτη, 28 Μαϊου 2024
Διάρκεια έκθεσης 28.5. – 15.6.24
Επιμέλεια έκθεσης: Ιρις Κρητικού
Το άλλο εγώ: ζωγραφίζοντας τη διπλή οντότητα της ύπαρξης
διφυής -ής -ές [δifiís]: που έχει διπλή φύση ή υπόσταση· δισυπόστατος
Half bitterness we know, we know half sweetness;
This world is all on wax, on wane:
When shall completeness round time’s incompleteness,
Fulfilling joy, fulfilling pain?–
Lo, while we ask, life rolleth on in fleetness
To finished loss or finished gain.
Christina Rossetti (1830 – 1894)
Recognize yourself in he and she who are not like you and me.
Carlos Fuentes (1928 – 2012)
Η αντίφαση και αλληλεπίδραση μεταξύ της δισυπόστατης νεαρής γυναικείας φιγούρας και του γηραιού ανερμάτιστου alter ego της στο μυθιστόρημα «Αύρα» του Carlos Fuentes (1962), αποκαλύπτει μια καθηλωτική διαδικασία του κατακερματισμού του εαυτού που καθώς μεγαλώνει, αποκτά διπλή ταυτότητα. Μέσα από τη μυθοπλασία της Aura και την ευρύτερη φιλοσοφία του Fuentes για το πέρασμα του χρόνου, τη δυσυπόστατη γυναικεία μορφή και το αλλόκοτο υφάδι της πλοκής που αναδύεται από την όσμωση των δύο, ανιχνεύουμε τον αγωνιώδη παλμό μιας γυναίκας που αναπολεί, επικαλείται και αναπλάθει τη νεότερη και συντροφευμένη ερωτικά μορφή της ως τον πραγματικό της εαυτό.
«Το πορτραίτο διαχρονικά», γράφει η Alexandra K. Wettlaufer, στην εξαιρετική μελέτη της, «σπάνια αποτελεί μια απλή η διάφανη αναπαράσταση κάποιου ατόμου από ένα άλλο: ο σύνδεσμος αυτός μεταξύ του καλλιτέχνη και του υποκειμένου του, στην ειλικρινή, μεγάλη ζωγραφική, αποτελεί μια πολιτική και αισθητική συναλλαγή νοημάτων και σημάνσεων. Σύμφωνα με τη διπλή έννοια της μεταβίβασης μιας εικόνας, που με τον τρόπο αυτό κοινωνείται αλλά ταυτόχρονα διαιρείται, το οπτικό μοίρασμα καθορίζει την κοινωνική, αισθητική και ιδεολογική νομιμότητα της εικόνας μέσω της ένταξης και του αποκλεισμού, αποφασίζοντας ακριβώς ποιος ή τι είναι «ορατό». 1
Τα διφυή πορτραίτα του Γιάννη Μπεκιάρη, δουλεμένα οπτικά με τον συναρπαστικό τρόπο του μαγικού ρεαλισμού του Fuentes -δίνοντας δηλαδή εσωτερική αληθοφάνεια στο φανταστικό και μη πραγματικό-, μα κυρίως εκπορευόμενα από την παραπάνω περιγραφόμενη διαδικασία της διπλής μεταβίβασης που ξεδιπλώνει και καθιστά ορατά τα ψυχικά βάθη της εικόνας, χαράσσονται στη μνήμη όχι μόνον για την εξαιρετική πλαστική τους αξία και τη σπαρακτική τους δυναμική αλλά γιατί έχουν συλλάβει με δεξιότητα το ίδιο το εκχύλισμα της ανθρώπινης εμπειρίας και της πολυσχιδούς θηλυκής φύσης, απεικονίζοντας ψυχογραφικά και ζωγραφικά τόσο τη φυσική όσο και την πνευματική υπόσταση της ύπαρξης. Κάτω από τις οργανικές μεταβάσεις του non-finito και τις εντάσεις του σχεδίου, τις εκτοξεύσεις των αναπάντεχων συναντήσεων και την τολμηρή περιπέτεια της γραμμής, τις επινοημένες πολλαπλότητες των σημείων φυγής και τις επιτόπιες εκρήξεις του ωμού συμπαγούς χρώματος, ελλοχεύει η δυαδικότητα της απεικονιζόμενης γυναικείας οντότητας. Μια δυαδικότητα ενσυναισθητική, ψυχική και διαχρονική, που μιλά για αγάπη και ζήλεια, για ειρήνη και πόλεμο, για ελπίδα και φόβο, για ομορφιά και ασχήμια, για θυμό και συγχώρεση, ξεπερνώντας την ίδια τη ζωγραφική διαδικασία και την παρούσα φυσική παρουσία του πίνακα.
Η ζωγραφική του Γιάννη Μπεκιάρη διαπραγματεύεται με τρόπο ρηξικέλευθο και οργανικό την έννοια των αντίθετων, τον κυριολεκτικό και μεταφορικό σφοδρό στρόβιλο του εύφλεκτου ενδιαιτήματος της συνύπαρξή τους.
Οι αναβλύζουσες σχεδιαστικά γυναικείες φιγούρες και τα ρωμαλέα αντιφατικά κυρίαρχα μωβ, πράσινα, ερυθρά και φαιά χρωματικά πεδία μάχης και έκφρασης που τις εμβολίζουν και τις διατρέχουν, αντιπροσωπεύουν τους δύο αντίθετους πόλους που κατοικούν εν δυνάμει εντός μας, συνυπάρχοντας άλλοτε αρμονικά και άλλοτε εν πολέμω, προκειμένου να διατηρήσουν την αυτοδυναμία τους.
Η ταραχώδης αυτή εικονοποιημένη διαδικασία ύπαρξης, που πυροδοτεί αέναα τη γόνιμη μάχη αλλά και την πνευματική και συναισθηματική ζύμωση του βίου, αποτελεί την πυρηνική απτική και εννοιολογική θεματολογία της έκθεσης.
Σύμφωνα με τον Πλατωνικό μύθο, οι άνθρωποι είχαν αρχικά δημιουργηθεί με τέσσερα χέρια, τέσσερα πόδια και ένα κεφάλι με δύο πρόσωπα. Φοβούμενος τη δύναμή τους, ο Δίας τους χώρισε σε δύο χωριστά μέρη, καταδικάζοντάς τους να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους αναζητώντας το άλλο τους μισό. Σύμφωνα πάλι με τη Θεογονία του Ησιόδου, ο μύθος της Πανδώρας συνδέεται επίσης με τη διφυή γυναικεία φύση, καθώς η Πανδώρα αποτελεί (για τους άνδρες) ένα κατεξοχήν αρχέτυπο της συνύπαρξης του καλού και του κακού (καλὸν κακόν). Στην πραγματικότητα, η Πανδώρα ενσωματώνει την ευρύτερη άυλη διαλεκτική σχέση θετικής και αρνητικής όψης του κόσμου, σχέση που αποτελεί στον Ησίοδο βασική ιδέα για την κατανόηση της πολυπλοκότητάς του.
Η έννοια του δυϊσμού, φωτίζει τη φύση της καλλιτεχνικής έκφρασης και το πώς, μέσω της οπτικής αντίληψης εκείνη μας προσεγγίζει. Η τέχνη, αποτελώντας όχι μόνον μια οπτική αναπαράσταση του κόσμου και των ανθρώπινων συναισθημάτων, αλλά επίσης έναν καθρέφτη ανακλαστικό της εσωτερικής λειτουργίας του ανθρώπινου μυαλού, γεφυρώνει κατά κάποιο τρόπο το χάσμα μεταξύ του φυσικού και του μεταφυσικού, αποτυπώνοντας τις απτές και τις άυλες πτυχές της πραγματικότητας σε ένα ενιαίο οπτικοποιημένο πεδίο. Στην έξεργη ψυχική και νοητική συνθήκη που ζωγραφίζεται από τον Γιάννη Μπεκιάρη, αντιλαμβανόμαστε ότι η άυλη αυτή οντότητα ίσως εντέλει να ελλοχεύει και στον φυσικό κόσμο. Ο εγγενής δυισμός της γυναικείας φύσης, διατυπώνεται έξεργα μέσω της μεταφυσικής καλλιτεχνικής πρόθεσης του ζωγράφου, που ενεργοποιεί τα φυσικά δομικά στοιχεία του έργου του.
Με αυτή την έννοια, ο Γιάννης Μπεκιάρης δημιουργεί έναν παλλόμενο φυσικό και μεταφυσικό αγωγό, μετατρέποντας τα κοχλάζοντα αντιφατικά συναισθήματα σε συναρπαστικές απεικονισμένες φιγούρες. Προσκαλώντας τον θεατή σε έναν πρισματικό τρόπο θέασης και αντίληψης που υπερβαίνει το απτό της μορφής τους.
Ίρις Κρητικού
Αρχαιολόγος – Ιστορικός της Τέχνης
Ο Γιάννης Μπεκιαρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981.
Σπούδασε στην σχολή κάλων τεχνών Θεσσαλονίκης στο τμήμα εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών από το 2001-2005. απ όπου αποφοίτησε με άριστα , και συνέχισε της μεταπτυχιακές του σπουδες στο Canterbury Christ Church University απ όπου αποφοίτησε με άριστα.
Ζει και εργάζεται στο Λονδίνο .
ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ
2011 :Gallery “7” Αθήνα
2014“Double decker Hellenic centre” , London
2024«Διφυής» Gallery “7” Αθήνα