Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος παρουσιάζει την ατομική έκθεση γλυπτικής του Νίκου Μικρούλη υπό τον τίτλο Consumptio–Tempus, σε επιμέλεια της Ιστορικού Τέχνης Λουΐζας Καραπιδάκη.
Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 7 Μαρτίου 17:30-22:30, ενώ η έκθεση θα είναι ανοιχτή για το κοινό έως το Σάββατο 29 Μαρτίου 2025.
Στην έκθεση αυτή ο Νίκος Μικρούλης παρουσιάζει μια νέα σειρά έργων με αναφορές στην φθορά του χρόνου, που όλοι μας βιώνουμε, όπως δηλώνει και ο τίτλος της έκθεσης Consumptio-Tempus. Ο Νίκος Μικρούλης μέσα από απλά υλικά δημιουργεί σύγχρονα γλυπτά ξεφεύγοντας από τον κλασσικό συντηρητισμό και τη νόρμα μάρμαρο-μπρούντζος. Αφενός με τη χρήση καθημερινών υλικών όπως το χαρτόνι κατορθώνει να δημιουργήσει μοναδικές φόρμες που κάνουν το θεατή να αναρωτιέται αν πράγματι αυτό που «βλέπει» με τα μάτια του είναι απλώς χαρτί. Αφετέρου, με εργαλεία του τα γρανάζια και τα εξαρτήματα γραφομηχανής, που αποτελούν αγαπημένα του υλικά, ως αντικείμενα που επισημαίνουν τη φθορά του χρόνου, παραπέμποντάς μας σε παλαιότερες εποχές, τους δίνει «πνοή» συνθέτοντας με αυτά νέα εικαστικά έργα. Αυτό όμως που χαρακτηρίζει τον Νίκο Μικρούλη ως καλλιτέχνη, κάνοντας τον να ξεχωρίζει είναι η εφευρετικότητα και η ικανότητα του να ταιριάζει τόσο διαφορετικά μεταξύ τους υλικά, καθιστώντας με τον τρόπο αυτό τα έργα του πρωτότυπα και μοναδικά.
Η Ιστορικός Τέχνης Λουΐζα Καραπιδάκη αναφέρει για την έκθεση: « Ο Νίκος Μικρούλης στοιχειοθετεί εικαστικές συνθέσεις με την ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης που τον διακατέχει και την εξαίρετη δεξιοτεχνία στη χρήση πολλών τεχνικών. Οι αυτοτελείς μικρές και μεγάλες εγκαταστάσεις του είναι υπερβατικές και εξιστορούν τις φθορές και τις διαβρώσεις του αδυσώπητου χρόνου, ενώ παραπέμπουν σε διαχρονικές μνήμες με μια πρωτότυπη οπτική πλασματικότητα. Το εύρος της δουλειάς του είναι τεράστιο και πολυδιάστατο, υποταγμένο στην τέχνη της παγκοσμιοποίησης. Άπειροι αυτοσχεδιασμοί από ακατάπαυστες δοκιμές και μακροχρόνιους πειραματισμούς προηγούνται της αποπεράτωσης κάθε έργου. Αδρές ματιέρες μετάλλων συνδιαλέγονται με μικροβέλε χαρτόνια, υφασμάτινα στοιχεία με σκουριές, λειασμένα ξύλα με ατσάλινα γρανάζια, συνθετικές ρητίνες με οξειδωμένα υλικά, έτοιμες εικόνες και βιομηχανικά αντικείμενα με χυτά γλυπτά. Ο δημιουργός μορφοποιεί ετερόκλητες ύλες με δραστικές επεμβάσεις, έντονες αλλοιώσεις, άπειρες αντιπαραθέσεις, παλίμψηστες επιστρώσεις και εύστοχους συνδυασμούς. Μεταμορφώνει, δαμάζει ή αλλοιώνει κάθε λογής απίθανο υλικό και φιλοτεχνεί με τη χαρακτηριστική προσωπική πλαστική του γραφή ανατρεπτικής αισθητικής περίοπτες φόρμες ανάλογα με τις ανάγκες της αφήγησης και των επιλεγμένων εννοιολογικών συσχετισμών.»
Σύντομο Βιογραφικό:
Ο Νίκος Μικρούλης γεννήθηκε στο Πέραμα το 1968. Είναι αυτοδίδακτος και από νεαρή ηλικία ασχολείται συστηματικά με τα εικαστικά με έμπνευση από την καθημερινότητα και τους ρυθμούς της πόλης. Στις δημιουργίες του χρησιμοποιεί κυρίως φυσικά και βιομηχανικά υλικά. Το 2013 βραβεύτηκε με το πρώτο βραβείο στον Διαγωνισμό Εικαστικών Τεχνών του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός. Παράλληλα το Νοέμβριο του ίδιου έτους παρουσίασε την πρώτη ατομική του έκθεση με τίτλο «Αινιγματικός Χωροχρόνος». Από το 2013 μέχρι σήμερα έχει παρουσιάσει τα έργα του σε ομαδικές εκθέσεις σε γκαλερί στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ακόμα έχει συμμετάσχει στην Art Athina 2019, 2022, 2024 με την αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος. Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ κάποια έχουν παρουσιαστεί σε τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές. Ζει και εργάζεται στο Πέραμα.
Ολόκληρο το κείμενο της Λουίζας Καραπιδάκη
Ο Νίκος Μικρούλης στοιχειοθετεί εικαστικές συνθέσεις με την ανεξάντλητη έμπνευση που τον διακατέχει και την εξαίρετη δεξιοτεχνία του στη χρήση πολλαπλών τεχνικών. Οι αυτοτελείς μικρές και μεγάλες εγκαταστάσεις του είναι υπερβατικές και εξιστορούν τις φθορές και τις διαβρώσεις του αδυσώπητου χρόνου, ενώ παραπέμπουν σε διαχρονικές μνήμες με μια πρωτότυπη οπτική πλασματικότητα. Το εύρος της δουλειάς του είναι τεράστιο και πολυδιάστατο, υποταγμένο στην τέχνη της παγκοσμιοποίησης. Άπειροι αυτοσχεδιασμοί από ακατάπαυστες δοκιμές και μακροχρόνιους πειραματισμούς προηγούνται της αποπεράτωσης κάθε έργου. Αδρές ματιέρες μετάλλων συνδιαλέγονται με μικροβέλε χαρτόνια, υφασμάτινα στοιχεία με σκουριές, λειασμένα ξύλα με ατσάλινα γρανάζια, συνθετικές ρητίνες με οξειδωμένα υλικά, έτοιμες εικόνες και βιομηχανικά αντικείμενα με χυτά γλυπτά. Ο καλλιτέχνης Μικρούλης δεν εγκλωβίζεται από τα ακατέργαστα ή κατεργασμένα υλικά, αντίθετα τα χρησιμοποιεί ως μέσα έκφρασης στους μικρόκοσμούς του, παρεμβαίνοντας καθοριστικά στην αρχική τους μορφή με προσθήκες, χαράξεις, χρώματα και ποικίλες πατίνες, σκουριάς, χαλκού ή σιδήρου, και επισφραγίζει κάθε δημιουργία του με τέλειο φινίρισμα, χρησιμοποιώντας παμπάλαιες φυσικές τεχνικές, λείανση στο χέρι, γυαλώματα, κερώματα και στιλβώσεις, χωρίς συνθετικά βερνίκια.
Ο δημιουργός μορφοποιεί ετερόκλητες ύλες με δραστικές επεμβάσεις, έντονες παραποιήσεις, άπειρες αντιπαραθέσεις, παλίμψηστες επιστρώσεις και εύστοχους συνδυασμούς. Μετασχηματίζει, δαμάζει ή αλλοιώνει κάθε λογής απίθανο υλικό και φιλοτεχνεί με τη χαρακτηριστική προσωπική του πλαστική γραφή ανατρεπτικής αισθητικής περίοπτες φόρμες ανάλογα με τις ανάγκες της αφήγησης και των επιλεγμένων εννοιολογικών συσχετισμών.
Οι απεικονίσεις του αναφέρονται έμμεσα σε εικόνες βιομηχανικής κληρονομιάς, πιθανά κατάλοιπα αποτυπωμένων αναμνήσεων από τον τόπο μνήμης των παιδικών του χρόνων ή των πρώτων εντυπώσεων δέους του φιλότεχνου εφήβου από τις μηχανικές βιοτεχνικές και βιομηχανικές εγκαταστάσεις της γενέθλιας πόλης του, τα ναυπηγεία, τα ηλεκτρολογεία, τα μεταλλουργεία, τα χυτήρια. Προϊόντα της βιομηχανικής πλέον αρχαιολογίας χρησιμοποιούνται κατακερματισμένα ή ατόφια, ως γνήσια ή πιστά χειροποίητα αντίγραφα, αναδεικνύοντας περισσότερο την αισθητική τους υπόσταση παρά τον τεχνικό τους χαρακτήρα, και επαναλειτουργούν ως μη χρηστικά αντικείμενα.
Ο τρόπος της καλλιτεχνικής του διατύπωσης με την πλασματική αντίληψη των τολμηρών σχηματικών διατάξεων προδίδει καινοτόμες εικονογραφικές εκδοχές και προβάλλει τον δυναμισμό της τέχνης του assemblage.
Εδώ και πολλά χρόνια ο Μικρούλης επιμένει εμφατικά να εξελίσσει την τέχνη του, να διευρύνει τις έρευνες, να επινοεί τεχνικές, να συνταιριάζει συμπαγείς όγκους με διάτρητες επιφάνειες, να συνδυάζει τη ζωγραφική με τη γλυπτική, το δισδιάστατο με το τρισδιάστατο, και να επαναπροσδιορίζει την παραστατικότητα των έργων του, τόσο σε μικρή όσο και σε μεγάλη κλίμακα. Αναζητά εμμονικά την αισθητική τελειότητα, όπως ο ίδιος την αντιλαμβάνεται, για να εικονοποιήσει τον χρόνο που, σύμφωνα με τον Βιργίλιο, φεύγει ανεπιστρεπτί: “Fugit inreparabile tempus”.
Λουΐζα Καραπιδάκη, ιστορικός τέχνης, μέλος AICA
Χορηγοί επικοινωνίας είναι οι Art22, www.artpointview.gr
Χορηγός οίνου είναι το Κτήμα Παλυβού.
Χορηγός lumiere photography
Εγκαίνια έκθεσης: Παρασκευή 7 Μαρτίου 17:30-22:30
Ημέρες και ώρες λειτουργίας:
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 11:00 – 14:30 & 17:30 – 20:30
Τετάρτη 11:00-17:00, Σάββατο 11:00-16:00
Κυριακή, Δευτέρα κλειστά
Αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος
Λεμπέση 12, Αθήνα | metro Ακρόπολη
Τηλέφωνο 211 182 38 18
www.technohoros.org | info@technohoros.org