Αγγελική Αντωνέα «Άνεμος, η ηχώ του τοπίου»
Επιμέλεια έκθεσης: Νιόβη Κρητικού
Εγκαίνια έκθεσης: 12 Ιουνίου, 18:00-22:30
Διάρκεια: 12 Ιουνίου έως 4 Ιουλίου 2025
H Gallery Art Project Space παρουσιάζει την ατομική έκθεση ζωγραφικής της Αγγελικής Αντωνέα υπό τον τίτλο «Άνεμος, η ηχώ του τοπίου», σε επιμέλεια της Ιστορικού Τέχνης Νιόβης Κρητικού. Η έκθεση είναι υπό την αιγίδα της ΕΛΕΤΑΕΝ (Ελληνική Επιστημονική Ένωση Αιολικής Ενέργειας). Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 12 Ιουνίου στις 18:00-22:30, ενώ η έκθεση θα είναι ανοιχτή στο κοινό έως τις 4 Ιουλίου 2025.
Πρόκειται για μια σειρά έργων με βασική θεματική το ελληνικό τοπίο και τον τρόπο που αυτό συνομιλεί και συγκινεί τον θεατή. Τοπία κυρίως θυελλώδη, νεφελώδη και θάλασσες αφηνιασμένες έρχονται να μας υπενθυμίσουν τις φουρτούνες της ζωής και στη συνέχεια να μας δείξουν ότι με το πέρασμα του ανέμου τα πάντα αλλάζουν, ξεχνιούνται και το νέο βρίσκει χώρο να ανθίσει κάπου εκεί ανάμεσα στα βράχια. Η ίδια η καλλιτέχνης αναφέρει για την έκθεση της: «Ήταν ο άνεμος που έδωσε πνοή στη ζωγραφική επιφάνεια, άλλοτε ορμητικός, άλλοτε ευχάριστος, άλλοτε υπαινικτικός … μα πάντα παρών –με τη δυναμική του- στο ελληνικό τοπίο. Προσπάθησα να τον συλλαβίσω, να αποδώσω τον αντίλαλό του, να απεικονίσω την ηχώ του. Δεν ξέρω τι κατάφερα. Ξέρω, όμως, ότι απήλαυσα την (μοναχική) παραγωγική διαδικασία παρέα με τα έργα, όπως το καθένα σχεδίαζε το επόμενο. Επιθυμία μου είναι σε αυτή την έκθεση αυτά τα έργα, αυτόνομα πλέον, να προκαλέσουν αισθητική συγκίνηση.»
Η Νιόβη Κρητικού αναφέρει για την έκθεση: «Στην έκθεση “Άνεμος, η ηχώ του τοπίου”, η Αγγελική Αντωνέα προσκαλεί τον θεατή σε μια ονειρική περιπλάνηση μέσα σε τοπία που πάλλονται υπό την αόρατη πνοή του ανέμου. Σαν τον Οδυσσέα που ταξιδεύει στο Αιγαίο με τους ανέμους του Αιόλου να χαράσσουν τη μοίρα του, η ζωγράφος αιχμαλωτίζει την ουσία της κίνησης, της ροής, της αέναης αλλαγής. Οι μορφές και οι γραμμές της λυγίζουν σαν καλάμια στον λίβα, μεταμορφώνονται σαν τα κύματα που σμιλεύουν τις ακτές, ανασαίνουν όπως τα φύλλα μιας ελιάς στο μελτέμι του Αυγούστου.» και συνεχίζει αναφέροντας «Με τα μέσα της χαρακτικής, μια τέχνη που απαιτεί ακρίβεια και υπομονή, η ζωγράφος εδώ ανατρέπει τις συμβάσεις της. Αντί να παραμείνει πιστή στην αυστηρή χάραξη, την υποτάσσει σε μια ζωγραφική διαδικασία που μοιάζει σχεδόν αντίθετη: χειρονομιακή, ελεύθερη, γρήγορη, παλλόμενη. Οι πινελιές της αναδεύονται σαν χορευτές σε ανεμοστρόβιλο, οι επιφάνειες αποκαλύπτουν επίπεδα, σαν στρώσεις γης που αποκαλύπτει αφενός την υλικότητα της γης, αφετέρου το δυνατό φύσημα της θύελλας. Αυτές οι αλλεπάλληλες επιφάνειες αχνοφαίνονται στα έργα της και υποδηλώνουν μια αισθητική «στρατόσφαιρα» με τρόπο που αναδεικνύει το βάθος αλλά και την λάμψη ενός τοπίου.»
Σύντομο Βιογραφικό:
H Αγγελική Αντωνέα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Παράλληλα με τη δικηγορική της ιδιότητα, το 2020 αποφοίτησε με άριστα από την Α.Σ.Κ.Τ. (Α΄ Εργαστήριο Χαρακτικής με καθηγητή τον Γιάννη Γουρζή).
Δείγματα έργου της έχουν παρουσιασθεί στην Αθήνα σε 4 ατομικές εκθέσεις (2023, 2022, 2021, 2018), στην ArtAthina (2024, 2023), στο Platforms Project (2023) και σε 23 ομαδικές εκθέσεις (2017-2025). Το 2023 βραβεύθηκε στον Διαγωνισμό Εικαστικών Τεχνών του Φ.Σ. «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ». Εχει φιλοτεχνήσει το εξώφυλλο 2 βιβλίων (2022 και 2019). Αυτή είναι η πέμπτη ατομική της έκθεση. Είναι μέλος του Ε.Ε.Τ.Ε. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Υπό την Αιγίδα της ΕΛΕΤΑΕΝ
Χορηγός έκθεσης: Res Invest
Ημέρες και ώρες λειτουργίας:
Τρίτη: 17:00–21:00
Πέμπτη & Παρασκευή: 12:00–20:00
Σάββατο: 11:00–15:00
Κυριακή, Δευτέρα, Τετάρτη κατόπιν ραντεβού
Χώρος διεξαγωγής:
Πολυχώρος Art Project Space
Φαλήρου 66, Αθήνα, Πλησίον ΕΜΣΤ | Σταθμός Metro FIX
Τηλ. 2117504180 | e-mail: info@artprojectspace.gr
Άνεμος,
Η ηχώ του τοπίου
Ατομική έκθεση ζωγραφικής της Αγγελικής Αντωνέα
«Ποιός είδε άνεμο ποτέ; Ούτε εσύ ούτε εγώ, μα όταν τα δέντρα σκύβουνε, να ξέρεις πως περνά.»
Γεώργιος Δροσίνης
Στην έκθεση “Άνεμος, η ηχώ του τοπίου”, η Αγγελική Αντωνέα προσκαλεί τον θεατή σε μια ονειρική περιπλάνηση μέσα σε τοπία που πάλλονται υπό την αόρατη πνοή του ανέμου. Σαν τον Οδυσσέα που ταξιδεύει στο Αιγαίο με τους ανέμους του Αιόλου να χαράσσουν τη μοίρα του, η ζωγράφος αιχμαλωτίζει την ουσία της κίνησης, της ροής, της αέναης αλλαγής. Οι μορφές και οι γραμμές της λυγίζουν σαν καλάμια στον λίβα, μεταμορφώνονται σαν τα κύματα που σμιλεύουν τις ακτές, ανασαίνουν όπως τα φύλλα μιας ελιάς στο μελτέμι του Αυγούστου.
Ο άνεμος δεν είναι απλώς φυσική δύναμη που ενεργοποιεί τη φύση· είναι χαρακτήρας, αφήγηση, ψίθυρος και ορμή. Οι δροσεροί Ζέφυροι της Άνοιξης και οι σφοδροί Βοριάδες που δέρνουν τα Κυκλαδονήσια ζωντανεύουν στα έργα της. Ο δικός της άνεμος είναι άλλοτε ατίθασος και άλλοτε υπαινικτικός, όπως εκείνος που χαϊδεύει τα στάχυα λίγο πριν τη θερινή μπόρα. Όπως ο Όμηρος απεικονίζει τον Νότο να φέρνει την καταιγίδα και τον Εύρο να στροβιλίζει τα νερά, έτσι και η Αντωνέα δημιουργεί ανεμοδαρμένα τοπία που συνταράσσουν τη μνήμη και τις αισθήσεις.
Με τα μέσα της χαρακτικής, μια τέχνη που απαιτεί ακρίβεια και υπομονή, η ζωγράφος εδώ ανατρέπει τις συμβάσεις της. Αντί να παραμείνει πιστή στην αυστηρή χάραξη, την υποτάσσει σε μια ζωγραφική διαδικασία που μοιάζει σχεδόν αντίθετη: χειρονομιακή, ελεύθερη, γρήγορη, παλλόμενη. Οι πινελιές της αναδεύονται σαν χορευτές σε ανεμοστρόβιλο, οι επιφάνειες αποκαλύπτουν επίπεδα, σαν στρώσεις γης που αποκαλύπτει αφενός την υλικότητα της γης, αφετέρου το δυνατό φύσημα της θύελλας. Αυτές οι αλλεπάλληλες επιφάνειες αχνοφαίνονται στα έργα της και υποδηλώνουν μια αισθητική «στρατόσφαιρα» με τρόπο που αναδεικνύει το βάθος αλλά και την λάμψη ενός τοπίου.
Έργα σαν το «Σύρος» αποτυπώνουν την ελληνική εντοπιότητα, τη γλυκύτητα του φωτός και τη στιβαρή απαλότητα της γης, όπου το βαθύ μπλε της θάλασσας συναντά την ώχρα των βράχων, ενώ έργα σαν το «Σιρόκος» μια καυτή λάβα αναδύει χρώματα της ψημένης όμπρας και της κιννάβαρης αποκρυσταλλώνοντας μια αέρινη τοιχογραφία με χειρονομίες που θυμίζουν το πέρας του χρόνου. Οι σκιές στα έργα της αλλά και οι φωτισμοί της αντανακλούν μια δραματικότητα που αφορά την ηδονή του τοπίου που διαδρά με τον αέρα. Τα έργα της θυμίζουν το χορό των ελιών σε μια νυχτερινή καταιγίδα, όταν η φύση μιλάει σε γλώσσα που μόνο το σώμα καταλαβαίνει. Αυτή η γλώσσα είναι και η ίδια η ουσία του έργου της.
Στο έργο της Αγγελικής η χρωματική σύνθεση αντλεί από το πραγματικό, αλλά με τρόπο που υπερβαίνει το ρεαλισμό. Η παλέτα της ακολουθεί τις παρατηρήσεις της φύσης οξυμένη βέβαια με ένα συναισθηματικό κριτήριο, αυτό της εμπειρίας. Τα μπλε και τα μενεξεδιά των δειλινών συναντούν τα βαθιά κόκκινα και τα γήινα της σκόνης που φέρνει ο Σιρόκος. Οι βραδινές της αποδόσεις, σκοτεινές, άγριες και θαμπές, δημιουργούν ένα αίσθημα δέους και ηδονής, σαν εκείνο που νιώθει κανείς όταν ατενίζει ένα τοπίο λίγο πριν το ξέσπασμα της καταιγίδας. Εκεί, η φύση σιωπά στον αέναο ρυθμό της, στον παλμό που δίνει τέμπο στο στιγμιαίο παρόν. Τα δέντρα, τα τοπία, οι προσωποποιήσεις των ανέμων της, εκφράζονται με χρώματα ελληνικά λαμπερά και συνάμα τρυφερά στο νου όποιου κοιτά προσεκτικά.
Η κίνηση στα έργα της δεν είναι μόνο ζωγραφική. Είναι οργανική. Μεταδίδει την ενέργεια της φύσης, η οποία υπηρετεί έναν μεγαλύτερο σκοπό, αυτόν της ζωής. Τα δέντρα της δεν στέκονται απλώς μέσα στο τοπίο· λυγίζουν, λικνίζονται σαν μπαλαρίνες, άλλοτε με χάρη, άλλοτε με μια σπαρακτική ένταση. Στον αντίποδα πυλώνες, βράχια και ανεμογεννήτριες στέκονται δωρικά στο οπτικό μας πεδίο, υπενθυμίζοντας την απαρχή του κόσμου αλλά και την πρωταρχική αυτή δύναμη που υφαίνει και πλάθει νέες μορφές, νέα σχήματα, νέα βουνά και λόφους, νέες σκηνές στο συνεχές δημιούργημα, τη γη.
«Ήταν ο άνεμος που έδωσε πνοή στη ζωγραφική επιφάνεια, άλλοτε ορμητικός, άλλοτε ευχάριστος, άλλοτε υπαινικτικός… μα πάντα παρών» σημειώνει η ίδια. Και πράγματι, στα έργα της η φύση δεν είναι ένα θέαμα προς παρατήρηση, αλλά μια ζωντανή οντότητα που αναπνέει, μιλά, αγγίζει. Το τοπίο δεν είναι ποτέ ίδιο, αλλάζει μαζί με τον τρόπο που το βιώνουμε, μαζί με το πέρασμα του ανέμου. Η ίδια ερμηνεύει τον άνεμο σαν ανταποκριτής αλήθειας, σαν μια σύγχρονη ανεμογράφος, τον μετουσιώνει, τον μεταμορφώνει σε εμπειρία που δεν περιορίζεται στο βλέμμα, αλλά διαπερνά το είναι.
Η έκθεση “Άνεμος, η ηχώ του τοπίου” δεν είναι απλώς μια αναπαράσταση της φύσης, αλλά μια πρόσκληση να νιώσουμε τον κόσμο με όλες μας τις αισθήσεις. Είναι η αναζήτηση μιας στιγμής όπου ο άνθρωπος και το τοπίο γίνονται ένα, όπου ο άνεμος μας αγγίζει όχι μόνο εξωτερικά, αλλά και εσωτερικά, φέρνοντας μαζί του τη μνήμη, την εμπειρία, τη βαθιά αίσθηση της ύπαρξης. Η Αγγελική Αντωνέα, με αφοσίωση και συνέπεια, μας καλεί να δούμε, ή μάλλον να ακούσουμε, την ηχώ του τοπίου, εκεί όπου η φύση δεν απεικονίζεται, αλλά αποκαλύπτεται. Η έκθεση αυτή λοιπόν, δεν είναι απλώς μια συλλογή τοπίων αλλά ένας ψίθυρος και μια κραυγή, ένας φόρος τιμής στις ανεμόεσσες εκτάσεις της ελληνικής γης. Είναι ένα κάλεσμα να αφουγκραστούμε τον άνεμο, όχι μόνο ως φυσικό φαινόμενο, αλλά ως ζωντανή, πνοερή μνήμη του τόπου μας.
Άλλωστε, το θρόισμα των δέντρων που κελαηδά στα αυτιά μας αλλά και το χάδι του ανέμου στο πρόσωπό μας δεν είναι μια αίσθηση που μας συντροφεύει καθημερινά;
Νιόβη Κρητικού
Ιστορικός Τέχνης | Επιμελήτρια | Εικαστικός