Το τελευταίο διάστημα βρίσκομαι στο Λος Άντζελες όπου, μεταξύ άλλων, παρακολουθώ τις πολιτικές εξελίξεις όπως αυτές μορφοποιούνται λίγα μόλις εικοσιτετράωρα πριν τις επικείμενες προεδρικές εκλογές. Οι Καλιφορνέζοι μοιάζουν διστακτικοί όταν η συζήτηση έρχεται στα πολιτικά, σχεδόν «κρατούν την αναπνοή τους» πριν την ιστορική πολιτική αναμέτρηση της Τρίτης, αποφεύγοντας τα ευχολόγια και τις προβλέψεις της τελευταίας στιγμής, καθώς όλα φαίνονται ρευστά και κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πώς θα διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό.

Καθώς περνούν οι μέρες μου δημιουργείται η εντύπωση ότι τα άτομα, τουλάχιστον, που έτυχε να γνωρίσω –καθηγητές πανεπιστημίου, διευθυντικά στελέχη εταιριών της Καλιφόρνιας, εργαζόμενοι στη βιομηχανία του θεάματος στο Λος Άντζελες– δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα αν θα επικρατήσει ο Τραμπ ή η Χάρις, αλλά αν θα ψηφιστούν μια σειρά από πολιτειακά μέτρα που αφορούν αποκλειστικά τους πολίτες της Καλιφόρνιας.

Πρόκειται για νομοσχέδια για τα οποία κάποιοι μπορεί να αγωνίζονται χρόνια και τα οποία θα μπορούσαν να επηρεάσουν άμεσα την ποιότητα ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων. Οι προτάσεις και τα μέτρα προς ψήφιση διαφοροποιούνται από Πολιτεία σε Πολιτεία ανάλογα με τις ανάγκες και τα προβλήματα που απασχολούν τους μόνιμους κατοίκους.

Στο πλαίσιο της διαδικασίας άμεσης δημοκρατίας της Καλιφόρνιας  οι πολίτες θα έχουν την ευκαιρία να νομοθετήσουν μέσω ψηφοφορίας για θέματα όπως η αύξηση του κατώτατου μισθού, η επιβολή ανώτατου ορίου στα ενοίκια, η πάταξη της εγκληματικότητας, η κατάργηση της καταναγκαστικής εργασίας των κρατουμένων στις φυλακές, και η αντικατάσταση της παραδοσιακής γλώσσας που χρησιμοποιείται στο πολιτειακό Σύνταγμα για τον γάμο, ορίζοντας τον ως την ένωση «ενός άντρα και μίας γυναίκας», από μία σύγχρονη ορολογία που θα υιοθετήσει τον ευρύ όρο «δικαίωμα στον γάμο».

Αρκετοί ψηφοφόροι που μπορεί να απεχθάνονται τον Τραμπ, αλλά να θεωρούν και την Κάμαλα Χάρις ανεπαρκή για τη θέση της Προέδρου, θα προσέλθουν στις κάλπες μόνο και μόνο για να διασφαλίσουν ότι θα προκριθούν κάποια από αυτά τα επιμέρους θέματα που τους ενδιαφέρουν.

Ένα πολύ ενδιαφέρον ζήτημα για παράδειγμα είναι αυτό της πρότασης για απαγόρευση της καταναγκαστικής εργασίας στις φυλακές προκειμένου να καταργηθεί δια παντός η «ακούσια δουλεία». Το μέτρο αυτό, που σε κάποιους μπορεί να φαίνεται περιττό ή παράλογο, αποτελεί μέρος ενός πακέτου αποζημιώσεων για τους απογόνους των Αφροαμερικανών που υποδουλώθηκαν στην Αμερική και έχει για αρκετούς πολίτες τόσο συμβολική, όσο και οικονομική σημασία.

Ένα άλλο μέτρο που φαίνεται να απασχολεί επίσης πολλούς πολίτες είναι η αυστηροποίηση των ποινών για την κατοχή «σκληρών» ναρκωτικών μετατρέποντας ορισμένα εγκλήματα που αφορούν την φαιντανύλη από πλημμελήματα σε κακουργήματα. Το Λος Άντζελες αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα θνησιμότητας από ναρκωτικά – νομίζω ότι αρκεί να σημειώσω πως η Πυροσβεστική Υπηρεσία της πόλης  λαμβάνει τον μεγαλύτερο αριθμό κλήσεων σε ολόκληρη τη χώρα, όχι για να αντιμετωπίσει την κατάσβεση πυρκαγιών αλλά για να βοηθήσει άτομα που κινδυνεύουν να πεθάνουν στους δρόμους από υπερβολική δόση.

Τέλος, η πρόταση για αύξηση του κατώτατου ωριαίου μισθού της Πολιτείας της Καλιφόρνιας από 16 στα 18 δολάρια είναι το επακόλουθο της καθιέρωσης των 19 δολαρίων ως κατώτατου ωρομίσθιου για τους εργαζόμενους των ταχυφαγείων στην περιοχή του Χόλυγουντ – τα υπόλοιπα συνδικάτα δεν θα μπορούσαν να μην επιχειρήσουν να συντονιστούν στο αίτημά τους για αυτήν την έστω μικρή αύξηση.

Σε μια δημόσια αναμέτρηση που παρακολούθησα πριν λίγες μέρες στο Malibu, μεταξύ του Ρικ Καρούζο, αυτοδημιούργητου δισεκατομμυριούχου και δημόσιου ευεργέτη που πρόσφατα έδωσε την πλήρη υποστήριξή του στο Δημοκρατικό Κόμμα, και του Ρεπουμπλικανού Κέβιν Στιτ, Κυβερνήτη της Οκλαχόμα, οι δύο αντίπαλοι φάνηκε να συμφωνούν σε περισσότερα από όσα διαφωνούσαν. Ο κύριος λόγος ήταν ότι εστίασαν στα προβλήματα της καθημερινότητας των Αμερικανών πολιτών -στην οικονομία, την παιδεία, την εγκληματικότητα, και την ενέργεια-, προκρίνοντας πρακτικές λύσεις που θα αποδώσουν σε βάθος χρόνου. Το κοινό αποχώρησε από το ντιμπέιτ ιδιαίτερα ικανοποιημένο από την πολιτισμένη ατμόσφαιρα που επικράτησε κατά τη διάρκεια της ανταλλαγής απόψεων που θύμιζε περισσότερο τη διαδικασία του μέντορινγκ παρά την έντονη πολιτική αντιπαράθεση που θα περίμενε κανείς λίγες μέρες πριν τις προεδρικές εκλογές.

Το γεγονός μάλιστα ότι και οι δύο ομιλητές απέφυγαν να υποστηρίξουν ευθέως τον υποψήφιο πρόεδρο της αρεσκείας τους, υπογραμμίζοντας τη σημασία διαφορετικών πολιτικών προγραμμάτων, αντί να εστιάσουν στους δύο μονομάχους για τον Λευκό Οίκο, δείχνει ότι θέλησαν να αποσυνδεθούν οι ίδιοι από τον Τραμπ και τη Χάρις γιατί γνωρίζουν πως οι περισσότεροι ψηφοφόροι στην Καλιφόρνια ενδιαφέρονται περισσότερο για τις πολιτικές παρά για τα πρόσωπα.

ΠΗΓΗ