Ο Καβομαλιάς, οι θρυλικές βουνοκορφές του και οι..ανεμογεννήτριες.

Πως να «παντρέψεις» λοιπόν αυτόν τον χειροποίητο ορίζοντα που έπαιρνε πόντους απ΄τις κουβέντες γονιών, παππούδων και συγχωριανών με τον άλλον -εκείνον που κάποιοι αποφάσισαν να «αξιοποιήσουν», άμεσα κιόλας -για το καλό σου;

Μιλώ βεβαίως για το τοπίο του Κάβο Μαλέα (Καβομαλιάς), για τις θρυλικές βουνοκορφές του πάνω στις οποίες πρόκειται να εγκατασταθούν αιολικά πάρκα δηλαδή βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Το θέμα δεν είναι σημερινό, οι εργασίες ωστόσο έχουν μπει σε τροχιά, δεδομένου ότι οι προθεσμίες, αν δεν κάνω λάθος, για τον τόπο λήγουν στις 17 Ιουλίου. Και για να προλάβω τους καλοθελητές, να πω ότι ειδήμων δεν είμαι: διαβάζω λοιπόν ότι τον περασμένο Μάρτιο εκκρεμούσαν ήδη άδειες για 5.514 ανεμογεννήτριες μέσα σε προστατευόμενες περιοχές παρότι οι ανεμογεννήτριες εκτός Natura επαρκούν για να υπερκαλυφθεί έως τρεις φορές ο εθνικός στόχος για το 2030. (https://www.kathimerini.gr/…/ntimpeit-gia-aiolika-kai…/).

Επίσης, άκουσα σχετικά με επιδοτήσεις, για ευρωπαϊκά προγράμματα, ακόμη και για επενδύσεις σε ανεμογεννήτριες από σύνθετο ξύλο. Ποιο είναι το κέρδος αντικρύζοντας αυτήν την αισθητικά ογκώδη προσβολή των 100 και πλέον μέτρων πάνω στο εκπληκτικό οικοσύστημα των Βατίκων και όχι μόνον; Εκεί που προσδοκούμε να αναπτυχθεί ο ήπιος τουρισμός; Εκεί που πεζοπόροι και ορειβάτες (θα) συναντούν-βιώνουν τη φυσική ομορφιά, τη σπάνια βιοποικιλότητα, τους θρύλους και το μυστήριο της χερσονήσου του Μαλέα; Πόσο άραγε εκτιμάται η εγγύτητα των αιολικών πάρκων με τις κατοικημένες περιοχές; (564 μέτρα -διαβάζω- από το παραδοσιακό χωριό των Βελανιδίων!).

Σαφώς και δεν δαιμονοποιούμε την εκμετάλλευση του ανέμου, το σενάριο όμως της περικύκλωσης με ανεμογεννήτριες μοιάζει εφιαλτικό. Ακόμα και εάν υποθέσουμε ότι οι πολλοί (θα) απολαμβάνουν το θέαμα: ποιος εγγυάται την μετέπειτα πορεία.. τις άχρηστες ανεμογεννήτριες και το περιβάλλον -έχω ακούσει πως στην Νότια Εύβοια έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους, τόσο αυτές όσο και οι δρόμοι που ανοίχθηκαν για να μεταφερθούν.

Δεν ξέρω εάν είναι μονόδρομος ο ενεργειακός σχεδιασμός, προσωπικά όμως δεν έχω πεισθεί για την αναγκαιότητα αυτών των ‘θηρίων’. Περισσότερο με τρομάζει το μετά, παρά η ίδια η εικόνα τους και οι άμεσες επιπτώσεις στην καθημερινή πραγματικότητα και τον τουρισμό. Ο συσχετισμός βεβαίως, οι ίδιες οι σκέψεις, μοιάζουν άνευ σημασίας γιατί πως να πείσεις πως η μνήμη, ο βίος μας δεν είναι αυθαίρετο κατασκεύασμα της στιγμής, δεν σκηνοθετείται ούτε παζαρεύεται.. Δύσκολα πράγματα σε καιρούς ανεξέλεγκτους.

(Ανάμεσα Τσιρίγο και σε Κάβο-Μαλιά

καράβι κινδυνεύει, Παναγιά μου, μ’ όλη τη σιρμαγιά.)

*photo Κάβο Μαλέας, Μικρό Άγιον Όρος |panoramio