Οι λεμονανθοί του Σορρέντο …και οι λεμονίτσες της Αίγινας
Γράφει η `Ιρις Κρητικού.
Μια από τις ιστορίες της `Ιριδας Κρητικού με τον τίτλο “Οι λεμονανθοί του Σορρέντο …και οι λεμονίτσες της Αίγινας” περιέχεται στο βιβλίο της “Hortus Conclusus. Τριάντα έξι ιστορίες ξανακερδισμένης άνοιξης”. Εκδόσεις ΕΛΙΞ. Οι ιστορίες διανθίζονται με τριάντα έξι έργα του Νεκτάριου Αποσπόρη.
Στον κήπο μου της Αίγινας ζουν έξι λεμονίτσες. `Εξι δεντράκια όμορφα, που ψέλνουν τη Μεσόγειο.
Από παιδί αγαπώ το σώμα τους που μοιάζει με φιδίσιο. Από παιδί να ανεβαίνω στον κόρμο, να σκαρφαλώνω και το βλέμμα μου να χύνεται στα κίτρινα. Από παιδί να κόβω με λαχτάρα τα έτοιμα, να ξεγελώ τ’αγκάθια. Κι ύστερα, πάλι, από παιδάκι, να λυπάμαι τα πεσμένα και να σώζω τα λιγόψυχα λεμόνια απ’ το χώμα.
Στον κήπο μου της Αίγινας ζουν έξι λεμονίτσες.`Εξι δεντράκια όμορφα που ψέλνουν τη Μεσόγειο. Τα περιβόλια του `Αργους, τα κρυφά φιλιά του Γαλατά, της Σπάρτης τα χωράφια. Τον όρμο της Φωκίδας Λεμονιά, της Αμοργού τα λεμονόφυλλα του γάμου, τα τάματα της Σύμης, της Κυράς της Λεμονήτισσας. Τις αγροικίες της Προβηγκίας και τους καμβάδες του Matisse, της Πομπηίας τους ερειπιώνες, του Σορρέντο τους αξέχαστους λεμονανθούς και της γενναίας Γένοβας τους κήπους.
Τις λεμονιές του Σαλαντίν, τις πραγματείες του Ιμπν Τζαμί και τις πανώριες νύχτες που ευωδιάζουνε λεμόνι στην Ταγγέρη.
Στον κήπο μου της Αίγινας ζουν έξι λεμονίτσες. Κι εγώ με τα λεμόνια τους ταξίδευα δυό μήνες. Αρχές Μαρτίου έφτασαν ένα μικρό τσουβάλι. Κι ήταν λεμόνια σαν ωραία γλυπτά και ήταν και κάτι άλλα. Κι ήταν λεμόνια που μυρίζαν άγρια θάλασσα, άνεμο βορεινό κι αλάτι, κι ήταν και κάτι αλλιώτικα λεμόνια, που θύμιζαν καλοκαίρι.
Στον κήπο μου της Αίγινας ζουν έξι λεμονίτσες. Κόκκοι εικόνας, κόμποι μνήμης και συνείδησης σταγμένης.
