Η Τέλεια Καταιγίδα Λίντνερ.
Ο ορκισμένος εχθρός της ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ αλλά και της αμοιβαιοποίησης των κινδύνων στην Ευρωζώνη μέσω του κοινού δανεισμού ενδέχεται να είναι ο νέος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας.
Του Γιώργου Καπόπουλου
Ποτέ άλλοτε πολιτικός ηγέτης στην Γερμανία αλλά και στην Δύση συνολικά δεν προκάλεσε παρόμοια θύελλα πριν καν αναλάβει τα καθήκοντα του και πριν οριστικοποιηθεί η επιλογή του για ένα συγκεκριμένο αξίωμα.
Ο ηγέτης των Φιλελευθέρων Λίντνερ έχει εδώ και τέσσερα χρόνια κατοχυρώσει τον τίτλο του ταραχοποιού στην πολιτική σκηνή της Γερμανίας όταν τορπίλισε αιφνιδιαστικά την μετεκλογική συμφωνία συγκυβέρνησης Χριστιανοδημοκρατών, Φιλελευθέρων και Πρασίνων υπό την Μέρκελ.
Πιο απόλυτος και αδιαπραγμάτευτός από τον Σόιμπλε, ο Κρίστιαν Λίντνερ διεκδικεί το αξίωμα του υπουργού Οικονομικών το οποίο κατέχει μέχρι τώρα ο επόμενος Καγκελάριος Σολτς.
Ο Λίντνερ ορκισμένος εχθρός της ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ αλλά και της αμοιβαιοποίησης των κινδύνων στην Ευρωζώνη μέσω του κοινού δανεισμού καθώς και της μεταφοράς πόρων από τον πλεονασματικό Βορρά στον ελλειμματικό Νότο διεκδικεί το υπουργείο Οικονομικών κατά παράβαση της παράδοσης που θέλει το σημαντικότερο μετά την Καγκελαρία κυβερνητικό αξίωμα να περιέρχεται στο δεύτερο κόμμα, δηλαδή τους Πρασίνους.
Το υπουργείο Οικονομικών από την Κρίση της Ευρωζώνης και μετά επισκίασε το υπουργείο Εξωτερικών το οποίο μέχρι το 2010 ήταν το σημαντικότερο μετά τον Καγκελάριο κυβερνητικό αξίωμα Το παρασκήνιο στο Βερολίνο είναι φλεγόμενο καθώς ο Λίντνερ δεν δέχεται το υπουργείο Εξωτερικών με τον Σολτς να προσπαθεί να δελεάσει τους Πρασίνους με ένα υπερυπουργείο Κλιματικής Αλλαγής και Περιβάλλοντος.
Σε κοινό άρθρο τους στην έγκυρη εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit, οι οικονομολόγοι Στίγκλιτς και Τουζ λένε χωρίς περιστροφές ότι ο Λίντνερ αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για το Ευρώ. “Πρόκειται για μια έξωθεν παρέμβαση”, σχολίασε προχθές Παρασκευή ο ιστότοπος Eurointelligence, που στην πράξη συσπειρώνει το FDP γύρω από τον ηγέτη του και νομιμοποιεί εν μέρει την στάση του Λίντνερ “ή το Υπουργείο Οικονομικών ή τίποτε”.
Ο ίδιος ο Λίντνερ μίλησε για δυο αριστερούς Αμερικανούς οικονομολόγους που δίνουν μάχη υπερ του πληθωρισμού. “Είμαι απαραίτητος”, τόνισε, “καθώς μπορώ να συμβάλλω στην επενδυτική δραστηριοποίηση του ιδιωτικού τομέα αλλά και για να υπερασπιστώ τα συμφέροντα της Γερμανίας στην διαπραγμάτευση για το μέλλον της Ευρωζώνης που θα αρχίσει μετά τις Γαλλικές Εκλογές της Άνοιξης”
Αν τελικά ο Λίντνερ αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών, τότε ο Σολτς θα έχει στείλει σαφές μήνυμα στα κράτη – μέλη της Ε.Ε και της Ευρωζώνης ότι ήλθε η ώρα της επιστροφής στην προ πανδημίας μόνιμη περιοριστική δημοσιονομική πολιτική με το Ταμείο ανάκαμψης να είναι όχι η απαρχή μιας στροφής αλλά μια παρένθεση ειδικού σκοπού.
Ο Λίντνερ έχει όλα τα χαρακτηριστικά της τέλειας καταιγίδας καθώς συμβολίζει την αναδίπλωση του Βερολίνου στο Μπούνκερ του ορντολιμπεραλισμού την ώρα που η Γαλλία και ο Νότος της Ευρώπης αδυνατούν να επιστρέψουν στην προ πανδημίας κανονικότητα χωρίς τον κίνδυνο να έχουν να αντιμετωπίσουν μια ανεξέλεγκτη κοινωνική και πολιτική αποσταθεροποίηση.
