Ελπίδα Βουτσά: Η εικαστικός του βαθύ μπλε της θάλασσας και των αντανακλάσεών της παρουσιάζει τη δουλειά της στην γκαλερί Prisma art στον Πειραιά, στις 18 Φεβρουαρίου.
Το artpointview.gr μίλησε μαζί της λίγο πριν τα εγκαίνια της έκθεσης.
Πότε για πρώτη φορά αισθανθήκατε την ανάγκη να μυηθείτε στη ζωγραφική; Υπήρξε εξ αρχής ένα όνειρο; Πλέχτηκε στα εφηβικά σας χρόνια; ‘Ηταν στόχος που δεν έλεγε να ξεκινήσει;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου λάτρευα τα έργα που κοσμούσαν τα βιβλία της ιστορίας και των φιλολογικών μαθημάτων.Τα παρατηρούσα με τις ώρες και αναρωτιόμουν πως ένα ανθρώπινο χέρι κατάφερνε να απεικονίσει αυτό το αριστούργημα, για παράδειγμα, “Την καταστροφή της Χίου”του Delacroix.Έκανα προσπάθειες από τα πρώτα χρόνια του δημοτικού, αλλά το αποτέλεσμα δεν με ικανοποιούσε και εγκατέλειπα την προσπάθεια. Γι”αυτόν τον λόγο δεν υπάρχει καμία παιδική μου ζωγραφιά γιατί τις κατέστρεφα.Δεν είχε μπει ως στόχος ζωής, δεν ήταν όνειρο,απλά πίστευα ότι δεν έχω ταλέντο.
Έχοντας πρώτα μεγαλώσει δύο παιδιά, αποφασίζετε να δώσετε εξετάσεις στην Σχολή Καλών Τεχνών, να γίνετε δεκτή και να αποφοιτήσετε. Πώς βιώσατε όλη αυτή τη διαδρομή και την όμορφη εμπειρία των φοιτητικών σας χρόνων; Ποιο συναίσθημα κυριαρχούσε περισσότερο; Το ρωτώ γιατί το όλο εγχείρημα συνδυάστηκε με μια οικογένεια.
Στον κόσμο έξω, στο κοινό που αγαπάει την τέχνη ή απλώς την παρακολουθεί εξ αποστάσεως, πότε “εκτεθήκατε” για πρώτη φορά ;
Η 1η μου συμμετοχή ήταν το 2008 στον Δήμο Περάματος με επιμορφώτρια την Αφροδίτη Σεζένια, σε μια πολύ όμορφη υπαίθρια έκθεση στο Πέραμα.
- Όλα τα έργα σας ή μάλλον τα περισσότερα περιστρέφονται γύρω από το βαθύ μπλε, το σκοτεινό μπλε της θάλασσας και των αντανακλάσεών της παντού. Υπήρξε κάποιος πολύ δυνατός λόγος, κάποιος σπουδαίος συνειρμός, μια εσωτερική ανάγκη γι’ αυτή την επιλογή σας;
- Οι παπούδες μου ήταν όλοι Μικρασιάτες. Σμύρνη, Καλλίπολη,
Φώκαια και Αιβαλί.Όλοι οι άντρες της οικογένειας μαζί και ο πατέρας μου, ήταν ναυτικοί. Ζω στο Πέραμα και έχω την τύχη το σπίτι μου να έχει απεριόριστη θέα στον Σαρωνικό. Θάλασσα, ορίζοντας και ουρανός. Όλα αυτά, δλδ η προσφυγιά των δικών μου, το ότι ήταν όλοι ναυτικοί και το μέρος που ζω όλη μου τη ζωή πιστεύω ότι καθόρισαν τη μέχρι στιγμής πορεία μου, να χρησιμοποιώ δηλαδή το βαθύ μπλε της θάλασσας και τις αντανακλάσεις. 
Πειραματίζεστε ή θα θέλατε να πειραματιστείτε στο μέλλον και σε άλλα μοτίβα;
Δεν ξέρω αν μπορώ να πω ότι πειραματίζομαι σε νέα μοτίβα ή αν θα πειραματιστώ στο μέλλον.Μπαίνω στο εργαστήριο μου και απλά δουλεύω, χωρίς να έχω κάτι συγκεκριμένο στο νου. Βάζω κάτω το τελάρο και απλά δουλεύω. Χρησιμοποιώ λάδια σε καμβά γιατί αισθάνονται, είναι ζωντανά.Οι αποχρώσεις τους διαφοροποιούνται ενώ στεγνώνουν,με αποτέλεσμα, άλλο να έχω αφήσει το βράδυ φεύγοντας από το εργαστήριο και κάτι άλλο να έχει δημιουργηθεί το πρωί.Αισθάνομαι ότι το έργο είναι αυτό που με οδηγεί εκεί που θέλει κι όχι εγώ. -
Απαριθμήστε μας αν θέλετε τις τελευταίες συμμετοχές σας σε εκθέσεις εν μέσω πανδημίας. Περιγράψτε μας λίγο την εμπειρία σας με τους φίλους που είδαν τις εκθέσεις σας, το δισταγμό τους ίσως, τον ενθουσιασμό τους ενδεχομένως; Τι αποκομίσατε από αυτή την περίτεχνη διαδραστική σχέση;
Εν καιρώ πανδημίας,το καλό για εμάς τους εικαστικούς ήταν ότι είχαμε αρκετό χρόνο για να είμαστε μόνοι μας,να σκεφτούμε πάνω στην δουλειά μας και κάποιοι από εμάς δουλέψαμε και αρκετά νομίζω.Απο τις πιο δύσκολες στιγμές ήταν όταν χρειαζόσουν μια δεύτερη γνώμη, μια δεύτερη ματιά από κάποιον συνάδελφό σου, και αυτό δεν μπορούσε να γίνει λόγω της καραντίνας, δεν μπορούσαμε να αλληλοβοηθηθούμε. Η τεχνολογία δεν μπορούσε να βοηθήσει εδώ.Όταν μας δινόταν η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε κάποια έκθεση ή να συνεργαστούμε σε κάποιο event, ο ενθουσιασμός της επαννένωσης ήταν εντυπωσιακός! Το γεγονός έμπαινε σε δεύτερη μοίρα. Πιο μεγάλη ήταν η χαρά μας που θα ξανασυναντιόμασταν.Παρ’όλες τις δυσκολίες το κοινό ανταποκρίθηκε θετικά στο έργο μου, ξεκίνησα καινούργιες συνεργασίες και η επιτυχία στις εκθέσεις που λάμβανα μέρος, μου έδωσε νέες δυνάμεις να συνεχίσω να δημιουργώ.Και τώρα για την τελευταία έκθεση. Πού, πότε και με ποια έργα σας συμμετέχετε;
Τώρα κάνω την πρώτη μου ατομική έκθεση στην Art Prisma της κας Νατάσας Θωμάκου, σε επιμέλεια της Μαρίας Μόσχας Καρατζόγλου. Χαίρομαι πολύ που η πρώτη μου ατομική θα γίνει σε γκαλερί η οποία βρίσκεται στον Πειραιά – στον τόπο μου.Υπάρχουν έργα από την φοιτητική μου διαδρομή και κάποια πολύ πρόσφατα, όλα όμως αγαπημένα.Κάτι πολύ σημαντικό που θα ήθελα να προσθέσω είναι ότι η έκθεση θα γίνει με την υποστήριξη του ομίλου εθελοντών κατα του καρκίνου “ΑγκαλιάΖΩ” και ένα από τα έργα της έκθεσης θα δωριστεί στο Γενικό Νοσοκομείο Θώρακος”Σωτηρία”.Το έργο θα τοποθετηθεί στην 9η κλινική του νοσοκομείου, θέλοντας έτσι να ευχαριστήσω τους γιατρούς και όλο το νοσηλευτικό προσωπικό για την φροντίδα που παρείχαν στον πολυαγαπημένο μου Πατέρα.
Σας ευχαριστώ και καλή επιτυχία
Εγώ σας ευχαριστώ για τη συνομιλία.
