Οι διαχρονικές ευθύνες των γερμανικών ηγεσιών σε θέματα ενεργειακής εξάρτησης από τη Ρωσία.
Με βάση τις ως σήμερα εκτιμήσεις, όλα τα κόμματα στην Γερμανία φαίνεται να είχαν μεγάλη ή μικρή ανάμειξη στο κεφάλαιο “Ρωσία και ενέργεια”
Μεγάλο μέρος της ευθύνης πρέπει να κατευθυνθεί προς τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU) της πρώην καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, η οποία επέβλεψε τη διάλυση του πυρηνικού μηχανισμού της Γερμανίας μετά την καταστροφή της Φουκουσίμα το 2011. Ωστόσο δεν κατάφερε να διασφαλίσει ότι η χώρα θα διέθετε στρατηγικά αποθέματα και αμέλησε να παράσχει εναλλακτικές πηγές σε περίπτωση διακοπής του ρωσικού εφοδιασμού.
Ευθύνες και στους Σοσιαλδημοκράτες. Η κατασκευή του πρώτου αγωγού φυσικού αερίου από τη Ρωσία προς την Γερμανία – Ευρώπη πραγματοποιήθηκε το 1973, υπό την επίβλεψη ενός καγκελαρίου του SPD, του Μπραντ, ο οποίος ακολούθησε συμφιλιωτικό εμπόριο και άλλες πολιτικές κεκαλυμμένης συνεργασίας με το κομμουνιστικό μπλοκ. Ο πρώην καγκελάριος του SPD Γκέρχαρντ Σρέντερ διατηρεί φιλικές σχέσεις με τον Πούτιν και κερδίζει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ετησίως ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου των ρωσικών εταιρειών φυσικού αερίου Gazprom και Rosnet. Μόνο μετά την εισβολή της 24ης Φεβρουαρίου στην Ουκρανία, το SPD κάλεσε τον Σρέντερ να κόψει αυτούς τους δεσμούς.
Επικρίνονται και άλλα κόμματα. Οι Πράσινοι αντιμετωπίζουν επίθεση για τη μακρόχρονη υποστήριξή τους για αποστρατιωτικοποίηση. Το Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα, εταίρος στον σημερινό κυβερνητικό συνασπισμό, έχει επικριθεί για τον δισταγμό του σχετικά με την επιβολή σκληρών οικονομικών κυρώσεων σε βάρος της Μόσχας. Πράγματι, παρά την πολιτική τοποθέτηση των τελευταίων ημερών, “όλα τα κόμματα έχουν αποφύγει το κόστος των σκληρότερων κυρώσεων για καιρό”, λέει η Veronica Grimm, αναλύτρια ενεργιακών ζητημάτων energy στο πανεπιστήμιο Friedrich-Alexander της Νυρεμβέργης. Η ίδια αποκαλεί αυτή τη θέση “κοντόφθαλμη” δεδομένων των τεράστιων συνεπειών σε περίπτωση που ο πόλεμος κλιμακωθεί. “Το ερώτημα θα πρέπει να είναι ποιο πακέτο κυρώσεων μπορεί να αποτρέψει μια περαιτέρω κλιμάκωση;”
Ταυτόχρονα, θα είναι δύσκολο για τα άλλα πολιτικά κόμματα της Γερμανίας να κεφαλαιοποιήσουν την γκάφα του CDU, δεδομένης της δικής τους έκθεσης στην κρίση. Ο Σολτς και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα του (SPD) είναι – ήταν ;- εδώ και καιρό ένας από τους κύριους υποστηρικτές του Nord Stream 2, του αμφιλεγόμενου αγωγού που είχε σκοπό να εξασφαλίσει πρόσθετη προμήθεια ρωσικού φυσικού αερίου.
Ο αγωγός παρέκαμπτε την Ουκρανία, την οποία οι επικριτές έβλεπαν ως τρόπο μείωσης της μόχλευσης του Κιέβου στη Μόσχα. Η Ουάσιγκτον εξέφρασε επίσης φόβους ότι το έργο θα αύξανε την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία και απείλησε με κυρώσεις την υπεύθυνη εταιρεία τον Σεπτέμβριο του 2020. Όμως ο Σολτς, υπό την ιδιότητα του υπουργού Οικονομικών ηγήθηκε των διαπραγματεύσεων για τη διάσωση του Nord Stream 2. Για να κατευνάσει την κυβέρνηση Μπάιντεν, προσφέρθηκε να διατεθεί ένα δισεκατομμύριο ευρώ για την κατασκευή δύο τερματικών σταθμών LNG για την εισαγωγή φυσικού αερίου από τις ΗΠΑ και άλλες πηγές. Η κατασκευή αυτών των τερματικών σταμάτησε μετά τις αντιρρήσεις περιβαλλοντολόγων, αν και ο Σόλτς πολύ πρόσφατα ανακοίνωσε σχέδια για την αναβίωση των τερματικών σταθμών.
Πέρα από το άμεσο ζήτημα των κυρώσεων, ωστόσο, η Γερμανία αντιμετωπίζει μια γενικότερη πρόκληση να επαναπροσανατολιστεί μακριά από τη βασισμένη σε κανόνες τάξη που παραμέρισε ο Πούτιν κατά την εισβολή του στην Ουκρανία και προς μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, στην οποία φαίνεται αναπόφευκτο ότι η στρατιωτική ισχύς θα παίζουν μεγαλύτερο ρόλο.
Όμως όπως η Ε.Ε. επιβάλλει όλο και πιο επιθετικές κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας και η Γερμανία ξεκινά να ενισχύει τον στρατό της, φαίνεται ότι οι ηγέτες της πατρίδας της Μέρκελ προσπαθούν ακόμα να εξισορροπήσουν τα παλιά λάθη αντί να χαράξουν μια σταθερή πορεία προς το μέλλον. Για τον καγκελάριο Σολτς, η άνοιξη είναι ακόμη πολύ μακριά.
Με πληροφορίες από το περιοδικό ΤΙΜΕ