Με αφορμή την βιογραφική ταινία για τη ζωή της συγγραφέως Φλάνερι Ο ‘ Κόνορ “Wildcat”  την οποία σκηνοθετεί ο Ιθαν Χοκ και πρωταγωνιστεί η κόρη του Μάγια, αναφερόμαστε στο Ημερολόγιο Προσευχής της Ο Κόνορ που διαβάσαμε παλιότερα στο ΒΗΜΑ

Φλάνερυ Ο’ Κόνορ

Ημερολόγιο προσευχής
Μετάφραση Γιάννης Παλαβός,
Εισαγωγή Γ.Α. Σέσσιονς,
Επίμετρο Σταύρος Ζουμπουλάκης.
Εκδόσεις Αντίποδες, 2015

«Δεν θέλω να είμαι καταδικασμένη σε μια χλιαρή πίστη στον Χριστό. Θέλω τα συναισθήματά μου να είναι βαθιά. Θέλω να αγαπώ» έγραφε η ενσυνειδήτως καθολική Φλάνερι Ο’ Κόνορ (1925-1964) σε ένα χειρόγραφο τετράδιο που παρέμεινε στο σκοτάδι για πενήντα και πλέον χρόνια. Το ανακάλυψε το 2002 ο φίλος και μελετητής της Γουίλιαμ Α. Σέσιονς (ερευνώντας το αρχείο της) και ακολούθως επιμελήθηκε την έκδοσή του. Το «Ημερολόγιο προσευχής», που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ μόλις το 2013, συνιστά ένα απροσδόκητο, πολύτιμο δώρο για τους θαυμαστές της.

Υπενθυμίζουμε ότι στην ελληνική γλώσσα έχουν μεταφραστεί παλαιότερα το μυθιστόρημά της «Και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν» (The Violent Bear it Away) και η αριστουργηματική συλλογή ιστοριών της «Σπάνιο να σου τύχει καλός άνθρωπος» (A Good Man is Hard to Find).

Η Φλάνερι Ο’ Κόνορ (που πέθανε νωρίς από ερυθηματώδη λύκο) υπήρξε μια από τις λαμπρότερες διηγηματογράφους του 20ού αιώνα, το απαστράπτον λογοτεχνικό διαμάντι του «γοτθικού» Νότου. Γραμμένο μεταξύ 1946 και 1947 στο Αϊόβα Σίτι, όπου η νεαρή βρέθηκε για να σπουδάσει δημοσιογραφία, το ημερολόγιο αυτό περιλαμβάνει αποσπασματικές εγγραφές εν είδει εξομολογήσεων που αποκαλύπτουν τους μαιάνδρους της σκέψης της. Η επίγνωση της (πολύπλοκης) πνευματικής της κατάστασης και η (πρόωρη) ωριμότητά της εντυπωσιάζουν (για να μην πούμε συγκινούν) ακόμη και τους αναγνώστες που ξέρουν καλά το έργο της, ξέρουν δηλαδή τι είδους συγγραφέας έγινε κατόπιν η Φλάνερι Ο’ Κόνορ. «Θέλω πολύ να αγαπήσω τον Θεό απόλυτα» και ταυτοχρόνως «θέλω κι όσα φαίνονται αντίθετα – θέλω να γίνω σπουδαία συγγραφέας».

Ηθελε να γίνει μια αληθινή «καλλιτέχνις» με την έννοια της «αισθητικής μαστοριάς» αλλά πάντοτε «υπό την σκέπην του Θεού». Για το πρώτο είμαστε απολύτως πεπεισμένοι, για το δεύτερο αξίζει να αναζητήσετε αυτό το μικρό (αλλά «θαυματουργό») βιβλιαράκι.