Γιάννης Μπουρνέλης: Είμαι ευτυχισμένος γιατί έχω μια θέση στην καρδιά των Ελλήνων
Συνέντευξη στην Ελένη Γουρνέλου
Ο Γιάννης Μπουρνέλης είναι ηθοποιός, μίμος και κονφερανσιέ. Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη και ήλθε σε εφηβική ηλικία στην Αθήνα όπου τελείωσε τη Σχολή του Εθνικού Ωδείου Αθηνών. Συμμετείχε ως ηθοποιός σε πολλές θεατρικές παραστάσεις και σε ταινίες με πρωταγωνιστές την Βουγιουκλάκη, Παπαμιχαήλ, Ρένα Βλαχοπούλου, Σταυρίδη, Κωνσταντάρα, Γκιωνάκη, Ηλιόπουλο κ.α. ενώ πρωταγωνίστησε σε ταινίες με τον Φραγκίσμο Μανέλλη, τον Φώτη Ηλιόπουλο κ.α. Από το 1975-1995 ήταν παρουσιαστής και διοργανωτής μουσικών παραστάσεων στο αναψυκτήριο «ΑΚΡΟΝ» επι της οδού Λένορμαν στον Κολωνό απ’ όπου πέρασαν τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού. Στη συνέντευξη για τον Γιάννη Μπουρνέλη θα μιλήσει, η φίλη του Μαίρη Λίντα.
Ο Γιάννης Μπουρνέλης με τη Σαπφώ Νοταρά
Η συνέντευξη μεταδόθηκε από τον σταθμό του empneusi.gr στους 107 FM στη Σύρο και τις Κυκλάδες και μπορείτε να την ακούσετε εδώ:
https://www.empneusi.gr/podcast/eleni-gournelou-giannis-mpournelis/
Ελένη Γουρνέλου: Γιάννη, σε ευχαριστούμε πολύ για την αποδοχή της πρόσκλησης να μιλήσεις στην εκπομπή μας.
Γιάννης Μπουρνέλης: Μη με ευχαριστείτε. Συνηθίζω να ανταποκρίνομαι θετικά σε συνεντεύξεις όταν μού ζητώνται.
Ελένη Γουρνέλου: Θα θέλαμε να μας πείτε δυο λόγια την καριέρα σας στον καλλιτεχνικό χώρο αλλά και για το αναψυκτήριο ΑΚΡΟΝ, στο οποίο ήσασταν για πολλά χρόνια, ο εμπνευστής και ο δημιουργός του.
Ο Γιάννης Μπουρνέλης με την Ελένη Βιτάλη
Γιάννης Μπουρνέλης: Είμαι αρκετά ευαισθητοποιημένος όταν μιλώ για το ΑΚΡΟΝ που, ήταν περισσότερο βαριετέ παρά αναψυκτήριο, και στο οποίο παρέμεινα για 20 χρόνια. Εκείνη την εποχή μέσω του αναψυκτήριου δινόταν στον κόσμο η δυνατότητα να ακούσουν το ελληνικό τραγούδι, κάτι που δεν μπορούσε να γίνει μέσω του ραδιοφώνου. Υπήρχε, τότε, μόνο μια εκπομπή της δισκογραφικής εταιρείας ΜΙΝΟΣ, ΜΑΤΣΑΣ και υιός που γινόταν για λόγους διαφήμισης και ήταν επι πληρωμή. Στο ΑΚΡΟΝ που, ήταν ένας χώρος 2.000 ατόμων, ο κόσμος ερχόταν για να ακούσει γνωστούς τραγουδιστές και τραγουδίστριες της εποχής που δεν τους άκουγε τόσο συχνά στο ραδιόφωνο. Αυτός ήταν και ο λόγος που πέρασαν πολλά μεγάλα ονόματα από εκεί. Επιπλέον, δεν είχαμε είσοδο και αυτό που πλήρωνες ήταν για να πάρεις μια γρανίτα, ένα αναψυκτικό, ένα παγωτό και μαζί με την οικογένειά σου και να ακούσεις τον Μπιθικώτση, τον Πάριο, τον Διονυσίου, τον Αγγελόπουλο, τη Βιτάλη, την Αλεξίου, τη Σακελλαρίου κ.α. πολλούς. Όλους και όλες που, εκείνη την εποχή, ήταν τα μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού. Δεν μπορώ να αναφερθώ σε όλους αυτή τη στιγμή που πέρασαν από το ΑΚΡΟΝ γιατί είναι πάρα πολλοί. Ο κόσμος πάντως μεθούσε με τα τραγούδια τους και, ξέρετε, τότε, ξεχώριζαν οι τραγουδιστές/τριες για τις φωνές τους επειδή είχαν ταυτότητα και καταλάβαινες ποιος/ποια ήταν αυτός που άκουγες. Τώρα, ενώ υπάρχουν τραγουδιστές/τριες με πολύ καλές φωνές, δεν τους ξεχωρίζεις. Βάζεις στοίχημα ποιός/ά είναι και το χάνεις….(γέλια). Ήταν η εποχή, βλέπετε, του Κηλαηδόνη που μιλούσε για τα θερινά τα σινεμά και κάτι νύχτες με φεγγάρι και αυτό ήταν και το ΑΚΡΟΝ. Ένας κινηματογράφος με γιασεμιά. Τώρα οι καλοκαιρινές αίθουσες έχουν ρημάξει ενώ οι χειμερινές είναι super markets.
Ελένη Γουρνέλου: Γίνεται, ωστόσο, μια προσπάθεια αναβίωσης όπως αυτή που κάνει στην ταράτσα του στην Καλλιθέα, ο Φοίβος Δεληβοριάς αλλά και το Άλσος του Οικονομίδη.
Γιάννης Μπουρνέλης: Θα σου πω κάτι για τον Δεληβοριά, τον οποίο, θεωρώ πολύ σπουδαίο τραγουδοποιό -όχι τραγουδιστή. Έχει επίπεδο και μου είπε ότι αφού διάβασε το βιβλίο μου ξεκίνησε αυτό το εγχείρημα. Μάλιστα, εγώ πήγα σε μια παράστασή του στην ταράτσα και μου αφιέρωσε εκείνο το βράδι, λέγοντας στο κοινό ότι είμαι εκεί. Ο περισσότερος κόσμος με χειροκρότησε …άλλοι, βέβαια, ήταν αδιάφοροι. Εντάξει….δεν πειράζει που δεν με γνωρίζουν….
Ελένη Γουρνέλου: Ναι, αλλά εσύ είσαι πολύ δραστήριος κι ακόμα βρίσκεσαι και στις επάλξεις των εκδηλώσεων. Σε βλέπουμε να οργανώνεις συναυλίες, να κάνεις μιμήσεις, να λες ανέκδοτα και ο κόσμος ακόμα σε χειροκροτά αθρόα για το ταλέντο σου.
Ο Γιάννης Μπουρνέλης με την Τζένη Βάνου
Γιάννης Μπουρνέλης: Ναι, αλλά ξέρεις πολύ καλά ότι, η τηλεόραση είναι φέουδο. Το λέω αυτό γιατί αν δεν βγαίνεις εκεί, κανείς δεν σε γνωρίζει. Κυκλώματα στα οποία δεν μπαίνεις με τίποτα ενώ βγαίνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι…Το πρωί πάνε στις εκπομπές με καφέ, αν υπάρχει καφές βέβαια, γιατί τώρα είναι άδεια και τα φλυτζάνια ….παλιά με την Κορομηλά μπορεί να έπινες και κανένα καφέ….(γέλια). Τώρα είναι μόνο τα φιλάκια και οι αβροφροσύνες…και ξέρω εγώ…και το βράδυ πάλι τα ίδια πρόσωπα σε άλλες εκπομπές.
Ελένη Γουρνέλου: Πιστεύεις, δηλαδή, ότι υπάρχει περισσότερη επιφάνεια;
Γιάννης Μπουρνέλης: Μόνο επιφάνεια! Βγάζουν τραγουδιστές/τριες που είναι σκέτη ηχορύπανση.
Ελένη Γουρνέλου: Εσύ, ποιους θα ξεχώριζες από αυτούς που έχεις γνωρίσει σαν ιδιαίτερους καλλιτέχνες;
Ο Γιάννης Μπουρνέλης με τον Φραγκίσκο Μανέλη
Γιάννης Μπουρνέλης: Εάν κάνουμε ένα flash back και πάμε πίσω νομίζω ότι οι άνθρωποι, τότε, είχαν περισσότερη καλοσύνη και συναίσθημα. Τους προσέγγιζες πολύ πιο εύκολα. Σήμερα δεν μπορείς να τους προσεγγίσεις. Ούτε καν τους παρουσιαστές της τηλεόρασης μπορείς να πλησιάσεις. Έχουν ύφος 500 καρδιναλίων!
Ελένη Γουρνέλου: Αυτές τις ημέρες παίζεται στον κινηματογράφο το φιλμ για τη ζωή της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου που εσύ την είχες γνωρίσει. Πες μας δυο λόγια για τη γνωριμία σας και για την Ευτυχία.
Γιάννης Μπουρνέλης: Πράγματι η ταινία με το όνομά της παίζεται στον κινηματογράφο. Οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί! Όμως, δεν είδα την Ευτυχία στην ταινία γιατί αυτή που γνώρισα εγώ ήταν μια «Ροκ Ευτυχία». Διαφορετική από αυτή που παρουσιάζεται στην ταινία. Καμία σχέση με τη προσωπικότητά της δεν έχει η ταινία. Δεν ήταν αυταρχική όπως παρουσιάζεται. Ήταν γαλείφω, μεγάλη διπλωμάτης…! Θα σου δώσω δυο παραδείγματα: Με είχε στείλει να φωνάξω έναν υδραυλικό, ονόματι Στέφανο, που έμενε απέναντι από το σπίτι της για να παίξουν χαρτιά που ήταν, ως γνωστόν, το μεγάλο πάθος της. Του είπα, λοιπόν, ότι τον ήθελε να πάει στο σπίτι της κι αυτός αρνήθηκε, λέγοντάς μου να της μεταφέρω ότι όταν θα έχει λεφτά, τότε, θα πήγαινε. Όταν το είπα αυτό στην Ευτυχία μού είπε να πάω πάλι και να του μεταφέρω ότι είχε περάσει ο Καλδάρας από το σπίτι της. Όταν το άκουσε ο Στέφανος μου είπε: «Τότε, θα πάω!» Γιατί ο Καλδάρας της έδινε χρήματα και τα έπαιζε. Μου έλεγε: «Το βλέπω που με κλέβουν, Γιαννάκη μου, αλλά μου αρέσει να παίζω. Είναι σαν να έχεις μια γκόμενα που στα τρώει όλα αλλά εσύ είσαι καψούρης! Το βλέπεις ότι στα τρώει αλλά η καψούρα δεν σε αφήνει. Δεν σε αγαπάει, δεν σου δίνει τη ψυχή της αλλά εσύ εκεί». Μια άλλη φορά με πήγε στον Μιχάλη Μενιδιάτη τον οποίο θεωρούσε άσχημο λόγω της μύτης του. Στολίστηκε, λοιπόν, σαν επιτάφιος, όπως έλεγε η ίδια….με καπέλα, βραχιόλια…και ποιος να τα δει τα καπέλα τη νύχτα; Πάμε, λοιπόν, στο κέντρο «Φαντασία» και έρχεται ο αδελφός του Μενιδιάτη, ο Κοσμάς, διευθυντής του κέντρου. Αυτός μας περιποιήθηκε, μας κέρασε και στη συνέχεια ήλθε κι ο Μιχάλης. Μόλις τον είδε η Ευτυχία αναφώνησε: «Γιαννάκη νάτος ο Μιχάλης μας! Τι σου έλεγα πριν;; Πόσο ωραίος άνδρας είναι ο Μιχάλης!» και, τότε, ο Μενιδιάτης της είπε: «Ευτυχία, κόψε την πλάκα και πες μου τι θέλεις; Λεφτά για να τα παίξεις;» κι εκείνη απαντούσε ότι έχει έκοψε το χαρτί. Έτσι ήταν, αλλά για εκείνη τη στιγμή. Μετά, το ξαναάρχιζε! (γέλια). Είχα γνωρίσει, επίσης, τη σπουδαία χορεύτρια, εγγονή της Ευτυχίας και κόρη του Φραγκίσκου Μανέλλη, τη Ρέα Μανέλλη. Ό Φραγκίσκος, ξέρετε, δεν ήταν καθόλου όμορφος…. Η Ευτυχία, λοιπόν, όταν έβλεπε την εγγονή της και ήθελε να της ζητήσει χρήματα, της έλεγε: «Αχ βρε κορίτσι μου τι κούκλα που είσαι! Ίδια η μητέρα σου!». Η κόρη της πράγματι ήταν μια κούκλα….αλλά όταν η εγγονή της δεν της έδινε λεφτά για να πάει να τα παίξει, της έλεγε η Ευτυχία: «Ίδιος ο πατέρας σου είσαι! Εφτάσχημος».
Ελένη Γουρνέλου: Είχες γνωρίσει και τον Μάρκο και τον Στέλιο Βαμβακάρη.
Γιάννης Μπουρνέλης: Ο Στέλιος ήταν ένας πανέμορφος νέος και ήταν το μπουζούκι της Καίτη Γκρέϋ. Στην πορεία γνώρισα και τον Δομένικο, τον αδελφό του. Αυτός συνόδευε άλλοτε με μπουζούκι αλλά άλλοτε με πιάνο πολλούς γνωστούς λαϊκούς καλλιτέχνες. Πήγαινα να τον πάρω αρκετές φορές από την Κοκκινιά κι εκεί είχα γνωρίσει και τον Μάρκο σ’ ένα ημιυπόγειο, να κάθεται ήσυχος, πράος και να καπνίζει. Θυμάμαι να μου λέει: « Ε, ρε Γιάννη, εμένα πότε θα με πάρεις στο θέατρο; Θα χαλάσει κόσμος άμα εμφανιστώ εγώ…!» του απαντούσα ότι θα έλθει η ώρα να συνεργαστούμε. «Άντε, άντε όχι όλο τον Δομένικο!» μου έλεγε…Μεγάλη μορφή ο Μάρκος αλλά ξέρεις πρέπει να περάσει ο χρόνος, να πεθάνεις και μετά να αναγνωρίσουν πόσο αξιόλογος είσαι…Θέλω δε να πω, επίσης, ότι στην χώρα μας, σε λίγο καιρό με την υπογεννητικότητα που έχει, δεν θα την κατοικούν Έλληνες αλλά ξένοι. Θα ρωτάμε: «Είσαι Έλληνας;» όπως ρωτούσαν στην Γερμανία οι μετανάστες. Και το λέω αυτό γιατί οι μετανάστες πράγματι δεν περνούν καθόλου καλά στη χώρα μας αλλά κι εμείς πόσους θα μπορέσουμε ακόμα να αγκαλιάσουμε. Θα πρέπει κάπου να σταματήσει αυτό το ανεξέλεγκτο…
Ελένη Γουρνέλου: Εσύ δυσκολεύτηκες στη ζωή σου βιοποριστικά;
Γιάννης Μπουρνέλης: Και βέβαια! Και οι δυο μου γονείς με προόριζαν για χειρωνακτικές εργασίες. Και τις έκανα! Και στην οικοδομή, και μαραγκός και ελαιοχρωματιστής, σερβιτόρος….όλα τα έκανα! Μετά, ήλθα από τη Μυτιλήνη στην Αθήνα και τελείωσα το Εθνικό Ωδείο. Πήγαινα ταυτόχρονα και στο γυμνάσιο και δούλευα στην οικοδομή. Έπαιξα σε 33 ταινίες και έχω κάνει 9 μεγάλους σατυρικούς δίσκους. Μου έγραψε κείμενα ο Γιάννης Καλλαμίτσης, ο Ανδρικάκης, ο πρώτος μου δίσκος ήταν με τον Χρήστο Νικολόπουλο, δούλεψα με τον Ακη Πετρίδη κ.α. Κάποια στιγμή που βρήκα τι ήθελα να κάνω υπήρξαν κάποιοι άνθρωποι που με βοήθησαν όπως ο Κώστας ο Καραγιάννης, ο σκηνοθέτης, ο Μενέλαος Θεοφανίδης, ο Στράντζαλης κ.α. Εργάστηκα σχεδόν σε όλα τα κέντρα της νυχτερινής Αθήνας αλλά και σε όλα τα ξενοδοχεία. Δεν υπήρχε χοροεσπερίδα που να μη τη παρουσιάσω. Σήμερα αυτό δεν υπάρχει…θέλουν κατευθείαν να χορέψουν οι άνθρωποι. Ξέρεις, επίσης, ενώ έχουν χιούμορ οι Έλληνες δεν αντέχουν τον αυτοσαρκασμό κι αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν και τόσο χιούμορ….Νομίζουν ότι το γέλιο δεν κάνει καλό ενώ το γέλιο φέρνει μακροζωία….Άλλο, βέβαια, είναι τα τραγούδια που έχουν περισσότερο συναίσθημα. Το ανέκδοτο δεν είναι το ίδιο. Οι δε τραγουδιστές είναι ευλογημένοι από τον Θεό. Μπορούν να πουν ένα τραγούδι δυο φορές ακόμα και την ίδια μέρα. Σε καρφώνει το τραγούδι! Το ανέκδοτο δεν μπορείς να το πεις δυο φορές. Πρέπει να έχεις συνεχώς ένα καινούργιο ρεπερτόριο γιατί αλλιώς ο κόσμος το βαριέται….
Ελένη Γουρνέλου: Γιάννη, έχεις ταξιδέψει αρκετά και έχεις επισκεφθεί μέρη που ζουν Έλληνες. Τι έχεις εισπράξει από αυτά τα ταξίδια και τις συναντήσεις μαζί τους;
Ο Γιάννης Μπουρνέλης με τον Γιάννη Σπανό
Γιάννης Μπουρνέλης: Είμαι ευτυχής γιατί ξέρω ότι έχω μια θέση στην καρδιά των περισσοτέρων Ελλήνων τόσο του εξωτερικού όσο και του εσωτερικού. Είμαι σε αυτή τη θέση και δεν με αλλάζουν. Ο αυθορμητισμός των Ελλήνων είναι πάντα συγκινητικός. Με αγκαλιάζουν με φιλάνε και αυτό μου αρέσει. Δεν είμαι μουντρούχος…πάντα ήμουν έτσι και στις μεγαλύτερες επιτυχίες μου. Ήμουν ανοικτός στις αγκαλιές και στη κουβέντα.
Ελένη Γουρνέλου: Ξέρω ότι έχεις επαφές με αρκετούς καλλιτέχνες που έχουν αποσυρθεί από το προσκήνιο αλλά και γενικότερα είσαι πάντα επικοινωνιακός με τον κόσμο. Είναι μια συνειδητή επιλογή σου αυτό.
Γιάννης Μπουρνέλης: Κοίτα, στην Ελλάδα μπορεί και να σε ξεχνάνε κάποτε….στο εξωτερικό δεν συμβαίνει αυτό. Εδώ νομίζουν ότι έχεις πεθάνει, δεν σε υπολογίζουν….Ακούω σχόλια που δεν μου αρέσουν αλλά δεν βαριέσαι κιόλας. Ναι, εγώ δεν ξεχνώ αυτούς με τους οποίους συνεργάστηκα. Πηγαίνω και τους βλέπω.
Ελένη Γουρνέλου: Οι καλλιτέχνες μαθαίνουν από την επιτυχία ή την αποτυχία;
Ο Γιάννης Μπουρνέλης με τον Μίμη Πλέσσα
Γιάννης Μπουρνέλης: Εγώ πιστεύω ότι κανένας καλλιτέχνης δεν θεωρεί ότι είχε αποτυχία στην σταδιοδρομία του. Όλοι νομίζουμε ότι εμείς ξεπεράσαμε όλους τους άλλους, ακόμα κι ένα χειροκρότημα αν είχαμε, νομίζουμε ότι έχουμε επιτυχία. Κοίτα, η εξέλιξη του ανθρώπου δείχνει ότι όταν κάποιος έχει επιτυχία αλλάζει. Γίνεται ακατάδεκτος. Μόλις αποτύχει γίνεται πάλι πιο μαλακός, πιο ανθρώπινος. Η επιτυχία χαλάει τον άνθρωπο τις περισσότερες φορές. Είναι βέβαια ευκολονόητο ότι όταν σε χειροκροτούν χιλιάδες άνθρωποι και σε κοιτάνε τόσα ζευγάρια μάτια….την κάνεις! Δεν θέλεις να παραδεχθείς ότι ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει κι ότι γυρνά ξαναγυρνά. Δεν θέλεις να παραδεχθείς ότι ακόμα και ο Ωνάσης πέθανε. Τι συζητάμε τώρα;;;; Εδώ πέθανε ο Ωνάσης!
Ελένη Γουρνέλου: Η τύχη είναι απαραίτητη στην τέχνη;
Γιάννης Μπουρνέλης: Οπωσδήποτε. Όσο αξίζει ένα γραμμάριο τύχης δεν αξίζουν 1000 τόνοι σοφίας. Πολύ σημαντικό!
Ελένη Γουρνέλου: Θα σε ρωτήσω τι ρόλο έπαιξε για σένα ο έρωτας; Είναι μια ερώτηση που δεν γίνεται συνήθως στους κωμικούς….
Γιάννης Μπουρνέλης: Κάθε φορά που ερωτεύεσαι παίρνεις δύναμη να προχωρήσεις. Να ανοίξεις τα φτερά σου…να πιάσεις το άπιαστο! Και ναι κι εγώ καψουρευόμουν….
Ελένη Γουρνέλου: Πες μου μια στιγμή που έρχεται στη μνήμη σου και σου δίνει χαρά.
Γιάννης Μπουρνέλης: Πολλά πράγματα. Βέβαια, οι ηθοποιοί είμαστε πολύ διαφορετικοί από τους τραγουδιστές. Είναι άλλο το επίπεδο που οι ηθοποιοί και βλέπουν τα πράγματα. Είναι συνήθως πιο συναισθηματικοί. Είναι άλλο το μεροκάματο κι άλλη η δόξα των ηθοποιών από εκείνο των τραγουδιστών. Το χρήμα και η δόξα χαλάνε τον άνθρωπο….Είναι σημαντικό να βάζεις το χέρι σου στη τσέπη. Νοιώθεις δυνατός με το χρήμα. Από την άλλη λέμε: Υγεία πάνω απ ‘όλα αλλά δεν το εννοούμε. Έτσι είναι και με το χρήμα…όταν έχεις χρήματα πας παντού, όταν δεν έχεις μπορεί να σε κατεβάσουν κι από το λεωφορείο αν δεν έχεις να πληρώσεις.
Ελένη Γουρνέλου: Τι θα συμβούλευες έναν άνθρωπο σήμερα που θέλει να γίνει ηθοποιός ή τραγουδιστής; Υπάρχουν αρκετοί ηθοποιοί….και τραγουδιστές στις μέρες μας.
Ο Γιάννης Μπουρνέλης με τον Κώστα Βουτσά
Γιάννης Μπουρνέλης: Να γίνουν! Αλλά όταν δουν από τη πρώτη στιγμή ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά κι αφού κάνουν προσπάθειες, να μην επιμείνουν άλλο. Γιατί μπορεί και να μη πρέπει να επιμείνουν….Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλά παιδιά που ενώ στην αρχή ξεχωρίζουν μέσα από αυτά τα realities στη συνέχεια εξαφανίζονται. Του λένε, βέβαια, σε αυτές τις επιτροπές να συνεχίσουν και ότι είναι μια χαρά αλλά από την άλλη μεριά, τους κόβουν κιόλας! Να τους πουν, λοιπόν, καθαρά και να αφήσουν την ενθάρρυνση εκεί που κρίνουν ότι δεν χρειάζεται. Να μη κοροϊδεύουν τον κόσμο με κολακείες. Στην εκπομπή του Οικονομίδη θυμάμαι ότι οι αλήθειες λεγόντουσαν και αυτό για μένα είναι πιο σωστό για να μη κουβαλάνε νέοι άνθρωποι την αποτυχία στη συνέχεια. Αυτά για τους τραγουδιστές…
Ελένη Γουρνέλου: Ποιοι άνθρωποι από αυτούς με τους οποίους συνεργάστηκες σου λείπουν σήμερα;
Γιάννης Μπουρνέλης: Δημήτρης Μητροπάνος. Παλικάρι! Πολύ ωραίος! Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Χιούμορ! Τζένη Βάνου. Η Τζενούλα μας! Στράτος Διονυσίου! Φοβερός ο Στράτος μου. Το χιούμορ του Αγγελόπουλου. Έχω την Καίτη Γκρέυ που είναι φίλη μου και πάω και την βλέπω συχνά, αυτόφωτη. Μια χαρά! Τη Μαίρη Λίντα με τη καταπληκτική της φωνή που την διατηρεί ακόμα. Παραμένει η φωνή της Λίντα, όπως την γνωρίζουμε. Αηδόνι!
Ελένη Γουρνέλου: Κρατάς κάποια αλήθεια σαν άνθρωπος που την ακολουθείς;
Γιάννης Μπουρνέλης: Δεν παραμυθιάζομαι για να μη νοιώσω απογοήτευση. Η ζωή φεύγει γρήγορα…τι να πω; Καλό παράδεισο! Τι άλλο; Να είμαστε ευτυχισμένοι σε αυτόν τον κόσμο να είμαστε καλά, να περπατάμε. Τίποτα άλλο….Κι ο Ωνάσης έφυγε….
Ελένη Γουρνέλου: Σε ευχαριστούμε πολύ!
Μαίρη Λίντα
Στη συνέχεια για τον Γιάννη Μπουρνέλη μίλησε η φίλη του Μαίρη Λίντα.
Μαίρη Λίντα: Με τον Γιάννη Μπουρνέλη είμαστε σαν αδέλφια. Για τον Γιάννη νοιώθω αδελφική αγάπη και τον θεωρώ τον καλύτερο άνθρωπο που γνώρισα μέσα σε αυτόν τον κύκλο. Δεν με άφησε ποτέ χωρίς φροντίδα και χωρίς έναν καλό λόγο. Γι’ αυτό και τον περιμένω πάντα να με επισκεφθεί και να περάσουμε μαζί ευχάριστα. Είναι ο μεγάλος μου αδελφός! Δεν ξέρω ποιος είναι πιο μεγάλος βέβαια….αλλά….(γέλια)
Γιάννης Μπουρνέλης (αστειευόμενος): Η Ακρόπολη είναι πιο μεγάλη από εμάς.
Μαίρη Λίντα: Μπα ,ο Λυκαβηττός….(γέλια)
Γιάννης Μπουρνέλης: Αυτός γουστάρει εσένα. Εμένα με γουστάρει η Ακρόπολη.
Μαίρη Λίντα: Η ζωή μας θέλει αστεία, γέλιο και ανθρώπους που ο ένας να αγαπάει τον άλλον. Όλα τα άλλα φεύγουν γρήγορα. Εγώ, πάντως λατρεύω τις Κυκλάδες και τη θάλασσα. Γι’ αυτό και μου αρέσουν και τα νησιώτικα και πάντα τα τραγουδάω….Πολλούς χαιρετισμούς!
Ευχαριστώ και τη Μαίρη Λίντα για όσα είπε με χαρά και ειλικρίνεια για τον αδελφικό της φίλο, Γιάννη Μπουρνέλη
Η ΕΛΕΝΗ ΓΟΥΡΝΕΛΟΥ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Στη συνέχεια μετακινήθηκε στη Λέσβο εξαιτίας του Ο. Ελύτη και του Ασημάκη Πανσέληνου και από το 1994 εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Οι βασικές σπουδές της είναι στο αντικείμενο «Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό» της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του ΕΑΠ και το Msc της στη «Κοινωνική Ανθρωπολογία και Ιστορία του Πανεπιστημίου Αιγαίου». Έχει συνεργαστεί με το ραδιοφωνικό σταθμό ΑΙΟΛΟΣ της Μυτιλήνης και τον ΕΜΠΝΕΥΣΗ της Σύρου σε εκπομπές με συνεντεύξεις με ανθρώπους των τεχνών και των γραμμάτων. Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή με τίτλο: «Αστρολάβος» και αρθρογραφεί σε εφημερίδες της Λέσβου και της Σύρου. Από το 2018 διαμένει μόνιμα στην Ερμούπολη όπου συνεχίζει να εργάζεται στο Πανεπιστήμιο. Μόνιμο ενδιαφέρον και συνοδοιπόρος στη ζωή ο πολιτισμός και η τέχνη, όχι σαν εξαίρεση, αλλά σαν καθημερινότητα.
