ΟΥΚΡΑΝΙΑ: το Mykolaiev οι κάτοικοι μνημονεύουν την “φρίκη που τους βρήκε”
Το επιβλητικό κτίριο διαλύθηκε από πυραυλική επίθεση που σκότωσε 37 ανθρώπους στις 29 Μαρτίου 2022. Οι κάτοικοι στάθηκαν σιωπηλοί μπροστά στα ερείπια την Τετάρτη, τα οποία έχουν γίνει σύμβολο της ρωσικής επιθετικότητας.
Στην πληγείσα περιοχή βρέθηκαν για ρεπορτάζ οι Raphaël Godet – Fabien Magnenou – Mathieu Dreujou francetvinfo.fr
Για πολλά λεπτά, η Σβετλάνα Ουβάροβα δεν κουνήθηκε. Ούτε μίλησε. Τυλιγμένη στο ροζ πουπουλένιο μπουφάν της, η εξηντάχρονη κυρία κοιτούσε την έδρα της περιφερειακής διοίκησης του Μυκολάγιεφ, πριν γονατίσει για να τοποθετήσει κίτρινα και μπλε λουλούδια μπροστά από τα μεταλλικά φράγματα που περιβάλλουν το κτίριο. “Πώς είναι δυνατόν αυτό;”, ρωτάει ακόμα εμβρόντητη. Με αφορμή αυτή την οδυνηρή επέτειο, οι σημαίες κυμάτιζαν μεσίστιες στην περιοχή την Τετάρτη 29 Μαρτίου.
Μπροστά της, ένα χάσμα που χασμουριέται και προκλήθηκε ένα χρόνο νωρίτερα από ένα ρωσικό χτύπημα που σκότωσε 37 ανθρώπους. Ανάμεσά τους, δύο φίλοι της Σβετλάνα. “Dmytro και Petro, αυτά ήταν τα ονόματά τους. Ήταν 41 και 42 ετών. Ο Dmytro είχε μια κόρη ενάμιση έτους, είχε ήδη τραυματιστεί σοβαρά το 2014 στην ανατολική Ουκρανία. Κοιτάξτε, αυτοί είναι, εκεί, στη φωτογραφία”, λέει για το τεράστιο πανό που κρέμεται εκεί ως φόρος τιμής στα θύματα. Νομίζω ότι δεν θα το ξεπεράσω ποτέ. Επαναλαμβάνω συνεχώς τον εαυτό μου, αλλά… Πώς είναι δυνατόν αυτό;”.
Μπροστά σε ό,τι απέμεινε από το τεράστιο κτίριο, όλοι οι περαστικοί γνωρίζουν τι έκαναν, πού βρίσκονταν, στις 29 Μαρτίου, στις 8.45 π.μ., όταν ένας πύραυλος διέσχισε το κτίριο, μέσα σε ένα χάος από συντρίμμια και καπνό. Μόλις είχα ξυπνήσει”, θυμάται η Μαριάννα. Το σπίτι μας δεν είναι πολύ μακριά. Άκουσα έναν θόρυβο να πλησιάζει όλο και πιο κοντά. Πώς αισθάνομαι ένα χρόνο μετά; Πώς νιώθω μετά από ένα χρόνο; Αυτό είναι, άσχημα. Είναι μια φρίκη που έπληξε την πόλη μας.
Ο Timofei, 12 ετών, θυμάται επίσης: “Εκεί ερχόμασταν να παίξουμε μερικές φορές”. Μια γυναίκα, με την τσάντα για τα ψώνια στο χέρι, φωτογραφίζει τα 37 κεριά, πριν φύγει με κόκκινα μάτια. Προσπερνά την Έλενα, η οποία έχει έρθει με τα δύο της παιδιά. “Είναι η πρώτη φορά που έρχονται να δουν το μέρος”, λέει η μητέρα της οικογένειας, με το μαύρο καπέλο της βιδωμένο στα φρύδια. Μέχρι τότε, δεν ήμουν σίγουρη αν έπρεπε να τα πάρω μαζί μου. Αλλά νομίζω ότι είναι σημαντικό να δουν τι συνέβη στην πραγματική ζωή. Γιατί μπορεί να ξανασυμβεί. Είναι λυπηρό, αλλά τώρα είναι και η ιστορία της πόλης μας.
Τότε, οι διασώστες πέρασαν πέντε ημέρες προσπαθώντας να βρουν επιζώντες στην βομβαρδισμένη πόλη της νότιας Ουκρανίας. Υπάλληλοι της διοίκησης, του περιφερειακού συμβουλίου, του εμποροδικείου… “Ζητώ από όλους να θυμούνται αυτούς που έχασαν τη ζωή τους κάνοντας το καθήκον τους”, σχολίασε (στα ουκρανικά) ο κυβερνήτης Βιτάλι Κιμ. Αν είναι ακόμη ζωντανός, αυτό οφείλεται σε βλάβη του ρολογιού. Το γραφείο που κατείχε καταστράφηκε ολοσχερώς κατά την επίθεση.
“Η παρουσία αμάχων και η ίδια η φύση του κυβερνητικού κτιρίου (…) σήμαινε ότι το μέρος αυτό δεν μπορούσε να θεωρηθεί στρατιωτικός στόχος”, ανέφερε η ΜΚΟ Truth Hounds σε έκθεση έρευνας που δημοσιεύθηκε το περασμένο καλοκαίρι. Το κεντρικό τμήμα του κτιρίου καταστράφηκε ολοσχερώς σε δέκα ορόφους. Για λόγους ασφαλείας, στις μπάρες που περιβάλλουν την πρόσβαση στο κτίριο αναγράφεται ότι “απαγορεύεται η διέλευση”. Θα είναι αδύνατο να ξαναχτιστεί το κτίριο, το οποίο πρόκειται να κατεδαφιστεί.
“Είναι σαν να λέω στους φίλους μου Dmytro και Petro ότι δεν τους έχω ξεχάσει.
Σχολείο, ξενοδοχείο, στρατώνας, κτίριο κατοικιών… Η περιφερειακή διοίκηση απέχει πολύ από το να είναι μια μεμονωμένη περίπτωση. Πολλά κτίρια στην πόλη είναι τώρα ερείπια, ενώ άλλα ήταν πιο τυχερά. Ολόκληρη η πόλη είναι τραυματισμένη από τον πόλεμο, δεκατρείς μήνες μετά την έναρξη της ρωσικής επίθεσης. Σε όλους τους δρόμους, αφίσες αποτίουν φόρο τιμής στους Ουκρανούς μαχητές που συμμετέχουν στην πρώτη γραμμή του μετώπου. “Mykolaïv, γη των ηρώων”, διακηρύσσουν μεγάλα λευκά γράμματα στην κεντρική λεωφόρο.
Η περιφερειακή πρωτεύουσα είχε πληθυσμό 500.000 κατοίκων πριν από τον πόλεμο. Πέρυσι, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού έφυγε μετά από μήνες βομβαρδισμών. Σήμερα, κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά πόσοι έχουν επιστρέψει. Γύρω από το πάρκο Καστάνοφ, ένα κεντρικό σημείο της πόλης, οι εναέριες προειδοποιήσεις δεν προκαλούν πλέον καμία αντίδραση στους περαστικούς. Η Svetlana Uvarova σχεδιάζει ήδη να επιστρέψει σύντομα στο σημείο. “Σαν να θέλω να πω στους φίλους μου Dmytro και Petro ότι δεν τους έχω ξεχάσει. Και για να θυμηθεί ότι έχει γλιτώσει τα χειρότερα: τρεις ημέρες πριν από την περιφερειακή διοίκηση του Mykolaïv, ήταν το σπίτι της που βομβαρδίστηκε.
