Μαριούπολη υπό ρωσική κατοχή: ΄Ενα οδοιπορικό στην κατεστραμμένη πατρίδα της
Η Βικτώρια ζούσε στη Μαριούπολη με τον πατέρα της. Ομως μετά την κατάληψη της πόλης, μετά τις τεράστιες καταστροφές, μετακινήθηκε μόνη στο Κιέβο, αναζητώντας νέους τρόπους ζωής. Ωστόσο κάποια στιγμή αποφάσισε να γυρίσει για να δει τον αγαπημένο της πατέρα ο οποίος αρνήθηκε να εγκαταλείψει την πόλη του. Η Βικτώρια (για ευνόητους λόγους δεν είναι αυτό το όνομα της κοπέλας που αφηγείται) περιγράφει στην DW την επταήμερη οδύσσειά της στην Μαριούπολη που τόσο αγάπησε.
Τόσο η Βικτώρια όσο και η Ναταλία, μια ακόμη Ουκρανή που μίλησε στο γερμανικό δίκτυο αναφέρουν ότι το κλίμα τη Μαριούπολη είναι γενικά φιλορωσικό και οι ντόπιοι κατηγορούν την Ουκρανική κυβέρνηση για τη σημερινή εικόνα της πόλης και γενικότερα τις εξελίξεις.
«Ακόμα κι αν το διαμέρισμά μου είχε γλιτώσει από τους βομβαρδισμούς δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ζήσω εκεί, πιθανώς όχι», λέει η Βικτώρια*. Πριν από ένα χρόνο άφησε πίσω της την Μαριούπολη για να αναζητήσει καταφύγιο στο Κίεβο. Μετά τους ρωσικούς βομβαρδισμούς η πολυκατοικία της τυλίχθηκε στις φλόγες. Όμως ο πατέρας της αποφάσισε να παραμείνει στη Μαριούπολη. Όταν η υγεία του επιδεινώθηκε η Βικτώρια αποφάσισε να πάει να τον βοηθήσει.
Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες η Βικτώρια έφθασε τελικά στην ανατολική Ουκρανία μέσω Λετονίας και Ρωσίας. Επειδή όμως στην Μαριούπολη υπάρχει έλλειψη ειδικών γιατρών, αναγκάστηκε να πάει τον πατέρα της στο ρωσικό Ταγκανρόγκ για να εγχειριστεί.
Ένα χρόνο μετά τους μαζικούς βομβαρδισμούς των Ρώσων, η πόλη έχει παραμείνει στην κατάσταση που βρίσκονταν. «Υπάρχουν εδώ και εκεί οικοδομές, αλλά μην ξεχνάμε ότι οι Ρώσοι τα κατέστρεψαν όλα μόνοι τους! Τώρα γκρεμίζουν τα κατεστραμμένα σπίτια και χτίζουν καινούργια σε άλλες περιοχές της πόλης». Η Βικτώρια εκτιμά ότι στην Μαριούπολη έχει παραμείνει μόνο το ένα τρίτο των κατοίκων.
«Δίνουν αγώνα επιβίωσης»
Δουλειά υπάρχει μόνο σε εργοτάξια, στην τοπική αυτοδιοίκηση και το λιανεμπόριο. Πολλοί οικοδόμοι προέρχονται από τη Ρωσία και παίρνουν μεγαλύτερους μισθούς από τους ντόπιους. Σύμφωνα με την εταιρία διαχείρισης μεταλλουργείων και χαλυβουργείων της περιοχής Metinvest, ο μεγαλύτερος εργοδότης της πόλης, οι μονάδες παραγωγής, έκλεισαν προσωρινά στο ξεκίνημα της ρωσικής επίθεσης στις 24 Φεβρουαρίου, αλλά παραμένουν κλειστές.
«Κοινωνικά επιδόματα δεν καταβάλλονται πλέον ούτε καν για ανέργους, λέει η Βικτώρια. Ταυτόχρονα έχει περιοριστεί σημαντικά η ανθρωπιστική βοήθεια στην ευρύτερη περιοχή. «Παλιά μοιράζονταν δέματα με τρόφιμα σε όλους, τώρα πια μόνο σε παιδιά και άτομα άνω των 65. Οι άνθρωποι έχουν κατάθλιψη. Δίνουν αγώνα για την επιβίωση».
Η Ναταλίγια*, η οποία ζει σε χωριό στα περίχωρα της Μαριούπολης αναφέρει ότι: «ο πληθυσμός είναι καταβεβλημένος από τις καθημερινές δυσκολίες. Πολλοί πίνουν». Πριν από τον πόλεμο η Ουκρανή είχε το δικό της κατάστημα, στο οποίο πουλούσε κρέας και γάλα.
«Χρειάζεσαι ρωσικό διαβατήρια για να εργαστείς»
Η Νατάλια είναι δυσαρεστημένη από τις υψηλές τιμές προϊόντων και τους χαμηλούς μισθούς: «Στην αρχή οι άνθρωποι έπαιρναν κατά μέσο όρο 30.000 ρούβλια (περίπου 330 ευρώ). Στη συνέχεια οι μισθοί μειώθηκαν περισσότερο από το μισό και δεν καταβλήθηκαν για ενάμιση μήνα». Ταυτόχρονα, λέει, αυξάνονται οι πιέσεις στους Ουκρανούς να πάρουν ρωσικά διαβατήρια: «Για να μπορέσεις να εργαστείς επίσημα, χρειάζεσαι διαβατήριο και για να το αποκτήσεις πρέπει να μπεις στην ουρά, να εκδοθούν εκ νέου χαμένα έγγραφα και να τα μεταφραστούν στα ρωσικά».
Παρ’ όλα τα προβλήματα, το κλίμα στη Μαριούπολη είναι κατά κανόνα φιλορωσικό, λέει η Ουκρανή: «Ο πληθυσμός πιστεύει τη ρωσική προπαγάνδα, σύμφωνα με την οποία η Ουκρανία ευθύνεται για την καταστροφή της πόλης. Μια φίλη μου πήρε από τους Ρώσους διαμέρισμα στη Μαριούπολη και είναι ευγνώμων γι’ αυτό. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που δεν έχουν πού να μείνουν και αρνούνται να στηθούν στην ουρά για ένα διαμέρισμα απλά γιατί δεν θέλουν να δεχτούν τίποτα από τους κατακτητές»…..
Oλόκληρο το ρεπορτάζ από την υπό ρωσική κατοχή Μαριούπολη στην DW
Χάνα Σοκολόβα
Επιμέλεια: Στέφανος Γεωργακόπουλος