Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο: Εντοπίζουμε ευκατάστατους γιατρούς, φαρμακοποιούς και τις φορολογικές εισφορές τους

Από την έκταση γης που φαίνεται να κατέχει το πρόσωπο αυτό, υποδηλώνεται πως ήταν πλούσιος, καραπλούσιος, δηλαδή μεγαλογιατρός. Η πινακίδα δεν τον αναφέρει με το προσωπικό του όνομα, αλλά αρκείται στο όνομα της ιδιότητάς του. Γιατρός. “Γιατρέ μου έχω έναν σφάχτη”, ας πούμε. Όλοι ξέρουν πώς τον λένε στην Πύλο του 1200 π.Χ., αλλά τον αποκαλούν “γιατρό”.

Στην πινακίδα Un 1314 του ίδιου αρχείου, ένας άλλος οφειλέτης του ανακτόρου, προσφέρει ως αντίτιμο του ετήσιου φόρου αυτό που παράγει: pa-ma-ko, δηλαδή φάρμακο. Είναι φαρμακοποιός, ή φαρμακευτικός προμηθευτής τον λένε wo-to-mo και θέλω να φαντάζομαι πως δύσκολα τα βγάζει πέρα (ταυτίζομαι ως μισθωτός).

Στην μεγάλη ολόβαφη, πήλινη θερμοφόρα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου διακρίνεται το έντυπο όνομα, ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ. Αν δεν είναι η επωνυμία του κεραμέα, τότε στο πολύτιμο ιαματικό σκεύος, αναγράφεται το όνομα ενός επώνυμου γιατρού της αρχαίας Τανάγρας, ή ενός φαρμακοποιού που εμπορεύεται θερμοφόρες. Το σχετικά δυσεύρετο σκεύος, μας υποψιάζει πως θα είχε τιμή κάπως αλμυρή.

Σε κάθε περίπτωση, γιατροί, φαρμακοποιοί. μάγοι και ιερείς θεραπευτές ήσαν πάντα πολύτιμοι, επώνυμοι στις κοινωνίες τους, έχαιραν εκτίμησης στις δημόσιες εμφανίσεις τους και όλοι εύχονταν να είναι αχρείαστοι μόλις γύριζαν την πλάτη.

Ιστορίες πόνου, ίασης, ελπίδας και απελπισίας αυτήν την Κυριακή, 9 Ιουλίου, ώρα 13:00 στο Αθέατο Μουσείο.