Κάνοντας τον πόνο του έρωτα κέντημα με λέξεις, έγινε πυρετώδης συνομιλητής του πεπρωμένου του και προπαγανδίζοντας το ωραίο στην επικράτεια της εμπειρίας, πέταξε, ως νεφεληγερέτης στα ουράνια, για να βιώσει την τελική ιλιγγιώδη πτώση.
Τροβαδούρος της επανάστασης και του έρωτα ο Μαγιακόφσκι φαντάζει σ’ εμάς ως μια απρόβλεπτη χειρονομία της μοίρας, ως ο χυμός των ονείρων γενιών και γενιών, συγκαιρινών του αλλά και των επόμενων, ως μια βίαιη αφύπνιση της νοσταλγίας για ένα παρόν και ένα μέλλον όπου οι άνθρωποι θα μιλούν την γλώσσα του άφατου, με τα βλέμματά τους.
Η γραφή του Μαγιακόφσκι μοιάζει με ανάγλυφο πάνω στην επιδερμίδα των καιρών. Είναι η άμωμη ψαλμωδία στις δυο πιο ευγενικές έννοιες της ζήσης του ανθρώπου: της επανάστασης και του έρωτα. Είναι η χαρμολύπη του επαναστάτη – εραστή και η μειλίχια ειρωνεία του νομάδα της βιωτής. Είναι η μεταφορά της απελπισίας κι ένα οδυνηρό σχόλιο στον ανεπίδοτο έρωτα και την ματαιωμένη επανάσταση.
Γητεμένος και γητευτής ο Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι όρθιος στο στεκάμενο λιμάνι της μνήμης, αναπολεί και καταγράφει τα σπαράγματα του έρωτα αλλά και τα καλέσματα στους συγκαιρινούς τους να μετέχουν στην ουτοπία και να φέρουν την τέχνη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ζωής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)