Ο Ελύτης τόλμησε μέσα στην Κατοχή να γράψει τον Ήλιο τον Πρώτο. Κι όλες τις δύσκολες στιγμές που αναγκάστηκε να ζήσει πριν και μετά, τις φανερώνει μέσα σε επτά στίχους από τον Ήλιο
Με τί πέτρες, τί αίμα και τί σίδερο
Και τί φωτιά είμαστε καμωμένοι
Ενώ φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο
Και μας λιθοβολούν και μας φωνάζουν
Αεροβάτες
Το πώς περνάμε τις μέρες και τις νύχτες μας.
Ένας θεός το ξέρει.
.
Χιλιάδες οι στίχοι που γράφτηκαν για τους βαρβάρους εκείνου του καιρού. Μα φύγανε οι βάρβαροι και χάθηκαν οι στίχοι. Μείνανε μόνον οι «βάρβαροι που δεν φτάσανε ποτέ» του Κωνσταντίνου Καβάφη. Γιατί τους εφηύρε. Δεν τους φωτογράφισε
( Από το «Ο Καθρέφτης και το Μαχαίρι«, του Μάνου, εκδόσεις Ίκαρος )
