«Για πρώτη φορά από όταν ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία, τον Φεβρουάριο του 2022, φαίνεται πιθανό να κερδίσει», προειδοποιεί ο Economist. Κι αυτό, καθώς κατάφερε να ενισχύσει περαιτέρω τη θέση του στην εξουσία, εξασφάλισε πρόσβαση σε πολεμικό υλικό άλλων χωρών, έστρεψε τις χώρες του Νότου κατά των ΗΠΑ και πέτυχε να υπονομεύσει την πεποίθηση στη Δύση ότι η Ουκρανία μπορεί να εξέλθει από τον πόλεμο ως μια ακμάζουσα ευρωπαϊκή δημοκρατία.
Η Δύση θα μπορούσε να συγκεντρώσει υπέρτερες δυνάμεις και να επικρατήσει αλλά αυτό δεν συνέβη κυρίως με ευθύνη της Ευρώπης, την οποία ο Economist κατηγορεί για έλλειψη στρατηγικής ματιάς. Ο δε Πούτιν καταφέρνει να επικρατήσει επειδή ο πόλεμος εξελίχθηκε σε αγώνα αντοχής κι όχι κατάκτησης εδαφών.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι εξελίξεις στο πεδίο του πολέμου δεν παίζουν ρόλο. Αν η Ουκρανία υποχωρήσει, το ηθικό στο Κίεβο θα πέσει και θα δυναμώσουν οι φωνές στην Ευρώπη περί σπατάλης όπλων και χρημάτων.
Οι κυβερνήσεις στη Δύση επιμένουν ότι η στήριξή τους προς την Ουκρανία παραμένει ακλόνητη, ωστόσο οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν διαφορετική εικόνα. Ο Μπάιντεν δυσκολεύεται ήδη να πείσει το Κογκρέσο για πρόσθετη βοήθεια και στο βάθος είναι οι εκλογές: Αν ο Ντόναλντ Τραμπ εκλεγεί Πρόεδρος η αμερικανική στήριξη πιθανόν να εκλείψει απότομα.
Η Ευρώπη θα πρέπει να προετοιμάζεται για αυτό το ενδεχόμενο, προειδοποιεί ο Economist. Αντί γι’ αυτό, επιτρέπει στον Όρμπαν να εκβιάζει με τα κονδύλια για την Ουκρανία και προσπαθεί να διαχειριστεί τα απόνερα της δημοσιονομικής κρίσης που προκάλεσε το Συνταγματικό Δικαστήριο στη Γερμανία. Κανονικά μέχρι το τέλος του έτους πρέπει να ξεκινήσει η διεύρυνση της ΕΕ, με την Ουκρανία μεταξύ των προς ένταξη μελών . Όμως πολλοί πιστεύουν ότι η διαδικασία εκουσίως θα παραταθεί, καθώς η διεύρυνση πλήττει συμφέροντα. Πρόσφατα η Τζόρτζια Μελόνι καταγράφηκε ακουσίως να ομολογεί ότι «οι Ευρωπαίοι έχουν κουραστεί» με την Ουκρανία.
Όμως, απλά να κάθονται και να ελπίζουν ότι το καθεστώς Πούτιν κάποια στιγμή θα καταρρεύσει, δεν βγάζει νόημα. Θα μπορούσε να παραμείνει στην εξουσία για χρόνια και αν το καταφέρει, θα απειλεί με πόλεμο, καθώς έτσι μπορεί να δικαιολογεί την καταπίεση και τις κακουχίες του ίδιου του λαού του.
Γι’ αυτό πρέπει η Ευρώπη να αντιμετωπίσει τον Πούτιν ως τη βασική απειλή στην ασφάλειά της. Η Ρωσία θα επανεξοπλιστεί. Θα έχει μεγαλύτερη εμπειρία από το πεδίο της μάχης. Η οργάνωση της Ευρωπαϊκής άμυνας θα πρέπει να σχεδιαστεί ώστε ο Πούτιν να μην πιστέψει ότι έχει έναν αδύναμο αντίπαλο δίπλα του. Ειδικά εάν ο Τραμπ δείξει να αμφιταλαντεύεται για το αν θα εμπλακεί σε περίπτωση ρωσικής επίθεσης κατά χώρας του ΝΑΤΟ.
Ο καλύτερος τρόπος για να αποθαρρυνθεί ο Πούτιν είναι η Ευρώπη να αποδείξει τη δέσμευσή της σε μια δυτικόστροφη, δημοκρατική Ουκρανία. Η παροχή όπλων έχει σημασία, και με τα δυτικά οπλοστάσια να εξαντλούνται χρειάζεται τόνωση το παραγωγικό δυναμικό των Δυτικών.
Σημαντικές είναι και οι πολιτικές πρωτοβουλίες. Ο Πούτιν θα επιχειρήσει να υπονομεύσει τη μετατροπή της Ουκρανίας σε δυτική δημοκρατία. Σε απάντηση η Ευρώπη θα πρέπει να ενισχύσει τις προσπάθειές της που θα διασφαλίζουν την πρόοδο της Ουκρανίας, πόρους και ένταξη της στην ΕΕ. Και το άρθρο καταλήγει: «Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν έχουν αντιληφθεί το μέγεθος του εγχειρήματος – πολλοί μάλιστα δείχνουν να το αποφεύγουν. Αυτό είναι χαζομάρα. Πρέπει να θυμηθούν τα λόγια του Τρότσκι: «μπορεί να μην τους ενδιαφέρει ο πόλεμος, αλλά τον ‘’ενδιαφέρουν’’ εκείνοι».
