«Κορίτσια στη Βεράντα», το τελευταίο μυθιστόρημα της συγγραφέως Ιουστίνης Φραγκούλη – Αργύρη
εκδόσεις Ωκεανός
Το μυθιστόρημα με τίτλο «Κορίτσια στη Βεράντα», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ, αποτελεί το τρίτο βιβλίο από την Τριλογία της Λευκάδας («Ψηλά Τακούνια Για Πάντα» και «Ξυπόλυτες στην Άμμο») της συγγραφέα των best seller, Ιουστίνης Φραγκούλη- Αργύρη
Έξι κορίτσια, έξι συμμαθήτριες, που μεγάλωσαν ανέμελα στις γειτονιές του πιο όμορφου νησιού του Ιονίου στην αιχμή της εφηβείας τους. Η Τζούλια, η Έμυ, η Αθηνά, η Καίτη, η Νάνσυ, η Μαρία… Κάθε μία τόσο διαφορετική από την άλλη, κι όμως τόσο όμορφες και τόσο αγαπημένες.
Ο χρόνος κι η ζωή θα τις σκορπίσει στους πέντε ανέμους. Θα τις ξαναφέρει κοντά και πάλι στα σαράντα τους, η νοσταλγία και η άσβηστη αγάπη για τον τόπο τους.
Μια επανασύνδεση, είκοσι χρόνια μετά, που θα γίνει η αιτία να αποκαλυφθούν κενά και τραύματα του παρελθόντος, που στοιχειώνουν το τώρα και απειλούν το αύριο…Όλα ξεκίνησαν από εκείνο το τραγικό γεγονός της αυτοχειρίας πριν πολλά χρόνια, που ανέτρεψε τη ζωή της Τζούλιας και την έδιωξε βίαια, μακριά απ’ το νησί.
Ένα μυθιστόρημα ενηλικίωσης και αυτογνωσίας, ένας ύμνος στη φιλία, στην αγάπη και στον έρωτα, από τη συγγραφέα Ιουστίνη Αργύρη-Φραγκούλη.
Αξίζει να παραθέσουμε τον πρόλογο του βιβλίου που έχει γράψει ο πρώην αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Σπυρίδων:
«Μετά από πολλά χρόνια και έχοντας βουτήξει την πένα της σε άλλα επιτυχημένα μυθιστορήματα, η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη επανέρχεται στις παιδικές της φίλες και συμμαθήτριες συγγράφοντας το τελευταίο βιβλίο της Τριλογίας της Λευκάδας με τίτλο «Κορίτσια στη Βεράντα», ολοκληρώνοντας έτσι τη βαθιά ψυχογράφηση των γυναικών της ηλικίας της.
Η συγγραφέας ξεκίνησε το εγχείρημα της ψυχογράφησης της γυναικείας φύσης από το πρώτο μυθιστόρημα με τίτλο «Ψηλά Τακούνια Για Πάντα», ένα βιβλίο που αποτελεί ύμνο στη γυναικεία φιλία αλλά και στην ωριμότητα των γυναικών, καθώς καταπιάνεται με μια συνάντηση των συμμαθητριών στα 40 τους χρόνια. Τολμηρή και γενναία με μια συγγραφική ματιά που αντλείται από βιώματα, η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη δεν διστάζει να ξεδιπλώσει τη γυναικεία ψυχολογία στην ωριμότητά της, προκαλώντας τον λογοτεχνικό κόσμο που προτιμάει συνήθως να αναφέρεται σε όμορφες, νέες και ευέλπιδες γυναίκες με όνειρα και μέλλον.
Η νεότητα αποτελεί πλεονέκτημα για τις ηρωίδες των συνηθισμένων λογοτεχνικών δρόμων, αλλά η Φραγκούλη σπάει το κατεστημένο συναντώντας τις συμμαθήτριες στα 40 τους χρόνια, εκεί που έφτασαν μετά από περιπέτειες και πόνους, καθώς οι συνθήκες άλλαξαν τον ρουν της ιστορίας τους. Εκεί, στη λίμνη του Καναδά η Τζούλια, η συμμαθήτρια που φυγαδεύτηκε για να αποφύγει τον οξύτατο πόνο της αυτοχειρίας του πατέρα της καλεί τις παιδικές της φίλες που εγκατέλειψε ακούσια στα 18 της χρόνια όταν η τραγωδία της χτύπησε την πόρτα.
Εκεί με θέα της λίμνη των ελάτων γίνεται η πάλη ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν των κοριτσιών, εκεί αποκαλύπτονται τα όνειρα και οι ματαιώσεις τους, εκεί η Τζούλια που ζωγραφίζει με το κόκκινο χρώμα του αίματος, αρχίζει να συμβιβάζεται με το τραύμα της κοιτώντας κατάματα τις συμμαθήτριές της, που η καθεμιά τους είχε πάρει το δικό της δρόμο. Όλες είχαν αποκλίνει από τα όνειρά τους κι αυτό προκύπτει ανάγλυφα από τους διαλόγους τους παρότι η Τζούλια τις κάλεσε να έρθουν στο πάρτυ των 40 τους στα ψηλά τακούνια που όλες ονειρευόνταν να λικνισθούν όταν ήταν έφηβες και άτρωτες ακόμη από τη ζωή και τα αγκαθωτά μονοπάτια της.
Στο δεύτερο μυθιστόρημα με τίτλο «Ξυπόλυτες στην Άμμο» οι ηρωίδες της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη συναντιούνται στα 50 τους. Κι εδώ η συγγραφέας τολμάει να αφουγκρασθεί την ψυχολογία των γυναικών στη μέση ηλικία. Οι έξι συμμαθήτριες συναντιούνται στη Λευκάδα, όπου κατορθώνει να επιστρέψει η Τζούλια προσπαθώντας να επουλώσει τις πληγές από την βίαιη αυτοχειρία του πατέρα της.
Και όλες αναγνωρίζουν πως το μετατάρσιο έχει εκπέσει της σφριγηλότητας και πως η ξυπολυσιά είναι ένα βήμα προς την ελευθερία. Οι διάλογοι, οι κόντρες, οι μικρές επαναστάσεις αλλά και το καταστάλαγμα ανατέμνει τη γυναικεία φύση σε όλες της τις εκφράσεις.
Η Φραγκούλη, ξεφεύγοντας από τα λογοτεχνικά κλισέ, αποτολμά την αναμέτρηση της μυθοπλασίας με την ωμή πραγματικότητα, εγκιβωτίζοντας τα μεγάλα ερωτήματα της γυναικείας φύσης. Το μυθιστόρημα αυτό είναι ένα εργαλείο ψυχολογικής περιδιάβασης στις γυναίκες που έχουν φορτωθεί τα βάρη της ζωής, καθώς φωτίζει τις πλευρές της ιδιαίτερης αίσθησής τους, όταν εκείνες αντικρύζουν στον καθρέφτη τις πρώτες τους ρυτίδες. Στο μυθιστόρημα η μη αναστρέψιμη πορεία του συμβιβασμού παίρνει τη σκυτάλη ακυρώνοντας τις προσμονές της νεότητας.
Κι έρχεται η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη με το τρίτο μυθιστόρημα της Τριλογίας της Λευκάδας να δώσει πρωταγωνιστικό ρόλο στις γυναίκες που έχουν φτάσει αισίως στα εξήντα τους. Τίτλος του «Κορίτσια στη Βεράντα» και η συγγραφέας δεν διστάζει να ρίξει άπλετο φως στις γυναίκες που έχουν περάσει στην τελευταία καμπύλη του τόξου, τονίζοντας τις αισιόδοξες πλευρές της εξελικτικής πορείας τους.
Με την υιοθεσία της μικρής Γιολάντας έρχεται η κάθαρση της Τζούλιας που είχε ακινητοποιήσει τα αισθήματά της για να μην πληγωθεί, Η ζωγραφική της ξαναβουτάει στα χρώματα της αθώας μνήμης. Οι συμμαθήτριες πολλαπλασιάζονται, μπαίνουν δυναμικά στον καμβά των κοριτσιών που από έξι γίνονται πολλές, πάμπολλες. Οι συμμαθήτριες με τις δικές τους αναμνήσεις ζητούν θέση στην ιστορία των κοριτσιών. Κι έτσι ανακατεύονται όλες γλυκά, άλλη στέλνοντας τις παλιές φωτογραφίες, άλλη αποκαλύπτοντας τη φύση της μοναχικής ζωής, άλλη βιώνοντας μια καινούρια αγάπη, άλλη προσπαθώντας να λύσει το σταυρόλεξο των παιδιών και της επανάστασής τους…
Αυτό το τελευταίο μυθιστόρημα κλείνει τον κύκλο της γυναικείας εξέλιξης από τα 40 μέχρι τα 60 φωτίζοντας τις αθέατες πλευρές της κάθε σελήνης, Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη σκιαγραφεί χαρακτήρες, περιγράφει ζωές, φωτίζει πτυχές της γυναικείας ύπαρξης μα πάνω από όλα βάζει το μαχαίρι καθαρίζοντας τις πληγές των γυναικών. Το τρίτο έργο της Τριλογίας της Λευκάδας αποτελεί τον ύμνο της γυναικείας εξέλιξης , είναι το απόλυτο ψυχογράφημα των γυναικών στα 60 τους, που πλέον δεν είναι οι γερασμένες υπάρξεις των προηγούμενων γενεών, αλλά δυναμικές, αλύγιστες γυναίκες που διεκδικούν θέση στη ζωή με χρώματα κι αρώματα, σκεπάζοντας τις ωδύνες τους με την αχνή σκόνη της λήθης!».