Σε αχαρτογράφητα εδάφη η Κάμαλα Χάρις
Ο Τζο Μπάιντεν έγραψε ιστορία. Ο γηραιότερος πρόεδρος της Αμερικής έγινε ο πρώτος που παραιτήθηκε οικειοθελώς από την εξουσία, μετά τον Λίντον Τζόνσον το 1968, και πριν από αυτόν, αναμφισβήτητα ο Τζορτζ Ουάσιγκτον το 1796. Η απόφασή του να παραιτηθεί από υποψήφιος, ήρθε μετά από εβδομάδες βασανιστικών συζητήσεων του Δημοκρατικού κόμματος, σχετικά με τις φθίνουσες πνευματικές του ικανότητες. Η υποστήριξή του προς την Καμάλα Χάρις, την αντιπρόεδρό του, θα οδηγήσει στην πρώτη προεδρική υποψηφιότητα μιας μη λευκής γυναίκας. Σε περίπτωση που κερδίσει στο συνέδριο τον επόμενο μήνα, η Χάρις θα πάει προς τις εκλογές με περίπου ίσες πιθανότητες νίκης με τον Ντόναλντ Τραμπ.
Αν και ο Μπάιντεν άργησε να ακούσει τις προτροπές των υψηλόβαθμων Δημοκρατικών, μεγάλων δωρητών και μέσων ενημέρωσης για να λάβει αυτή την απόφαση, άφησε αρκετό χρόνο στους Δημοκρατικούς να ενωθούν γύρω από τη Χάρις, ή όποιον υποψήφιο επιλέξει το συνέδριο του κόμματος στο Σικάγο τον επόμενο μήνα. Το αν αυτή η ιστορική συγκέντρωση θα μετατραπεί σε στέψη της Χάρις, για την οποία ο Μπάιντεν έχει δεσμευτεί, ή σε μια πιο διχαστική μάχη μεταξύ άλλων αντιπάλων για το χρίσμα, θα φανεί τις επόμενες ημέρες. Πιθανοί υποψήφιοι, όπως ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια Γκάβιν Νιούσομ, η Γκρέτσεν Γουίτμερ του Μίσιγκαν και ο υπουργός Μεταφορών του Μπάιντεν, Πιτ Μπούτιγκιγκ, θα πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά αν θέλουν να μετατρέψουν σε πραγματικό αγώνα τη φυσική, πλέον, πορεία της Χάρις προς την υποψηφιότητα.
Ο κίνδυνος να θεωρηθεί κάποιος ότι εμποδίζει την ανάδειξη μιας έγχρωμης γυναίκας, είναι πολύ μεγάλος. Αν πληγώσουν τη Χάρις αλλά δεν καταφέρουν να τη σταματήσουν, θα κινδύνευαν να κατηγορηθούν για την ήττα της τον Νοέμβριο. Από την άλλη πλευρά, η Χάρις δεν θεωρείται γενικώς ως ισχυρή υποψήφια. Η απόδοσή της στις προκριματικές εκλογές για το χρίσμα των Δημοκρατικών, το 2020, ήταν τόσο αδύναμη που εγκατέλειψε πριν από την πρώτη ψηφοφορία. Οι πρώτοι 18 μήνες της ως αντιπρόεδρος, ήταν μια σειρά από καταστροφικές δημόσιες εμφανίσεις, κατά τις οποίες ξέχναγε τα λόγια της και δυσκολευόταν να πείσει οποιονδήποτε ότι ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει την κρίση στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού. Η ομάδα του Μπάιντεν ελάχιστα έκρυψε τη χαμηλή εκτίμηση που είχε για τις ικανότητές της.
Ωστόσο, από τότε, οι σχέσεις μεταξύ της ομάδας της Χάρις και των συνεργατών του Μπάιντεν έχουν βελτιωθεί. Έγινε η πιο αποτελεσματική υποστηρικτής του δικαιώματος των γυναικών στην άμβλωση και έδειξε περισσότερη αυτοπεποίθηση πρωτοστατώντας στις επιθέσεις κατά του κακουργηματικού ποινικού μητρώου του Τραμπ. Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, η γνώση της για τα θέματα και η αδιαμφισβήτητη δημόσια αφοσίωσή της στον Μπάιντεν, καθώς πάλευε με την απόφασή του, της έχουν εξασφαλίσει έντονους επαίνους. Πολλοί πιστεύουν ότι τα ταλέντα της έχουν υποτιμηθεί από τα μέσα ενημέρωσης και το κοινό των ΗΠΑ, γεγονός, που της δίνει περίπου τα ίδια χαμηλά ποσοστά αποδοχής με το αφεντικό της.
Κάθε πρόβλεψη για το τι θα συμβεί στη συνέχεια στο αμερικανικό πολιτικό δράμα, που μοιάζει με το House of Cards, θα ήταν ανόητη. Δεν υπάρχει προηγούμενο για έναν Πρόεδρο να παραιτηθεί τόσο αργά πριν από γενικές εκλογές. Ούτε υπάρχει πρόσφατο παράδειγμα κόμματος που κέρδισε τον Λευκό Οίκο μετά από Συνέδριο στο οποίο αμφισβητήθηκε ο βασικός υποψήφιος. Οι πιθανοί ανταγωνιστές της Χάρις θα πρέπει να σταθμίσουν αυτά τα γεγονότα απέναντι στις φιλοδοξίες τους. Αλλά, επίσης, η Χάρις θα πρέπει να σταθμίσει τα μειονεκτήματα, του να θεωρείται ότι κάποιος εξασφάλισε μια αντιδημοκρατική στέψη. Κανένας δρόμος δεν είναι εύκολος ή δοκιμασμένος. Ό,τι και αν γίνει θα γράψει ιστορία.
Αντώνης Τριφύλλης