Friedrich Dürrenmatt
Η Κοιλάδα της Αταξίας
Μετάφραση: Βασίλης Πατέρας
Επίμετρο: Πελαγία Τσινάρη
Από τις εκδόσεις Ροές, και στη σειρά «Γερμανόφωνοι συγγραφείς», μόλις κυκλοφόρησε
το μυθιστόρημα Η Κοιλάδα της Αταξίας του Φρήντριχ Ντύρρενματτ –μια μικρή, πέρα
για πέρα γκροτέσκα «γκανγκστερική» ιστορία–, σε νέα μετάφραση του Βασίλη Πατέρα,
με επίμετρο της Πελαγίας Τσινάρη.
Ο ερασιτέχνης θεολόγος Μωυσής Μέλκερ –ζάπλουτος και ο ίδιος– φιλοδοξεί να σώσει
τους πλούσιους από το βάρος του άθλιου Μαμωνά, προκειμένου να λάβουν τη χάρη του
Θεού. Ένα συνδικάτο γκάνγκστερ, υπό τον «Μεγάλο Γέρο», υιοθετεί την ιδέα, αγοράζει
στην ελβετική Κοιλάδα της Αταξίας ένα ξενοδοχείο ιαματικών λουτρών –πηγή εσόδων,
έως τότε, για τους ντόπιους– και το μετατρέπει σε «Οίκο της Φτώχειας» για
εκατομμυριούχους. Οι πλουσιότεροι άνθρωποι απ’ όλη την οικουμένη έρχονται να
καταλύσουν εκεί, προκειμένου να ζήσουν σαν τους φτωχότερους των φτωχών. Στο
κοντινό χωριό, ωστόσο, φουντώνει η αγανάκτηση, όταν γίνεται γνωστό ότι τη χειμερινή
σεζόν η μαφία χρησιμοποιεί το ξενοδοχείο ως καταφύγιο για τους πλέον
καταζητούμενους δολοφόνους της – καθώς ούτε από αυτούς η τοπική κοινωνία βλέπει
κέρδος…
H Κοιλάδα της Αταξίας είναι το κύκνειο άσμα του Φρήντριχ Ντύρρενματτ. Σε τούτο το
τελευταίο μυθιστόρημά του που εκδόθηκε όσο ο συγγραφέας ήταν εν ζωή, το «τρομερό
παιδί των ελβετικών γραμμάτων» μοιάζει ν’ αντλεί ιδέες και υλικό από το σύνολο των
πεζογραφημάτων του, συγκροτώντας έναν άτυπο «απολογισμό» του έργου του·
ανακεφαλαιώνει όλα τα σημαντικά θέματα που τον απασχόλησαν: τον στοχασμό περί
θεολογικών ζητημάτων, την κριτική της ελβετικής κοινωνίας, την πολιτική, τη
φιλοσοφία, το μοτίβο τού (οργανωμένου εδώ) εγκλήματος· και, φυσικά, συναντάμε και
εδώ γενναίες δόσεις ειρωνείας, σάτιρας, παραλόγου, μεταφυσικού στοιχείου και
αντιφάσεων.
