«Ο ίδιος ρυπαρός κόσμος που εμείς τάχα πολεμούμε, λειτουργεί εντός μας./ Και από εκεί μάς στέλνει τις αδιάκοπες ανταποκρίσεις του…»

«Δεν καραδοκεί πλέον στα στενά της Κακιάς Σκάλας ο μυθικός Προκρούστης./ Αλλά το άρρωστο μυαλό μας εγκαλεί προκρούστεια το κάθε καινοτόμο».

Ο ψυχίατρος και βραβευμένος ποιητής Μανόλης Πρατικάκης στην καινούργια ποιητική του σύνθεση «Σατόρι ή Η στιγμή της Φωτοσύνθεσης» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αρμός, ατενίζει κατάματα και σε μεγάλο ψυχαναλυτικό βάθος τον Κόσμο μας. Και η κατάληξή του πάντα η ίδια: «Καθώς περισσότερο από μια χώρα κατοικούμε μια γλώσσα…/ Και πατρίδα μας πλέον η ξενιτιά…»

Ωστόσο η γλώσσα ως πατρίδα είναι κοινός τόπος ποιητών και συγγραφέων. Τι θα ήταν ο Γεώργιος Βιζυηνός και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης χωρίς τη γλώσσα τους; Διαβάζω μεταφρασμένα στα νεοελληνικά έργα τους και ανατριχιάζω από την χυδαιότητα και επιπολαιότητα του εγχειρήματος. Η γλώσσα είναι ιδέες, ταυτότητα, τροφός. Τα νανουρίσματα και τα μοιρολόγια μας. Τα ξόρκια και το τελετουργικό της ύπαρξής μας. Η αλχημεία που κάνει άγιο τον άγριο, και σε αυτό το τεύχος fractal η πολυφωνία αποδεικνύει το καλειδοσκοπικό της ύπαρξης και της λογοτεχνίας.

Έτσι η Γεωργία Χάρδα αναλύει τον «Κορκόδειλο» του Ντοστογιέφσκη και συνομιλεί με την συγγραφέα Σώτη Τριανταφύλλου: «Εργάζομαι επί πάρα πολλά χρόνια και έχω γνωρίσει πάρα πολλούς ανθρώπους είτε μέσω των βιβλίων, είτε μέσω της γενικότερης δημοσιότητας. Είμαστε μικρή χώρα…είμαστε χωριό… Νομίζω ότι η οικειότητα οφείλεται εν μέρει και στο ότι, όπως έχω πει πολλές φορές, δεν «ανήκω» σε καμιά γενιά: είμαι άνθρωπος του 21ου αιώνα και προχωρώ μαζί με τον χρόνο —άρα απλώνομαι στις «γενιές». Θα τη πει.

Η Διώνη Δημητριάδου γράφει για το έργο «Σμύρνα Μάνα Εικοσιτεσσάρων» του Ιωάννη Αντιώτη, ο Δημήτρης Βαρβαρήγος για το «Εις τον Οίκο του Πατρός μου» της Μιρέλλας Καλαντζή, γίνονται αναφορές στα καινούργια βιβλία της Διώνης Δημητριάδου, της Χριστίνας Καραντώνη, του Γεωργίου Σχορετσανίτη, της Ευαγγελίας Δαμουλή-Φίλια, του Michie David, της Περλ Μπακ, του Πιέτρ Λεμέτρ, των Μήδεια Αμπουλασβίλι – Εκα Τσκόιτζε, της Αναστασίας Κ. Yφαντίδου, του Δημήτρη Στατήρη, της Αλεξάνδρας Μητσιάλη, της Βιβής Κοψιδά- Βρεττού, της Γιούλης Τσακάλου, του Δημήτρη Βαρβαρήγου, της Μαρίας Λάτσαρη, του Δημήτρη Β. Προύσαλη, της Ηούς Αυγέρη… Προσπαθώντας να κάνουμε πράξη εκείνο που γράφει ο Ποιητής: «Να αποσπάς το άφθαρτο μέσα από των πραγμάτων /τη φθαρτότητα. Απ’ το εφήμερο, εκείνο που φθέγγεται παντοτινό»…

 

Με την ίδια αγάπη πάντα,

 

 

Ελένη Γκίκα

fractalart.gr