«Φως Ιλαρόν» από τα χείλη του Πάπα Λέοντος ΙΔ’ και του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. «Φως Ιλαρόν» έψαλαν στη Νίκαια 1.700 χρόνια μετά την Α’ Οικουμενική Σύνοδο. «Φως Ιλαρόν» της Ενότητας. «Φως Ιλαρόν» για την επικράτηση Ειρήνης. «Φως Ιλαρόν» για τους διωκόμενους, τους βασανισμένους ανά τον κόσμον. Το «Φως το Ιλαρόν» που βίωσε ο Επίσκοπος Αθηνογένης την ώρα του μαρτυρίου του στη Σεβαστεία το 305 μ.Χ. Το «Φως το Ιλαρόν» του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου Νύσσης, των 318 Πατέρων της Εκκλησίας της Νίκαιας.

Το «Φως το Ιλαρόν» του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Αγίου Σωφρονίου που συμπλήρωσε αυτόν τον επιλύχνιο ύμνο. Αυτό ενέπνευσε τους εκπροσώπους των Χριστιανικών Εκκλησιών που συγκεντρώθηκαν στη Κωνσταντινούπολη και καθώς η Πατριαρχική Θεία Λειτουργία για την εορτή του Αποστόλου Ανδρέα ολοκληρώθηκε σήμερα στο Φανάρι με τον Πάπα να κάθεται σε θρόνο ακριβώς απέναντι από τον θρόνο του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

«Είναι το Φως για έναν κοινό εορτασμό του Αναστάσιμου Φωτός. Το Φως του Πάσχα. Το Φως της Διάβασης για μια πορεία που μόνο φωτεινή δεν είναι» όπως αναφέρεται στο «Β». Οι ίδιες πηγές σημειώνουν πως «ο χριστιανικός πληθυσμός εκεί όπου έζησε ο Χριστός και οι Μαθητές του διαρκώς μειώνεται» για να προσθέσουν, κάνοντας λόγο για «αδελφοκτόνο πόνο», πως «ο πόλεμος μεταξύ των Χριστιανών Ρώσων και Ουκρανών δεν σταματάει».

Το κείμενο

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, το κείμενο που υπργράφη χθες, Σάββατο, από τους προκαθήμενους των δύο Εκκλησιών «είναι ένα Κείμενο-σύμβολο, μία διακήρυξη μεταξύ άλλων για την παγκόσμια ειρήνη». Την περασμένη Παρασκευή το κείμενο βρισκόταν ακόμη στην τελική φάση της επεξεργασίας από τις δύο πλευρές.

Οπως αναφερόταν στο προσχέδιο, «ο στόχος της ενότητος των Χριστιανών περιλαμβάνει τον σκοπό της συνεισφοράς, κατά τρόπο θεμελιώδη και ζωογονητικό, στην ειρήνη μεταξύ όλων των λαών. Μαζί υψώνουμε ένθερμα τη φωνή μας επικαλούμενοι το δώρο της ειρήνης από τον Θεό προς τον κόσμο μας. Είναι τραγικό ότι, σε πολλές περιοχές του κόσμου μας, οι συγκρούσεις και η βία εξακολουθούν να αφαιρούν χιλιάδες ζωές. Απευθύνουμε έκκληση σε εκείνους που φέρουν την αστική και την πολιτική ευθύνη να πράξουν καθετί δυνατό, ώστε να διασφαλισθεί ότι θα παύσει αμέσως η τραγωδία των πολέμων και ζητούμε από όλους τους ανθρώπους καλής θελήσεως να υποστηρίξουν την παράκλησή μας».

Την ώρα που οι χριστιανικοί πληθυσμοί σε Συρία, Λίβανο, Ιορδανία, ακόμη και στη Βηθλεέμ, όπου γεννήθηκε ο Χριστός, αλλά και την Ιερουσαλήμ, όπου σταυρώθηκε και αναστήθηκε, διαρκώς βαίνουν μειούμενοι, οι εκπρόσωποι του δύο δισεκατομμυρίων τριακοσίων εκατομμυρίων Χριστιανών που συγκεντρώθηκαν στη Νίκαια επρόκειτο να απορρίψουν, όπως έχουν πράξει πολλές φορές στο παρελθόν, «οποιαδήποτε χρήση της θρησκείας και του ονόματος του Θεού προς δικαιολόγηση της βίας (…)».

Τονιζόταν ακόμη ότι «ο αυθεντικός διαθρησκειακός διάλογος, μακράν του να αποτελεί αιτία συγκρητισμού και σύγχυσης, είναι ουσιώδης για τη συνύπαρξη λαών με διαφορετικές παραδόσεις και πολιτισμούς. Εχοντας κατά νου την 60ή επέτειο της Διακήρυξης Nostra Aetate, παροτρύνουμε όλους τους άνδρες και τις γυναίκες καλής θελήσεως να εργασθούν από κοινού προς οικοδόμηση ενός δικαιότερου και πιο υποστηρικτικού κόσμου και να μεριμνήσουν για την κτίση, την οποία μας εμπιστεύθηκε ο Θεός. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί η ανθρώπινη οικογένεια να υπερβεί την αδιαφορία, την επιθυμία για κυριαρχία, την απληστία της κερδοσκοπίας και την ξενοφοβία».

Το Πάσχα

Η πεποίθηση όλων ότι ο εορτασμός μνήμης της επετείου μπορεί να εμπνεύσει τα βήματα που πρέπει να είναι θαρραλέα για τον δρόμο προς την ενότητα είναι κοινός αλλά δύσκολος και γεμάτος αγκάθια, και αυτό το γνωρίζουν όλοι καλά και κυρίως ο Πάπας Λέων ΙΔ’ και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Αλλωστε «απαιτήθηκαν» 900 και πλέον χρόνια για να καταστεί δυνατή η άρση των Αναθεμάτων του Σχίσματος μεταξύ Ανατολής και Δύσης από τον Πάπα Παύλο τον ΣΤ΄και τον Πατριάρχη Αθηναγόρα.

Το Φως της Ανάστασης από τη Σταύρωση και ο κοινός εορτασμός του Πάσχα, που καθορίστηκε από την Α’ Οικουμενική Σύνοδο, δείχνει να αποτελεί τη μεγάλη κοινή προσδοκία. Είμαστε ευγνώμονες, δηλώνουν σε κάθε βήμα τους Πάπας και Πατριάρχης, «στη Θεία Πρόνοια που, φέτος, ολόκληρος ο χριστιανικός κόσμος εόρτασε το Πάσχα την ίδια ημέρα. Είναι κοινή μας επιθυμία να συνεχισθεί η διαδικασία διερεύνησης μιας πιθανής λύσης για από κοινού τέλεση της Εορτής των Εορτών κάθε έτος. Ελπίζουμε και προσευχόμεθα όλοι οι Χριστιανοί, “εν πάση σοφία και συνέσει πνευματική” (Κολ. 1,9), να δεσμευθούν στη διαδικασία επίτευξης κοινού εορτασμού της λαμπρής Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού».

Η δύση του Φωτός

Καθώς το φως των ημερών αχνοφέγγει, το ζητούμενο παραμένει. Μπορούν οι Χριστιανοί να ενωθούν και πάλι; Μπορούν εκτός από το να αγκαλιάζονται να ξεπεράσουν τις θεολογικές διαφορές; Τις εκκλησιαστικές διαιρέσεις;

Ο Προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας επισκέπτεται τον Λίβανο και στη συνέχεια θα επιστρέψει στη Ρώμη όπου θα συνεχίζει να αντιμετωπίζει τις βαθιές πληγές της εκκοσμίκευσης της Δύσης ατενίζοντας με το βλέμμα και τη σκέψη του τη Λατινική Αμερική όπου υπηρέτησε και αποτελεί την «αιχμή του δόρατος» της ζώσας Εκκλησίας που ποιμαίνει, βιώνοντας ταυτόχρονα κάθε λεπτό της ζωής του την πληγή της διαίρεσης που προκλήθηκε με τον προτεσταντικό κόσμο. Τον προτεσταντικό κόσμο που δημιουργήθηκε από τον κορυφαίο Θεολόγο του 16ου αιώνα Μαρτίνο Λούθηρο που προερχόταν από το Τάγμα του Αγίου Αυγουστίνου, του Τάγματος που επί 12 ολόκληρα χρόνια ο ίδιος ο Πάπας ο Λέων ήταν ηγούμενος στο Περού και συντόνιζε σε όλη τη Λατινική Αμερική.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα ζει τις καθημερινές δυσκολίες τις Μητέρας Εκκλησίας, των μεγάλων προβλημάτων στο εσωτερικό της Ορθοδοξίας, της Ουκρανίας, της κλειστής Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και τις πηγές των στελεχών της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης που διαρκώς «στερεύουν».