Η σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας, κάλλιστα θα μπορούσε να συμπυκνωθεί με την εξιστόρηση της πορείας των “εχθροπραξιών” ενός διδύμου, η έκβαση των οποίων οδηγούσε την χώρα σε ιστορικά θετικά βήματα ή σε ατυχείς οπισθοδρομήσεις και καταστροφές. Αυτός ο διαχωρισμός μεταξύ λαϊκιστών και εκσυγχρονιστών, διατρέχει όλο το ιδεολογικό και πολιτικό φάσμα, καθώς αυτή ήταν πάντα η ουσιαστική διαφοροποίηση που υπήρχε μέσα σε όλα τα κόμματα. Τα τελευταία απλά παρέμεναν ενωμένα ελέω της ακατάβλητης έλξης της εξουσίας.
Είναι χαρακτηριστικό πως, εάν διατρέξει κανείς στα τελευταία 200 χρόνια της ιστορίας μας, θα διαπιστώσει ότι η αναμφισβήτητη εξέλιξη της χώρας, επετεύχθη σε περιόδους που το πάνω χέρι είχαν οι εκσυγχρονιστικές δυνάμεις -ενδεικτικά μόνο 1909-1913, 1955-1958, 1990-1993, 1996-1999.
Το δυστύχημα είναι πως, στην παρούσα κρίσιμη πενταετία της κρίσης, την ισχύ έχουν σε όλους ανεξαιρέτως τους πολιτικούς φορείς, οι δυνάμεις της ανευθυνότητας και του λαϊκισμού. Η δική τους κυριαρχία, η δική τους αδιαφορία για το εθνικό συμφέρον μέσω της οδού του ρεαλισμού και της συναίνεσης, η δική τους συγκέντρωση στον πολιτικάντικο μικροκομματισμό, είναι που οδηγεί την χώρα στα βράχια. Οι αντίπαλοί τους έχουν ως ώρας αποδειχθεί “λίγοι” για να αντισταθούν ουσιαστικά. Μακάρι να μας διαψεύσουν ευχάριστα.
newsplus