Category:

Ανυπερθετως

Το άρωμα των αναμνήσεων

by bot 23/09/2021

Το άρωμα των αναμνήσεων. Ωδή στην αγαπημένη αδελφή

Μικρή μου αγαπημένη πάνε κιόλας 17 χρόνια αφότου αποφάσισες να φύγεις πετώντας με τα φτερά της Πεταλούδας σε ένα κόσμο που δεν γνώριζες κι όμως σου ήταν οικείος. Όλη η ενήλικη ζωή σου προς τα εκεί σημάδευε κι όμως δεν είχα καταλάβει τίποτε.

Φέτος συνέβησαν πολλά τόσα πολλά που πραγματικά δεν θα μας έφταναν χρόνια να σου τα αφηγηθώ διότι μπορεί και να χωρέσουν σε μια ολάκερη ζωή.Η ζωή λοιπόν ακινητοποιήθηκε απο ένα λοιμό που έπνιξε τους ανθρώπους και τους οδηγούσε σε θανατηφόρες πνευμονίες. Κι έτσι έκλεισαν τα πάντα, τα σύνορα , τα μαγαζιά, τα εστιατόρια, τα ταξίδια… και μίκρυνε τόσο η ζωή, μίκρυναν οι άνθρωποι, χάθηκε για μήνες η ανθρώπινη επαφή. Και κανείς δεν επιτρεπόταν να επισκεφθεί στα νοσοκομεία τους συγγενείς του.

Κι εγώ σκεφτόμουν πως ευτυχώς όταν εσύ ήσουν στο Νοσοκομείο Αλεξάνδρα εκείνο το εφιαλτικό καλοκαίρι του 2004 κάνοντας χημειοθεραπείες και μεταγγίσεις τουλάχιστον μπορούσα να σου κρατώ το χέρι και να ακούω εκείνη την επαναλαμβανόμενη ερώτηση: θα ζήσω;

Κι όμως οι γιατροί είχαν πει το τελευταίο καλοκαίρι που τους επισκέφθηκες στο Μόντρεαλ πως η ζωή σου μετρούσε μόνο τρεις μήνες ακόμη. Το είχες κρυφακούσει κι εσύ επέμενες να ρωτάς λες κι εγώ μπορούσα να παρέμβω στη θανατηφόρα πορεία της νόσου που σε είχε χτυπήσει ανυποψίαστα σωριάζοντάς σε στο κρεβάτι του μαρτυρίου.

Μικρή μου μωβ βεντάλια, πόσο δύσκολο ήταν να διαχειριστώ το σβήσιμό σου από τη ζωή, την παντοτινή αναχώρησή σου.Ήταν το κενό που άφησες, ήταν εκείνα που θα κάναμε μαζί και ποτέ δεν θα ξαναρχόνταν. Ήταν τα γέλια, οι χαρές μας, οι βόλτες μας στην Κούβα, τα φλέρτ σου με τους άντρες, οι φόβοι για το αύριο. Μα ναι, μου έλεγες πως εσύ δεν θα γερνούσες ποτέ, πως δεν θα άσπριζαν τα μαλλιά σου, πως δεν θα καθόταν ρυτίδα στο κατάλευκο προσωπάκι σου, πως τα πράσινα μάτια σου δεν θα έχαναν ποτέ το χρώμα τους, πως τα βλέφαρα δεν θα κάμπτονταν από την φθορά του χρόνου.

Έτσι συνέβη σα να τα είχες όλα προγραμματίσει να φύγεις στην ακμή της ηλικίας σου για να μη χαλάσει το τριαντάφυλλο. Να σπάσει ο μίσχος για να μείνει άλικο το τριαντάφυλλο , να μη μαραθεί. ‘Ετσι ακριβώς έγινε.

Αυτός ο χρόνος που πέρασε μας έφερε μια μεγάλη, μέγιστη χαρά. Παντρεύτηκε ο Αλεξανδρίνος σου στη Νέα Υόρκη με την αγαπημένη της καρδιάς του, τη Λέξια. Και ήταν μια σεμνή τελετή όπου βρεθήκαμε μόνο δέκα καλεσμένοι, δηλαδή οι δύο οικογένειες μόνο και ο κουμπάρος των παιδιών. Συνέβη έτσι λόγω κορωνοϊού, αλλά εσύ θα γελούσες από τον ουρανό που το δικό μου μοτίβο του γάμου των 20 ατόμων είχε επαναληφθεί ακούσια και στο λατρεμένο σου ανηψιό. Έλειψες και σκεφτόμασταν πόσο χαρούμενη θα ήσουν να βρίσκεσαι εκεί ανάμεσα την ώρα της ευτυχίας του. Κι όμως πετούσες με τα φτερά της Πεταλούδας στις καρδιές και στις αναμνήσεις μας κι όλο επαναλάμβανε ο Αλέξανδρος : Αν ήταν εδώ η θεία Κωνσταντίνα όλα θα φωτιζόταν από το χρώμα της χαράς της.

Συνέβησαν κι άλλα φέτος, άλλα τραγικά και αναπόδραστα. Έφυγαν από ανάμεσά μας αγαπημένα μας πρόσωπα με αποκορύφωμα τη Ντίνα του θείου Μήτσου. Είμαι σίγουρη πως θα έχετε συναντηθεί τώρα στη γειτονιά του ουρανού και θα μιλάτε ατελείωτα να πιάσετε το νήμα εκεί που το αφήσατε το 2004. Γιατί και η Ντίνα δική σου ήταν, παρούσα κι όμως από καιρό φευγάτη για άλλους κόσμους.

Πολύχρωμη αγαπημένη Πεταλούδα μου σε σκέφτομαι διαρκώς και μου λείπεις. Ο κόσμος μου έχει μικρύνει από τότε που σε έχασα. Και δεν ξεχνώ να σου ανάβω τα αρωματισμένα σου κεριά, με άρωμα κολοκύθας για το φθινόπωρο, άρωμα λεμονιού για το χειμώνα, άρωμα λεβάντας για την άνοιξη και άρωμα γαρδένιας για το καλοκαίρι…

Ώσπου να σου ξαναγράψω…

Σε γλυκοφιλώ

Η αδελφή σου

Ιουστίνη

23/09/2021

Ανυπερθετως

Can big money ever really be ethical?

by bot 09/09/2021

Can big money ever really be ethical?

The world’s richest people have also been donating billions of dollars to charities in America and beyond during the pandemic. But with the size of their bank accounts growing almost as fast as the number of poor people in the world, the big question is: Can big money ever really be ethical?

As it turns out, the answer is not simply a straight yes or no. Today’s Daily Dose tells you why.

Listen

Josefina Salomon

Senior Reporter

OZY

As it turns out, the answer is not simply a straight yes or no. Today’s Daily Dose tells you why.

THE 1% WITH A DIFFERENCE

Billionaires are getting richer. Some are attempting to do good with their cash.

MacKenzie Scott

One of the wealthiest women on the planet is following in the footsteps of steel magnate Andrew Carnegie by giving away her fortune while very much alive. Scott, the ex-wife of Amazon founder Jeff Bezos, has donated more than 10% of the $59 billion she has made from her shares in the company. Last year, Scott donated an astounding $8.5 billion to hundreds of nonprofits working to tackle poverty and discrimination. Great, right? Not so fast, say the cynics. Scott’s fortune largely originates from a company criticized for its treatment of workers and that has reportedly dodged millions in taxes, two issues she doesn’t really discuss.

Luiza Trajano

Philanthropy is not just about donating money. Having amassed an eye-watering $4.4 billion, Trajano is the richest businesswoman in Brazil. She developed her fortune in the 1990s by turning her parents’ home electronics shop in São Paulo into a nationwide retail chain, Magazine Luiza, worth $25 billion. But Trajano has also been working with her female employees to tackle violence against women at work and at home, even setting up a hotline that victims can call to report abuse. In 2020, she launched a training program for Black Brazilians to bring more racial diversity to Magazine Luiza and is helping the government speed up its COVID-19 vaccination drive.

Gary Stevenson

This 34-year-old British economist is an unlikely pro-tax millionaire. Born into a working-class household in London, he had made his first million dollars at the age of 24 by trading stocks and betting on financial crises. Then he decided making money by speculating on other countries’ poor fortunes was not for him. He says donating money isn’t enough to help people and campaigns for countries including the U.K. to raise taxes on the ultrarich. “Billionaires often pay lower rates of tax on their income than ordinary workers,” he told Reuters. “But I don’t think it will be enough just simply to tax their income . . . it needs taxes that apply on wealth.”

AND YET, AND YET . . .

The gap between the haves and have-nots has never been greater. Can it be narrowed?

What’s Mine Is . . . Mine

Billionaires are good at making money and taking risks. You know what else they are great at? Playing cat and mouse with the tax man. While the average American household pays around 14% in federal taxes, a ProPublica investigation in June revealed that money giants Jeff Bezos, Michael Bloomberg and Elon Musk have paid little tax, or none at all, in recent years. What’s worse — they are not actually breaking any laws. The tax system facilitates this loophole by requiring just a fraction of a person’s wealth to be taxable. Add some crafty accounting to the mix (including deducting all those donations) and the bill is reduced significantly. Less tax, however, means less cash for public services like health and education.

Charity Inc.

What about all those billions in donations? This “throw-cash-at-a-problem approach,” while constructive in the short term, can be problematic in the long run. First, it gives more power to the ultrarich, and not elected representatives, to determine a country’s policies. Secondly, allowing tax-deductible donations only widens the wealth gap. But there’s another way to look at charitable giving, Columbia University financial accounting professor Stephen Penman tells OZY. In some countries, including the U.S., authorities want the wealthy to donate money. “Instead of taking that money and putting it on hospitals or schools, they get the private sector to do it,” he says. “Whether that’s an efficient way to do it, that’s another question.”

The Nice Way or . . .

There are very few things that U.S. President Joe Biden and Chinese President Xi Jinping agree on, except taxing the richest people in their countries. The U.S. president in April proposed a steep capital tax rate increase specifically to target the wealthiest 1%. Another idea? Ensure taxes are actually collected. In China, where a tech and manufacturing boom has birthed a new cohort of billionaires, Xi is thinking along similar lines. He has urged the superrich to give more back to society, while saying that “reasonable adjustments to excessive income” will be made. “The question is not whether to take money from the rich,” Penman tells OZY, “but about spending it well, allocating it well.”

HOW TO BE AN ETHICAL BILLIONAIRE

Because being loaded and being good is possible.

Behave Well

Vast sums of liquid cash can be a force for good, if used correctly. Big money fuels innovation, Penman argues. But for philanthropic money to be categorized as bona fide ethical, we must ask what was done to get it, says Erin Bass, an associate professor of management at the University of Nebraska Omaha. “The question is what behaviors did it take to make you a billionaire and whether those were ethical,” she tells OZY. What makes a business highly successful and ethical, then? It involves a great, innovative idea that is put in practice in a way that doesn’t exploit workers or the environment.

What Is Ethical?

That is a complex question, Santiago Villani, a sociologist specializing in economics at the University of Buenos Aires, tells OZY. “There is not one universal definition of ethical behavior,” he says. The challenge with extreme wealth, he believes, is that for some people to have a lot, others must have little. “Capitalism feeds off inequality,” he says. “Some own the capital and others only their work. As long as workers are exploited at work, no matter how much billionaires donate, the system will continue to be unequal.”

Pay Your Share

Wealth does not naturally trickle down from the rich to the poor, which is why taxes are important. While some billionaires are giving back, discussing sustainable capitalism and campaigning for more levies, others are more radical. Abigail Disney (granddaughter of Roy Disney, who co-founded the company with Walt) wants to cap the amount of capital any single individual can possess at $1 billion. The heir to the Disney empire, who is estimated to be worth around $120 million and has donated $72 million, is bold. “I don’t really know how you couldn’t figure out how to live a very nice life on $999 million,” she told The Guardian.

Get Involved

Experts tell OZY that, in order to be ethical, billionaires need to help tackle the causes of inequality — think gender and race discrimination and access to education, for example. Billionaire tech investor Robert F. Smith, the richest Black person in the U.S., donated $34 million to pay off the student debt of the entire 2019 graduating class at Morehouse College, a historically Black college in Atlanta. He said he was trying to even the playing field, but the move may not have been entirely in good faith. It is reported that Smith’s philanthropy has also helped him escape prosecution on a tax-evasion case.

Josefina Salomon, OZY AuthorContact Josefina Salomon

09/09/2021

Ανυπερθετως

Ο Μίκης ήταν ένα Κύμα που έσκαγε και γύριζε δυνατότερο!

by bot 03/09/2021

Ο Μίκης ήταν ένα Κύμα που έσκαγε και γύριζε δυνατότερο!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Σε ηλικία 96 ετών έφυγε ο Μίκης Θεοδωράκης που μεγάλωσε γενιές αγωνιστών, που πάλεψε για τα δίκαια των αδικημένων, που πέρασε δικτατορία, φυλακή, εξορία, που τραγούδησε τους πόνους του λαού με μια μαγευτική χρήση της λαϊκής μουσικής… Κι αργότερα όταν ωρίμασε έγραψε κομμάτια εκκλησιαστικής μουσικής, έγραψε άριες, έγραψε όπερες … γιατί ο Μίκης ήταν ένα κύμα που έσκαγε και ξαναγύριζε δυνατότερο… Ναι ήταν ένα κύμα που έφαγε και γκρέμισε βράχους, που δεν έγλειψε τις ομαλές ακτές της πολιτικής ζωής του τόπου. Πάντα με τη γροθιά υψωμένη στον αγώνα, όπως σε εκείνη την παλιοκαιρισμένη αφίσα της ΕΠΟΝ. Μίκης Θεοδωράκης, ο αιώνιος!

Κι εγώ νεαρή δημοσιογράφος που δούλευα στο αγγλόφωνο περιοδικό 30 DAYS, GREECE THIS MONTH, τον εντόπισα που έκανε πρόβες σε ένα θέατρο διότι μόλις είχε γράψει τη μουσική για την Εξόδιο Ακολουθία, πιστεύοντας πως η Εκκλησία θα τον αγκάλιαζε κι ας υπήρξε αρνητής της στην πρώτη νεότητα. Το έργο το εμπνεύσθηκε για τα θύματα των Γερμανών στα Καλάβρυτα, για τους νέους άντρες που γνώρισαν τη μπότα και τη σφαίρα του Ναζισμού.

Μα η Εκκλησία δεν τον ήθελε, μα η πολιτεία επίσης δεν τον ήθελε γιατί ασκούσε κριτική στα λάθη των κυβερνήσεων, μα το ΚΚΕ τον αποστρεφόταν διότι οι σύντροφοι ήταν μονόπαντοι… κι έτσι ο Μίκης βρήκε καταφύγιο και έπαιξε το έργο του στο auditorium του Αμερικάνικου Κολεγίου, εκεί που θα περίμενε κανείς να μην είναι αποδεκτός. Κι όμως έγινε ο προσκεκλημένος συνθέτης αφού όλοι οι άλλοι του στέρησαν την πρόσβαση …

Μικρό κορίτσι άγουρο με το μαγνητόφωνο τολμούσα τις ερωτήσεις:- Μα γιατί γράψατε την μουσική για εξόδιο ακολουθία ; Κι εκείνος απάντησε πως τα λόγια της εκκλησίας του έφεραν ανακούφιση κι αντήχησαν παρήγορα στα αυτιά του όταν παρακολούθησε την κηδεία του λατρευτού πατέρα του… Και είπε να τα ντύσει με τη δική του μουσική μήπως οι άνθρωποι τα καταλάβουν πιό βαθειά και παρηγορηθούν για το πένθος, για το μεγάλο κενό της απώλειας.

Τον Μίκη τον ξανασυνάντησα πολύ σύντομα στην επόμενη δουλειά μου που ήταν η εφημερίδα ΠΡΩΤΗ, η κοσμική έκδοση του ΚΚΕ. Ο Μίκης ήταν ο αγαπημενος του Χαρίλαου Φλωράκη και του εκδότη μας του Χρήστου Καλογρίτσα. Και η Ιωάννα Κολοβού, εξαιρετική δημοσιογράφος μαζί με το σύντροφο Φώντα Λάδη (σε πάλη τότε με τον Μίκη) και η αφεντιά μου καλύπταμε τον πολιτισμό.

Η Ιωάννα, τρομερή πένα, ακολουθούσε στα ταξίδια του το Μίκη που τότε προωθούσε την ελληνοτουρκική φιλία γράφοντας τραγούδια και κάνοντας συναυλίες με τον Τούρκο τραγουδιστή Λιβανελί. Κι ενώ ο Μίκης έτρωγε το ανάθεμα για την πρωτοποριακή του ιδέα πως οι λαοί πρέπει να είναι αδερφωμένοι ακόμη κι αν οι κυβερνήσεις τους διαφωνούν (δόγμα που υιοθέτησε η Ελλάδα πολλά χρόνια αργότερα), το κοσμικό ΚΚΕ ενθάρρυνε τον μεγάλο πολιτικό μουσουργό να σπείρει την ιδέα της αδελφοσύνης των λαών στην επαρχία της Ελλάδας.

Έτσι βρέθηκα σε μια περιοδεία μαζί του προς την Πρέβεζα και τα Γιάννινα που είχαν δημάρχους του ΚΚΕ και τον είχαν δεχτεί να μιλήσει για την Ελληνοτουρική φιλία. Εκεί γνώρισα τον γίγαντα που γινόταν άνθρωπος στα μέτρα των ανθρώπων, εκεί έμεινα άναυδη με την πολιτική οξύνοια και την ανοιχτοσύνη του ανδρός.

Μαζί με τον παραγωγό Γιώργο Σγουράκη περάσαμε από την εξοχική του κατοικία στο Βραχάτι. Και όταν ο Μίκης είδε πως η νεαρή δημοσιογράφος που του είχε κάνει συνέντευξη για το αγγλόφωνο περιοδικό θα ακολουθούσε την περιοδεία του στην ήπειρο καταχάρηκε. Και μου έκανε ξενάγηση στα βαρέλια των κρασιών, που τα είχε ονομάσει ‘ΜΥΡΤΩ’ (η γυναίκα του) , ‘ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ’ (η κόρη του), ΤΟΣΚΑ, ΚΑΡΜΕΝ και τόσα άλλα ονόματα απο γυναίκες της όπερας. Κι εγώ τον άκουγα σαν μεθυσμένη από τα ονόματα των κρασιών που είχαν αντικαταστήσει τα ονόματα των ηρώων της Οκτωβριανής επανάστασης. Ναι ο Μίκης μου αποκάλυψε ότι τα βαρέλια των κρασιών πριν απο χρόνια τα είχε ονομάσει ΛΕΝΙΝ, ΣΤΑΛΙΝ, ΚΡΟΥΤΣΕΦ…μα τώρα ήρθαν άλλες εποχές και ο σοσιαλισμός της Ρωσίας τον είχε προδώσει…

Έτσι έλεγε ο Μίκης και ήθελε να έρθει στη Λευκάδα στην εκκλησία ων Αγίων Αναργύρων να παίξει τα εκκλησιαστικά του έργα με την πολυφωνική χορωδία του Πάνου του Ορφανού και με τον παπα Νίκο στην Ωραία Πύλη να ψέλνει με την κοντράλτα του φωνή . Μα αυτό δεν έγινε γιατί εγώ έφυγα στο μεταξύ για τον μεγάλο και μακρινό Καναδά…

Και μετά ξανασυνατηθήκαμε όταν ο πρώην δήμαρχος Απολλωνίων Γιώργος Λογοθέτης (ένας απο τους βιογράφους του) του έδωσε το πρώτο μου μυθιστόρημα με τίτλο ΠΕΤΑΕΙ, ΠΕΤΑΕΙ ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ (2003) που αναφερόταν στην ιστορία του παππού παπα-Κώστα και της παπαδιάς γιαγιάς που σκότωσαν οι αριστεροί αντάρτες το 1945. Και ο παππούς δεν άφησε τους δεξιούς να κάψουν το σπίτι του προδότη της γιαγιάς στο Σύβρο κι έβαλε στήθος λέγοντας πως δεν θα ξαναγυρίσει η γυναίκα του με τη φωτιά στο σπίτι του κομμουνιστή. Ο Μίκης είχε πει ότι ήταν η πρώτη πράξη εθνικής συμφιλίωσης μέσα στον εμφύλιο και με πήρε να με συγχαρεί για το επικό έργο μου και για τον λεβέντη τον παππού τον παπα-Κώστα.

Τον Μίκη τον ξανασυνάντησα πολλές φορές έκτοτε και πάντα έβλεπα το φλογερό μυαλό του να ξεπερνάει τις πολιτικές πρακτικές της χώρας. Ο Μίκης ήταν προφήτης για την Ελλάδα του κι αν τον άκουγαν οι κυβερνώντες ίσως να είχαν προλάβει πολλά απο τα κακά που ακολούθησαν…

Adieu Mickey… Στο Θεό που ξαναβρήκες μέσα απο την εκκλησιαστική σου μουσική!

Ώσπου να ξανασυντηθούμε εμείς οι τέσσερις, η Ιωαννα, ο Γιώργος και η αφεντιά μου… Να παίζεις μουσικές στην Πεταλούδα να χορεύει… Να ονομάσεις το βαρέλι της : ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ!

03/09/2021

Ανυπερθετως

Μια συγκλονιστική βιβλιοπαρουσίαση με πρωταγωνιστή τον Ξενοφώντα Βεργίνη!

by bot 31/08/2021

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Σήμερα δεν θα γράψω ένα οποιοδήποτε κείμενο μα θα καταθέσω την ομιλία που προετοίμασα για την παρουσίαση του βιογραφικού βιβλίου του Ξενοφώντα Βεργίνη με τίτλο ΠΕΡΑ ΑΠ΄ΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Κηποθέατρο Άγγελου Σικελιανού. Το Μουσείο του ποιητού ως φόντο, το φως που εξέπεμπαν οι λαμπροί ομιλητές και προπάντων η φωτεινή παρουσία του Μητροπολίτη Άρτας κ. Καλλίνικου καθόρισαν για πάντα μέσα μου τις αναλογίες της ύπαρξης, της συνύπαρξης και της προσωπικής ολοκλήρωσης…

Ο Ξενοφώντας που ταξίδεψε Πέρα Απ΄τον Ορίζοντα

Απόψε γιορτάζουμε ένα πρόσωπο της Λευκάδας αλλά ταυτόχρονα και μια οικουμενική προσωπικότητα, γιορτάζουμε τον Ξενοφώντα Βεργίνη, που γεννήθηκε στους άγονους Τσουκαλάδες μα στεκόταν πάντα στην κόψη του βουνού κι αντίκρυζε τον ατέρμονα ορίζοντα. Κι έλεγε μέσα του πως «εγω μια μέρα θα δραπετεύσω, θα φύγω, θα φτάσω πίσω από εκεί που ορίζει το μάτι μου».’Ετσι κι έγινε, έφυγε απο το χωριό για να σπουδάσει στην Αθήνα, έφυγε απ΄την Αθήνα για να σπουδάσει στην Αγγλία, έφυγε από τους τόπους που τον όρισαν κι ακόμη ονειρεύεται να περάσει πέρα απ΄τον ορίζοντα.

Ο Ξενοφών Βεργίνης, πάλεψε για τα αυτονόητα, έζησε στο άγουρο κορμί του την Κατοχή, τον εμφύλιο, την προδικτατορική ακαταστασία της ελληνικής πολιτικής σκηνής, βίωσε τη δικτατορία, και βέβαια πρωταγωνίστησε στη διαμόρφωση της αγροτικής πολιτικής για την εισδοχή της Ελλάδας στην ΕΟΚ μετά το 1974. Απο παιδί που ζητιάνευε το μπουκούνι στην τσέπη της μάνας του ως τον πολιτικό άνδρα με την τρομερή οξύνοια, απο εβδομο αγόρι μιας πολυμελούς οικογένειας, ως άντρας ανεξάρτητος των συνθηκών, ο Ξενοφώντας ενσάρκωσε το όνειρο του στερημένου χωριατόπουλου. Γνώρισε την ανέχεια, τον κοινωνικό ρατσιμό στην πόλη της Λευκάδας, την διστακτικότητα του πατέρα του να τον σπουδάσει πέρα απ΄τον ορίζοντα… γνώρισε πρωθυπουργούς , πολιτικούς, επιχειρηματίες, κι όμως ο έρωτας ήταν και παραμένει η Λευκάδα, που τον όρισε και τον καθόρισε ώς άτομο και τελικά ως πολίτη του κόσμου.

Η ιστορία του Ξενοφώντα ήταν η ιστορία του πατέρα μου κι εγώ να ξέρετε ότι ειμαι η εικόνα και η ομοίωση του παπα Νίκου Φραγκούλη, που ξέφυγε από την Εγκλουβή κι έγινε ο μορφωμένος εφημέριος, ο συγχωρητικός πνευματικός, αυτός που ένωσε πολλά σπασμένα νήματα στον κοινωνικό ιστό της Λευκάδας επί 50 χρόνια από το μετερίζι των Αγίων Αναργύρων και από τη θέση του στο Γηροκομείο Λευκάδας (εσείς γνωρίζετε ηγούμενε και φίλε μου)

Αντί να σας τα λέω περί του βιβλίου μου το οποίο αποτελεί για μένα το κορυφαίο γραπτό έργο μου καθώς αναμειγνύω διάφορα στύλ γραφής, θα σας μεταφέρω τα λόγια της μεγάλης δημοσιογράφου της Καθημερινής Ρίτσας Μασούρα που έγραψε διαβάζοντας απνευστί το έργο ΠΕΡΑ ΑΠ΄ΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ

«Αυτό το γεμάτο οξείες γωνίες και βαθιά συναισθηματικά ρήγματα περίβλημα του ανθρώπου σε συνδυασμό με την άριστη πολιτική διαδρομή που αναδύεται μέσα από το μεταπολεμικό και μεταπολιτευτικό φάσμα της Ελλάδας, η διεθνώς καταξιωμένη δημοσιογράφος και συγγραφέας Ιουστίνη Φραγκούλη – Αργύρη, με καταγωγή επίσης από τη Λευκάδα, αναλαμβάνει να περιγράψει μέσα από τη βιογραφία του Ξενοφώντα Βεργίνη, καθιστώντας όλους εμάς τους δυνάμει αναγνώστες της, κοινωνούς μιας πληθωρικής ζωής που αξίζει να μελετηθεί.

Η Ιουστίνη Φραγκούλη – Αργύρη, μαέστρος του γραπτού λόγου, πάσχισε ένα ολόκληρο καλοκαίρι μέσα από ατελείωτες συζητήσεις στη Λευκάδα και ατέλειωτες διαδρομές σε χωριά και τόπους με τους οποίους συνδέεται ο Ξενοφών Βεργίνης στο νησί, να καταγράψει όχι μόνο τη ζωή εκείνου του φτωχόπαιδου από τους Τσουκαλάδες, όχι μόνον τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετώπισε η πολυμελής οικογένειά του και ο ίδιος στην Κατοχή, όχι μόνον την αξιοπρεπή προσέγγιση εκ μέρους του εκείνου του ασύλληπτου εμφύλιου σπαραγμού, αλλά και την εντυπωσιακή αναρρίχησή του στα ανώτατα πανεπιστημιακά και πολιτικά μετερίζια της χώρας, απ’ όπου ο Λευκαδίτης πολιτικός υπηρέτησε την γενέτειρα του και την πατρίδα του.

Διαβάζοντας το βιβλίο ομολογώ ότι στάθηκα αρκετά σ ’εκείνα τα πέτρινα παιδικά χρόνια, τότε που οι μαθητές περπατούσαν 6 και 8 χλμ. προκειμένου να φτάσουν στο σχολείο τους κι άλλα τόσα να γυρίσουν στο φτωχικό τους.

Στάθηκα στις τρυφερές στιγμές που ο Ξενοφών πλησίαζε την ελαφρώς φουσκωμένη τσέπη της μάνας, ελπίζοντας να του χαριστεί μια ελιά, ένα αμύγδαλο ίσως, κάτι σαν προνομιακή μεταχείριση που σπάνια η μάνα την επέτρεπε. Τα στόματα ήταν πολλά και η σοδειά λιγοστή.

Στάθηκα στις διαφορές ανάμεσα στα παιδιά που ζούσαν στα χωριά κι εκείνα που ζούσαν στη Χώρα. Στα φθαρμένα παπούτσια τους που συχνά γέμιζαν με κόκκινες λάσπες που έγιναν αφορμή οι συμμαθητές τους να τους αποκαλούν «κοκκινόπλιδες». Στους πρώτους πλατωνικούς έρωτες που ο ρομαντισμός τους ακολουθεί τον Ξενοφώντα ως τις μέρες μας.

Στάθηκα στις προσπάθειες εκείνου του εφήβου που πάλευε με κάθε τρόπο να βγει από τα αδιέξοδα του χωριού, του νησιού, της οικογένειας και να βαδίσει σε ανοικτές φωτισμένες λεωφόρους. Κι ήταν αυτή η προσμονή, αυτή η προσδοκία που τον έτρεφε νυχθημερόν.

Όλα τελικά ακολούθησαν το δρόμο τους και ο Ξενοφών Βεργίνης σπούδασε, έγινε ακαδημαϊκός, πολιτικός, επιχειρηματίας και σήμερα εν καιρώ πανδημίας παραμένει σε δράση, παλεύοντας για όσα πολλοί από μας θεωρούν αυτονόητα. Όμως για τον Ξενοφώντα Βεργίνη τα πάντα είναι αγώνας και δρόμος. Κι αν ένα μήνυμα ξεπετιέται μέσα από το βιβλίο της Ιουστίνης Φραγκούλη είναι ακριβώς αυτό: η ζωή παραμένει ένας αγώνας δρόμου όπου ο άνθρωπος μπορεί και πρέπει να θωρεί πέρα από τους ορίζοντες, αν θέλει το αποτύπωμά του, φεύγοντας, να έχει ουσιαστική αξία.

Η πορεία του Ξενοφώντα Βεργίνη είναι εντυπωσιακή. Σπούδασε στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία, διορίστηκε καθηγητής στο Κολλέγιο Αθηνών, είναι πτυχιούχος του Οικονομικού της Νομικής, έφυγε με υποτροφία στο Ηνωμένο Βασίλειο, σπουδάζοντας στο πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ…Κι ύστερα γύρισε στην πατρίδα για να την υπηρετήσει, όπως του αρέσει να λέει.

Μα το πλέον σημαντικό επίτευγμα – το βαθύ πολιτικό αποτύπωμα – είναι ότι όντας γνώστης της Αγροτικής Οικονομίας υπήρξε εκ των βασικών διαπραγματευτών της ομάδας των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της χώρας μας με την ΕΟΚ επί Κωνσταντίνου Καραμανλή. Δεν θα ήταν υπερβολή να γραφτεί ότι ο Ξενοφών Βεργίνης μπορεί άξια να διεκδικήσει τον τίτλο του αρχιτέκτονα της Ελληνικής Αγροτικής Πολιτικής μέσα στην ΕΕ. Υπήρξε ισότιμος συνομιλητής του Ανδρέα Παπανδρέου, του Γεωργίου Ράλλη, του Κ. Μητσοτάκη, του Κώστα Καραμανλή, του Σαμαρά και του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και του Χαρίλαου Φλωράκη, όπως και όλων των ηγετών που έγραψαν την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, αλλά και των ηγετών των χωρών της μετέπειτα ΕΕ.

Μέσα από τις σελίδες της επίσημης βιογραφίας του Ξενοφώντα Βεργίνη, αυτής της βιωματικής αφήγησης στην Ιουστίνη Φραγκούλη περνάει ατόφιος ο άνθρωπος πίσω από τον πολιτικό, τον ακαδημαϊκό, τον επιχειρηματία, προβάλλοντας ένα μοναδικό και σπάνιο ανάστημα σε εποχές που δεν φημίζονται για την ηθική ευστοχία τους. Κι όσο αν ηχεί υπερβολή, ο λόγος αυτού του ανήσυχου παιδιού από τους Τσουκαλάδες της Λευκάδας μας οδηγεί στις ατραπούς της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, από τη χούντα ως τη μεταπολίτευση, ως τον Ανδρέα Παπανδρέου και την αναδιανομή του πλούτου, ως τον Σημίτη και την λανθασμένη ισοτιμία της δραχμής – ευρώ, ως τον Αλογοσκούφη και τη δανειακή ασυδοσία των τραπεζών, ως τον Κώστα Καραμανλή και τη χαλαρότητα της εποχής, ως τον Γιώργο Παπανδρέου και το…λεφτά υπάρχουν, ως τα σκληρά μνημόνια και το εξουθενωτικό PSI , ως το brain drain των νέων μας, ως τον Αλέξη Τσίπρα και τα παιγνίδια της Γερμανίας, ως τις μέρες της πανδημίας και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Ένα εντυπωσιακό σε γραφή, ύφος και περιεχόμενο βιβλίο που διαβάζεται απνευστί και που αποτελεί υλικό για τον ιστορικό του μέλλοντος, ενώ παράλληλα μέσα από τις προσωπικές μαρτυρίες και επιστολές του Βεργίνη αναδεικνύεται η αδήριτη ανάγκη να προστατεύσουμε τον πρωτογενή τομέα της ελληνικής οικονομίας. Κάτι που οι κυβερνήσεις το παλεύουν, αλλά ο δρόμος είναι μακρύς και δύσβατος.»

Μετά την Ρίτσα Μασούρα και τα ωραία λόγια της θα ήθελα να σας πω ότι αυτό το βιβλίο που προέκυψε μετά απο 80 ώρες συνεντεύξεων με τον Ξενοφώντα, μετά απο ποταμούς δακρύων εκ μέρους του βιογραφουμένου, αυτό το βιβλίο είναι το ψυχογράφημα του Βεργίνη αλλά ταυτόχρονα και η δική μου κάθαρση, καθώς μετά απο 20 χρόνια οπότε είχα ξεκινήσει τη συγγραφικής μου καριέρα με την βιογραφία του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΝΟς ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΥ το 2001 , επέστρεψα με ένα ανάλογο πόνημα πολύ πιό περίπλοκα κατεργασμένο και δομημένο με εντελώς πρωτότυπο τρόπο.

Οι ψυχές μας, οι συνομιλίες μας βρίσκονται στο ανάγνωσμα ΠΕΡΑ ΑΠ΄ΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ. Οι πόνοι της συγγραφής, οι ατέλειωτες διορθώσεις του Ξενοφώντα, οι διαφωνίες μας για την ποσόστωση της Λευκάδας μέσα στο έργο είναι αριστοτεχνικά κρυμμένες.

80 ώρες εξομολογησης, το οδοιπορικό μιας πολύτιμης ζωής βρίσκεται τώρα στα χέρια σας. Εύδρομον ας είναι το βιβλίο μας, Ξενοφώντα!

31/08/2021

Ανυπερθετως Πολιτισμος

ΒΙΒΛΙΟ: Ξενοφών Βεργίνης/ Πέρα απ΄τον ορίζοντα.

by bot 11/08/2021

Με τίτλο «Πέρα απ΄τον Ορίζοντα» (Εκδόσεις Ενάλιος-Ωκεανός) κυκλοφορεί εντός των ημερών η επίσημη βιογραφία του Ξενοφώντα Βεργίνη, ακαδημαϊκού, πρώην βουλευτού και επιχειρηματία, γραμμένη από την διεθνώς καταξιωμένη δημοσιογράφο και συγγραφέα Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη

Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη ρίχνει φως στη ζωή του παιδιού που ξεκίνησε ξυπόλυτο από τους Τσουκαλάδες της Λευκάδας και κατέκτησε την παιδεία, την πολιτική και τον επιχειρηματικό κόσμο, καθώς τα όνειρά του έφταναν πέρα από τον περιορισμένο ορίζοντα του χωριού και του νησιού του.

Η συγγραφέας με μαεστρία σκιαγραφεί την προσωπικότητα του ανδρός που αποτελεί διαχρονικό πολιτικό πρόσωπο στον καμβά της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Πανεπιστημιακός, πολιτικός, επιχειρηματίας, άνθρωπος και συνάνθρωπος έγινε το σύμβολο του Ελληνικού ονείρου, που ήταν η μεταπολεμική έξοδος από τον περιορισμένο ορίζοντα της φτωχής επαρχίας.

Έχοντας βιώσει τον απόηχο του Β Παγκοσμίου Πολέμου, της Κατοχής, της μεταπολεμικής Ελλάδας, της δικτατορίας, της μεταδικτατορικής Ελλάδας με το πτυχίο του δασκάλου και αργότερα με τα πτυχία, και μεταπτυχιακά στην Οικονομία (είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών), αποτελεί την ενσάρκωση του επιτυχημένου ‘Ελληνα του 20ου αιώνα, που πάλεψε για Παιδεία κι Ελευθερία κατακτώντας την θέση του στη σύγχρονη πολιτική σκηνή της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης.

Η συγγραφέας παρακολουθεί την εξέλιξή του Ξενοφώντα Βεργίνη από παιδί της αγροτιάς στους Τσουκαλάδες σε ισότιμο συνομιλητή του εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου αλλά και των μετέπειτα πρωθυπουργών Γεωργίου Ράλλη, Ευάγγελου Αβέρωφ, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Κώστα Καραμανλή, Αντώνη Σαμαρά, Κυριάκου Μητσοτάκη και όλων των ηγετών που έγραψαν την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, αλλά και των ηγετών των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο Ξενοφών Βεργίνης μπορεί άξια να διεκδικήσει τον τίτλο του αρχιτέκτονα της Ελληνικής Αγροτικής Πολιτικής μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορεί να δρέψει δάφνες για όσα έπραξε (1) ως Πρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ, ως διαπραγματευτής για την είσοδο της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (2) ως Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας (3) ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Ραδιοφωνίας – Τηλεόρασης (ΕΡΤ) (4) ως Υποδιοικητής της Αγροτικής Τράπεζας, (5) ως Βουλευτής Λευκάδας (6) ως διοικητής του ΟΓΑ αλλά και άλλων Δημόσιων Οργανισμών και Επιχειρήσεων. Διετέλεσε ταυτόχρονα επιχειρηματικό στέλεχος σε διάφορες εταιρείες, ενώ σήμερα είναι πρόεδρος της εταιρείας «EUROFOOD ΠΟΙΟΤΗΤΑ Α.Ε», την οποία ίδρυσε.

Μέσα από την βιογραφία του Ξενοφώντα Βεργίνη αντιλαμβάνεται κανείς τη μεταπολεμική εξέλιξη της σύγχρονης Ελλάδας, ενώ ο βιογραφούμενος θέτει τον δάκτυλον επί «τον τύπον των ήλων» αποκαλύπτοντας τις ίνες που εξύφαναν την πρόσφατη δανειοληπτική κρίση της χώρας, την φυγή της νεολαίας στο εξωτερικό και την πνευματική ένδεια κατά την σκοτεινή δεκαετία .

Αποκαλυπτικοί διάλογοι για τα πρόσωπα και γεγονότα που συνέθεσαν το πολιτικό σκηνικό της μεταδικτορικής Ελλάδας, προσδίδουν στην επίσημη βιογραφία του Ξενοφώντα Βεργίνη τον τόνο του ιστορικοπολιτικού βιβλίου, το οποίο θα τοποθετηθεί στην εργαλειοθήκη της ελληνικής ιστορίας ως αναπόσπαστο μέρος της έρευνας για την εν λόγω περίοδο.

Τρυφερό και ταυτόχρονα σκληρό, πολιτικό αλλά και ιστορικό ,το βιβλίο «Πέρα από τον Ορίζοντα» αποτελεί πηγή πληροφοριών για τον ιστορικό του μέλλοντος, αποκαλύπτοντας πως ο Ξενοφώντας Βεργίνης παρά το άγγιγμα της κορυφής, έμεινε ταγμένος στις ρίζες του δίνοντας πάντοτε έμφαση στον αγρότη, τον ψαρά και τον εργάτη, τους πρωταγωνιστές του πρωτογενούς τομέα της ελληνικής οικονομίας!

11/08/2021

Ανυπερθετως

Με τραταρίσματα και μουσικές το booksigning του Ηλία Γεωργάκη στο Παζάρι!

by bot 09/08/2021

Με τραταρίσματα και μουσικές το booksigning του Ηλία Γεωργάκη στο Παζάρι!

. Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Στον πεζόδρομο της Αγοράς μπροστά από το βιβλιοπωλείο ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ έγινε το χάπενινγκ για την υπογραφή των βιβλίων Ηλία Γεωργάκη Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΛΕΥΚΑΔΑ με φόντο τις παιδικές αναμνήσεις του συγγραφέα και των ομιλητών της εκδήλωσης.

Η Πάττυ Καλού έκανε μια τρυφερή εισαγωγή δίνοντας το μικρόφωνο στους Δημήτρη Φατούρο των Ηνωμένων Εθνών, στον Μίμης Κούρτης και στην υπογράφουσα … όλοι μιλήσαμε απο καρδιάς για το βιβλίο που αποτυπώνει την αγάπη και τη γνώση του Ηλία Γεωργάκη για τη ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΛΕΥΚΑΔΑ.

Ο Δημήτρης Φατούρος είπε χαρακτηριστικά πως το βιβλίο του Ηλία Γεωργάκη είναι τα Άπαντα της Λευκάδας, ενώ προσωπικά τόνισα πως ο Ηλίας με την επιλογή του Παζαριού ως τόπου υπογραφής των βιβλιων του μας έφερε στον ομφαλό της ύπαρξής μας, εκεί που γνωρίσαμε τις βόλτες, τα φλέρτ και τα πρώτα καρδιοχτύπια μας.

Τραταρίσματα προσφέρθηκαν απο τον Ντελημάρη με τα σαλάμια Λευκάδας ενώ η σεφ Όλγα Μανωλίτση προσέφερε λευκαδίτικη πίτα από τα χεράκια της.

Η υπέροχη φωνή της Πάττυς Καλού με τα τραγούδια της Νότιας Ιταλίας και το ΛΕΥΚΑΔΑ ΜΑΓΙΣΣΑ σε στίχους Ηλία Γεωργάκη έκλεψε την παράσταση. Η φωνή και η σκηνική της παρουσία είναι μια μαγεία για τη Λευκάδα των ποιητών και των θρύλων.

Παρών ήταν ο πρώην βουλευτής Λευκάδας Βεργίνης Ξενοφών καθώς και όσοι αγαπούν τον Ηλία και τη Λευκαδολατρεία του.

Με τις ψυχές στραμμένες στις μεγάλες πυρκαγιές που χαρακώνουν την Ελλάδα και τηρουμένων των αποστάσεων το χάπενινγκ ήταν μια νότα χαράς μέσα στο καλοκαίρι της στάχτης!

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Ο Ηλίας Γεωργάκης είναι παιδικός φίλος απο άλλη γειτονιά της Λευκάδας. Φίλος αγαπημένος, γκαρδιακός, φίλος της νεότητας αλλά και της ωριμότητας.

Φαίνεται ότι τα πνεύματά μας συναντήθηκαν αρκετά νωρίς στις εφημερίδες του σχολείου, με εκείνον αποφασισμένο να γίνει δημοσιογράφος κι εμένα αποφασισμένη να σπουδάσω Νομική. Τελικά οι δρόμοι μας συναντήθηκαν τόσο στη δημοσιογραφία όσο και στην δημιουργική γραφή.

Ο Ηλίας είναι αυτός που λάτρεψε τη Λευκάδα όχι μόνο ως γέννημα -θρέμμα της, αλλά ως άγγελος-εξάγγελος της ομορφιάς της. Είναι εκείνος που μας έμαθε να αγαπάμε το νησί μας και να διαφημίζουμε τις πολλές και ποικίλες ομορφιές του στα πέρατα του κόσμου. Είναι αυτός που εφηύρε την έννοια της Λευκαδολατρείας, την έκανε σημαία του και την ανεμίζει στις πέντε ηπείρους. Ο Ηλίας είναι μια απύθμενη δεξαμενή αγάπης για τη γενέθλια γη που εκφράζεται με ποίηση, με άρθρα, με αναμνήσεις, με ζυμώσεις, με αστείρευτες προτάσεις και νέες ιδέες .

Είναι εκείνος που κατέγραψε όλους τους Λευκαδίτες δημοσιογράφους κάποτε στα τέλη της δεκαετίας του 80 και οργάνωνε ταξίδια με τη συνεργασία του δήμου ή της νομαρχίας ανάλογα, για να γνωρίσουμε τον τόπο μας και να διαλαλήσουμε τις πολύπτυχες ιδιαιτερότητές του. Έτσι έκανε το νησί μας γνωστό μέσα απο δεκάδες άρθρα δημοσιευμένα στις διάφορες ημερήσιες εφημερίδες και τα περιοδικά της εποχής. Ετσι άρχισε η Λευκάδα να ξεφεύγει απο την εσωστρέφειά της και να στρέφεται στους απάτητους ακόμη τότε δρόμους του μάρκετινγκ, αγγίζοντας το ευρύτερο κοινό.

Ο Ηλίας που διακηρύσσει την Λευκαδολατρεία του όπου σταθεί κι όπου βρεθεί είναι ο εφευρέτης του όρου και της πάθησης η οποία κατατίθεται εν λευκώ στο νέο του βιβλίο με τίτλο Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΛΕΥΚΑΔΑ, ένα βιβλίο που περιέχει όλα αυτά που εκείνος έχει καταγραψει κατά καιρούς στην αρθοργραφία και την ποίησή του περί του γενέθλιου τόπου. Πρόκειται για ένα πάντρεμα προσωπικών εμπειριών, ιστορικών στοιχείων, λαογραφικής κληρονομιάς και απάτητων διαδρομών απο εμάς τους υπόλοιπους. Γράφει,λοιπόν, ο Ηλίας:

«H Λευκάδα των ποιητών και των λογίων. Των χρωμάτων. Του απέραντου γαλάζιου, του άλλου μπλε της θάλασσας. Με τα πεύκα να υποκλίνονται στα κύματα. Η Ομηρική Ιθάκη. Πρωτοπόρος στον πολιτισμό. Με τα μονόξυλα, τους έρημους αλήτες στον μώλο. Η Λευκάδα των παιδικών μας χρόνων. Η μεγάλη ερωμένη. «Η αβασίλευτη στο πέλαο δόξα» του Σικελιανού. Η Λευκάδα της καρδιάς μας. Με τις μοναδικές ομορφιές, την καταπράσινη φύση, τον πολιτισμό της, την ιστορία της, την παράδοσή της και τους φιλόξενους ανθρώπους της. Όσοι έρχονται στη Λευκάδα είναι σίγουρο ότι θα ξαναγυρίσουν. Γιατί η Λευκάδα είναι μάγισσα. Σε κερδίζει, σε αιχμαλωτίζει. Σε καθηλώνει. Λένε πως όσοι επισκέπτονται αυτό το νησί «μολύνονται» από μία ενδημική, χρόνια, πάθηση, μία μορφή τοξικομανίας, τη Λευκαδολατρία.»

Το βιβλίο έχει μια καταπληκτική δομή και αρχίζει την περιήγηση από τη βαθιά Λευκάδα και τον Πολιτισμό της, απο τους άξονες της διαχρονικής πολιτιστικής της καταγωγής με αναφορές στους ιστορικούς της και τους λογοτέχνες της και με αιχμή του δόρατος τον Αριστοτέλη Βαλαωρίτη και τον Άγγελο Σικελιανό. Ένα μεγάλο κεφάλαιο αφιερωμένο στον Λευκάδιο Χέρν τονίζει το διεθνισμό του μικρού νησιού, όπου γεννήθηκε ο Ιρλανδικής καταγωγής λογοτέχνης ο οποίος ένωσε τη δύση με την κουλτούρα της Άπω Ανατολής σφραγίζοντας με το έργο του την παγκόσμια λογοτεχνική σκηνή. Η αναφορά στον φιλότεχνο συλλέκτη Τάκη Ευσταθίου, που ανάστησε τη μνήμη του Λευκαδογεννημένου Λευκάδιου Χερν στο νησί μας με τη δημιουργία του μουσείου στο χώρο του Πνευματικού Κέντρου είναι η ελάχιστη τιμή στον ταγμένο κήρυκα του έργου του Χέρν.

Ο Ηλίας Γεωργάκης προχωράει στην αναφορά πολιτισμού της Λευκάδας με την ιστορία της Φιλαρμονικής, του Ορφέα, της Νέας Χορωδίας και τις Γιορτές Λόγου και Τέχνης να χτίζουν το υπόβαθρο για την αποθέωση, που ήρθε με την αυθόρμητη παράσταση της Μαρίας Κάλας επί σκηνής το 1964. Όπως ο ίδιος γράφει:» Η μουσική «κυλάει» στο αίμα των Λευκαδιτών. Μπάλος, Μηλιά, Θειακός είναι χοροί της Λευκάδας που συνοδεύονται από μουσική επηρεασμένη από στερεοελλαδίτικα στοιχεία, χωρίς όμως να λείπει το νησιώτικο χρώμα. Στην πόλη θα ακούσετε παραδοσιακές καντάδες. «Καμάρι» στο νησί είναι η ιστορική «Φιλαρμονική»….

Ο Ηλίας μας παίρνει απο το χέρι στη συνέχεια για να μας συστήσει στις γειτονιές της Λευκάδας, που συνθέτουν την διαχρονική ομορφιά της γεννώντας μέσα μας τη νοσταλγία για τον τόπο. Τα Χαβρικα, του Πουλιού, η Αγία Κάρα, το Μποσκέτο, η Κουζούντελη,οι Ανεμόλυλοι, το Πέραμα, οι βασιλικές Εκκλησίες, ο Μαρκάς και άλλες πινελιές συνθέτουν τον πίνακα της παλιάς Λευκάδας όπως τον κατέγραψε ο Ηλίας στολίζοντας το έργο του με εξαιρετικές φωτογραφίες. Διαβάζω απόσπασμα που δίνει τον παλμό της νοσταλγικής γραφής του Ηλία:

« Βουτιές στα μουράγια του Κάστρου. Μπάλα στην άμμο. Μπάνιο στην αμμόγλωσσα και στο φαναράκι. Μια εποχή, μια ανάμνηση. Μια Λευκάδα. Και θυμόμαστε, γυρίζουμε πίσω στον χρόνο για να περάσουμε νοερώς όμορφα, να απολαύσουμε την ηδονή της ανάμνησης αφού η ζωή μας σήμερα έγινε αφόρητη, μοναχική, πληκτική, σημαδημένη από την ανασφάλεια, τον φθόνο και την υποκρισία. Θυμάμαι πηγαίναμε στο Κάστρο με τον Μαγγελάνο, τη βάρκα του Αργύρη και του Ντίνου του Μπαμπάρου. To μονόξυλο του πατέρα μου, ο Άι-Λιας. Με τόσο ιδρώτα ποτισμένο. Το μονόξυλο του ήρωα-πατέρα. Με τόση αγάπη αγκαλιασμένο. Με το μαϊστράλι να χαϊδεύει τα πρόσωπά μας, να πετάει τα καπέλα. Με τις φθηνές σαγιονάρες (ή συνήθως ξυπόλυτοι) και το μισοτρύπιο μαγιό. Με την αλμύρα να ξεραίνεται στο δέρμα. Και να σου φόρα για το μακροβούτι, για το ποιος θα κερδίσει. Και να τα καλαμπούρια και τα πειράγματα. Και τα απόβραδα με τις πυγολαμπίδες στην Κουζούντελη, στα καφενεία με τη σουμάδα και τα παξιμάδια. Βόλτα στο παζάρι και στον μώλο. Αχ αυτά τα παιδικά μας χρόνια.»

Κι ύστερα μας ανεβάζει στο καϊκι και μας τρέχει σε διαδρομές της θάλασσας και της πολυνησίας της Λευκάδας. Μέρη απόκρυφα που δεν γνωρίζαμε περνούν με κινηματογραφικό τρόπο απο το βιβλίο. Κι ύστερα ακολουθούν οι διαδρομές στο νησί,η περιπλάνηση σε μέρη πρωτόγνωρα, η γνωριμία με την ορεινή Λευκάδα…η παράθεση των τοπικών προϊόντων.

Ναι ο Ηλίας καταγράφει με το δικό του αγαπητικό τρόπο τα ντόπια προϊόντα δοξάζοντάς τα:Ελαιόλαδο, μέλι , κρασί, φακές Εγκλουβής, Σαλάμι Λευκάδας, Το ροζολί ,Τοπικό λικέρ με άρωμα κίτρου και κανέλα, σουμάδα απο πικραμύγδαλα, αυγοτάραχο, σαλάμι Λευκάδας… Και εστιάζει στο Λευκαδίτικο κέντημα, την περίφημη καρσάνικη βελονιά προσθέτοντας στη γνώση μας για όλα αυτά που συνέβησαν εκεί στα σκαλοπάτια της Καρυάς.

Βέβαια, απο το βιβλίο δεν λείπουν οι λευκαδίτικες πλάκες αλλά και οι μεγάλες φυσιογνωμίες των Μπρανέλων που σημάδεψαν τη ζωή της Λευκάδας. Ζαχαρής, Πανάγος, Βαλαμόντες, Βούλης Βρεττός και άλλοι περνούν με ζωντανό τρόπο απο τις σελίδες του βιβλίου. Μια αναφορά στο μεγάλο μας ηθοποιό Ηλία Λογοθέτη , νονό του Γεωργάκη, φέρνει στην επικαιρότητα το περίφημο όνομα Ηλίας.

Θα κλείσω όμως με τα λόγια του δικού μας Ηλία, που πασπαλίζουν με αγάπη την βιωματική σχέση του με τα ψαράδικα και τους μώλους της Λευκάδας: «Tα μονόξυλα, τα πριάρια, οι ψαρόβαρκες. Οι φίλοι μας. Σαν μεθυσμένοι αλήτες λικνίζονται στον μώλο. Παρατεταγμένες στη σειρά λες και ετοιμάζονται για μάχη. Έτοιμες να πετάξουν, κόβοντας τα σχοινιά. Τον χειμώνα έρμαια του γραιγολεβάντε. Και το καλοκαίρι αναζητούν το γλυκό το μαϊστράλι. Με την όστρια και τον γαρμπή «συνομιλούν». Με παρέα τους γλάρους. Αχώριστοι φίλοι των ψαράδων. Με μια «ερωτική» σχέση μεταξύ τους. Και αυτή η σχέση φαίνεται στην περίοδο κατά την οποία αρχίζουν οι μικροεπισκευές και τα χρωματίσματα. Με την ευλάβεια που τις ξύνουν από την καρίνα ως τα ίσαλα. Χρησιμοποιώντας το καμινέτο και το μίνιο για να «γιατρέψουν» τα τραύματα.»

Η ΔΙΚΗ του ΛΕΥΚΑΔΑ είναι η δική μας Λευκάδα γιατί ο Ηλίας Γεωργάκης με αυτό το έργο του περικλείει όσα αγάπησε και όσα έμαθε εκεί στις γειτονιές της Χώρας. Μέσα απο το βιβλίο του μας μυεί σε άγνωστα πεδία και μας κάνει κοινωνούς της Λευκαδολατρείας του.

09/08/2021

Ανυπερθετως

Η ζωή είναι μεγαλύτερη από την αγάπη

by bot 31/07/2021

Η ζωή είναι μεγαλύτερη από την αγάπη

Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη //

Είμαι πολύ περήφανη να σας ανακοινώσω πως ένα επικό έργο μου, το μυθιστόρημα ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ θα κυκλοφορήσει σύντομα στην Αμερική, καθώς πρόσφατα υπέγραψα συμφωνία με τον μεγιστάνα Τζον Κατσιματίδη προκειμένου να γίνει η έκδοση στην αγγλική γλώσσα αλλά και να επανεκδοθεί στα ελληνικά. Ο Τζον είναι φίλος μου τα τελευταία 15 χρόνια και η συνεργασία αυτή, που μπορεί να οδηγήσει και σε κινηματογραφική παραγωγή μέσα στον επόμενο χρόνο, με κάνει πραγματικά υπερήφανη.

Ταυτόχρονα με τη μυθιστορηματική βιογραφία την οποία συνέγραψα το 2009 και η οποία θα επανεκδοθεί με τίτλο «11 ΓΑΜΟΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΘΥΣΙΑ» θα κυκλοφορήσει και η βιογραφία του Τζόν Κατσιματίδη, την οποία συνέγραψε ο βραβευμένος δημοσιογράφος και φίλος Ellis Henican. Ένα δίδυμο βιογραφικών βιβλίων θα σκιαγραφήσει την προσωπικότητα του Τζον Κατσιματίδη που ήρθε από την Νίσυρο σε ηλικία 6 μηνών στην αγκαλιά της μάνας του και του πατέρα του, έζησε φτωχά παιδικά χρόνια στη Νέα Υόρκη, αλλά χάρη στην οξυδέρκεια και την τόλμη του σήμερα είναι ένας από τους δισεκατομμυριούχους της Αμερικής και του κόσμου με το βλέμμα πάντα στραμμένο στη Νίσυρο.

Με τον Τζόν είχαμε γνωριστεί μέσα από τη βιογραφία του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος (καθότι διετέλεσε πρόεδρος του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου της Αρχιεπισκοπής Αμερικής εκείνα τα πέτρινα χρόνια). Στη συνέχεια, δεθήκαμε μέσα από τα παιδιά μας, που έχουν γίνει στενοί φίλοι. Ο Τζόν έχει επισκεφθεί τη Λευκάδα μας και πολλές φορές ερίζουμε περί την ομορφιά των νησιών μας. Εκείνος μιλάει για τη Νίσυρο της Ανατολής κι εγώ για τη Λευκάδα της Δύσης.

Με τον Κατσιματίδη, ήρθαμε πιο κοντά από ποτέ μέσα από τη μυθιστορηματική βιογραφία της μητέρας του υπό τον τίτλο «Για την Αγάπη των Άλλων». Σεμνύομαι να αναφέρω πως ο Τζόν

γνώρισε την πραγματική ιστορία της μάνας του και της μητρικής του οικογένειας μέσα από το μυθιστόρημά μου, το οποίο βασίζεται απολύτως στην ρεαλιστική αφήγηση της πρωτοξαδέλφης του Δέσποινας Εμμανουηλίδη.

Ο Τζόν με την οικογένειά του μου έκαναν την τιμή να παρευρεθούν στην παρουσίαση του βιβλίου το σωτήριον έτος 2009 στο ξενοδοχείο King George, όπου συγκινημένος σκούπιζε τα δάκρυά του πάνω στο πόντιουμ. Προσωπικά, είμαι περήφανη για τον άνθρωπο, που κατόρθωσε από ένα παιδί φτωχών μεταναστών να γίνει μεγιστάνας στην Αμέρικα, που κρατάει το παιδικό χαμόγελο της νιότης ανέγγιχτο και που δρομολογεί τη ζωή του σε μια καριέρα που έχει φώτα, αίγλη, χρήμα αλλά και ψυχή. Γιατί οΤζον ποτέ δεν ξέχασε τη Νίσυρο και την Ελληνικότητά του κι όλο εκεί γυρνάει για πάντα!

Τελικά, αποδείχθηκε πως η ζωή είναι μεγαλύτερη από την αγάπη, πως ο καρπός ενός γάμου από συμβιβασμό έγινε η μεγαλύτερη ιστορία επιτυχημένου Έλληνα στην Αμέρικα. Ένα μικρό βιογραφικό του Τζόν Κατσιματίδη Ο Τζόν Κατσιματίδης είναι η προσωποποίηση του αμερικάνικου όνειρου. Γεννήθηκε στη Νίσσυρο το 1948 και ταξίδεψε με τους γονείς του στην Αμέρικα σε ηλικία 6 μηνών. Με λιγοστά χρήματα στην τσέπη εκείνοι εγκαταστάθηκαν σε ένα φτωχικό διαμέρισμα στον 135ο δρόμο στο Χάρλεμ. Ενώ ο πατέρας του Ανδρέας δούλευε ατέλειωτες ώρες σαν σερβιτόρος η μάννα του Δέσποινα έμεινε στο σπίτι να αναθρέψει το μοναχογιό τους. Ο Κατσιματίδης μεγάλωσε φοιτώντας στο αμερικάνικο δημόσιο σχολείο αλλά και στο ενοριακό σχολείο της γειτονιάς του για να μαθαίνει ελληνικά. Γοητευόταν με τη μηχανική από παιδί γι’ αυτό επέλεξε να παρακολουθήσει το Τεχνικό Λύκειο Brooklyn Tech. Αργότερα μπήκε στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης στο τμήμα μηχανικών. Ενώ σπούδαζε δούλευε σε ένα μικρό σουπερ μάρκετ μιας φιλικής οικογένειας στους 137 δρόμους και Broadway. Αυτό του έδωσε την ιδέα να ανοίξει ένα μικρό μπακάλικο στους 99 δρόμους στο Μανχάταν. Αυτό το μικρό μπακάλικο είχε τεράστια επιτυχία και αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο της εταρείας Red Apple, που αγόρασε όλα τα σουπερμάρκετ Gristedes του Μανχάτταν το 1986. Μυρίζοντας τις ευκαιρίες ο Τζόν επένδυσε παράλληλα σε άλλες επιχειρήσεις όπως διϋλιστήρια πετρελαίου, μια εταιρεία που νοίκιαζε 440 αεροπλάνα τζέτ, 400 ψιλικατζίδικα στη Νέα Υόρκη, την Πενσυλβάνια και το Οχάιο, την εφημερίδα Hellenic Times και ακίνητα στη Νέα Υόρκη, το Νιού Τζέρσεϊ και τη Φλόριντα. Τις τελευταίες 4 δεκαετίες από ένα μικρό σουπερμάρκετ στο Upper Westside του Μανχάτταν η εταιρεία του έχει αναπτυχθεί σε υπερεπιχείρηση που έχει τζίρο 3 δισεκατομμύρια το χρόνο και 8000 υπαλλήλους.

Ο Τζόν παράλληλα με τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες ασχολείται και με φιλανθρωπικό έργο. Έχει συνεισφέρει γενναία στους Προσκόπους της Αμερικής, στην Ελληνική Ορθόδοξο Αρχιεπισκοπή Αμερικής, στην Εταιρεία Έρευνας για τον Παιδικό Διαβήτη και στη Sinergie and the Police Athletic League. Κάθε χρόνο μαζί με τη σύζυγό του Μάργκο χορηγούν το PAL, ένα τεράστιο γιορτινό πάρτι που προσφέρει βοήθεια σε φτωχά παιδιά. Είναι, επίσης, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Federal Law Enforcement Foundation. Ως μέλη του Εμπορικού Επιμελητηρίου του Westside Chamber, από τη δεκαετία του 1980 ο Τζόν και η σύζυγός του Μάργκο δούλεψαν για να μετατρέψουν ένα πάρτι της γειτονιάς στο ετήσιο μεγαφεστιβάλ Columbus Avenue Festival, στο οποίο συρρέουν χιλιάδες Νεοϋορκέζοι απ’ όλα τα μέρη της πόλης. Γνωρίζοντας πως η ποιοτική μόρφωση ενδυναμώνει τα άτομα και τους δίνει τα εφόδια για να αξιοποιήσουν άριστα τις δυνατότητές τους, ο Τζόν ίδρυσε και προεδρεύει του Προικοδοτήματος του Brooklyn Tech, επιβλέπει το Ίδρυμα Υποτροφιών Κατσιματίδη της Σχολής Επιχειρήσεων Stern του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, είναι μέλος της Επιτροπής του New School’s Milano School for Management and Urban Policy και της Εκτελεστικής Επιτροπής του Columbia University Medical Center Board of Visitors. Η σύζυγος του Τζόν, Μάργκο Κατσιματίδη επίσης έχει ενεργή δράση στις φιλανθρωπίες, όπως στα Alzheimer’s Foundation, Parkinson’s Foundation, the Tolstoy Foundation και ετοιμάζει το ετήσιο πάρτι της Police Athletic League Holiday Party. Ο Τζόν και η Μάργκο έχουν δύο παιδιά, την Αντρέα και τον Γιάννη. Η Αντρέα αποφοίτησε από το τμήμα Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Ο Γιάννης είναι φοιτητής στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Κατοικούν στο Upper East Side του Μανχάταν αλλά υποστηρίζουν την Ελληνική τους ταυτότητα με κάθε δυνατό τρόπο.

πηγη Fractal.art.gr

31/07/2021

Ανυπερθετως

Έργα Τέχνης και Λευκάδιος Χέρν στη δημοπρασία της Loudos Auctions!

by bot 21/07/2021

Έργα Τέχνης και Λευκάδιος Χέρν στη δημοπρασία της Loudos Auctions!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Ένα ιδιαίτερα ταλαντούχο παιδί, ο Θάνος Λούδος, είναι το νέο αστέρι στις δημοπρασίες έργων τέχνης και πολύτιμων αντικειμένων. Με σπουδές στο Οικονομικό τμήμα του Αριστοτελείου Θεσσαλονίκης και με μεταπτυχιακά στην τέχνη της δημοπρασίας, ο Θάνος Λούδος υπό την καθοδήγηση του μέντορά του, συλλέκτη Τάκη Ευσταθίου, έχει εισβάλει δυναμικά στο χώρο των δημοπρασιών με την εταιρεία Loudos Auctions, δημοπρατώντας έργα Ελλήνων κλασικών αλλά και μοντέρων καλλιτεχνών.

Την Πέμπτη 29 Ιουλίου, ο Θάνος Λούδος διαδικτυακά θα δημοπρατήσει έργα σύγχρονης τέχνης, αντικείμενα που σχετίζονται με την Ελληνική Επανάσταση του 1821 αλλά και βιβλία της σπάνιας συλλογής του συλλέκτη Τάκη Ευσταθίου, τα οποία επικεντρώνονται κυρίως στο έργο του Ιρλανδο-Ιαπωνέζου συγγραφέα και ποιητή Λευκάδιου Χέρν.

Η δημοπρασία σε διαδικτυακή πλατφόρμα

Την Πέμπτη 29 Ιουλίου στις 20:00 θα λάβει χώρα η καλοκαιρινή δημοπρασία του Οίκου Δημοπρασιών Loudos Auctions με τον πρωτοποριακό τρόπο του «Live Online» (ζωντανή δημοπρασία μέσω διαδικτύου).

Η δημοπρασία περιλαμβάνει 3 κατηγορίες:

α) Μοντέρνα & Σύγχρονη τέχνη

Ξεχωρίζει ο «Νέος με Φουλάρι» του Αλέκου Φασιανού (λαχνός 6) με τιμή εκκίνησης 2,500 ευρώ, το σχέδιο της Χρύσας του 1965 με προέλευση απευθείας την καλλιτέχνη (λαχνός 10), με τιμή εκκίνησης 2,000 ευρώ, ο «Ιησούς» του Άγγελου (λαχνός 11) με τιμή εκκίνησης 5,000 ευρώ, ο «Παρθενώνας» του Λασηθιωτάκη (λαχνός 16) με τιμή εκκίνησης 1,000 ευρώ, τα «λουλούδια» του Τσίνγκου (λαχνός 20) με τιμή εκκίνησης 1,800 ευρώ.

Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν προσελκύσει έργα Ελλήνων της διασποράς όπως ο Μιχαήλ Μιχαηλίδης, ο Μιχαήλ Λεκάκης, ο Γεράσιμος Σκλάβος, με τις πολύ ελκυστικές τιμές εκτίμησης που προτείνονται.

Επιπλέον θα δημοπρατηθούν έργα με σημαντικές υπογραφές καλλιτεχνών που πλέον δε βρίσκονται πλέον εν ζωή όπως Γιώργος Μαυροΐδης, Πάνος Φειδάκης, Γιάννης Μόραλης, Γιώργος Σικελιώτης, Παύλος Σάμιος, Jean Xceron, Hubert Berke, Nelly’s, Γιάννης Μαλτέζος, Επαμεινώνδας Θωμόπουλος, Αντώνης Θεοδωρίδης Εμμανουήλ κα.

Επίσης θα δημοπρατήθουν έργα πιο σύγχρονων καλλιτεχνών όπως του Τάσου Μαντζαβίνου, Βαγγέλη Ρήνα, Γιάννη Κόττη, Γιώργου Χουλιαρά, Αλέξη Βερούκα, Παναγιώτη Τούντα, Περικλή Γουλάκου, Κώστα Σιαφάκα, Δημήτρη Μπέζα, Τίμου Μπατινάκη, Κώστα Παπανικολάου, Γιάννη Αδαμάκη κα.

Για 3^η συνεχόμενη δημοπρασία μετά απο το πολύ μεγάλο αγοραστικό ενδιαφέρον των δύο προηγούμενων δημοπρασιών, περιλαμβάνονται έργα Ρωσική Πρωτοπορίας της Συλλογής Κωστάκη.

Ξεχωρίζει ο «Πειρασμός του Αγίου Αντωνίου» του Vladimir Ovchinnikov, έργο του 1977, λάδι σε καμβά, 75 x 60 εκ με τιμή εκτίμησης 32,000 με 36,000 ευρώ.

Δύο έργα σε χαρτί του αγαπημένου φίλου του Κωστάκη, Anatoly Zverev, τον οποίο ο Κωστάκης αποκαλούσε «ο Ρώσος Van Gogh» με τιμή εκτίμησης 4,000 με 5,000 ευρώ το καθένα και ένα έργο του Nikolai Gritzyuk με τιμή εκκίνησης 4,000 ευρώ.

β) Φιλελληνικά Αντικείμενα, Αντίκες, Design & Κοσμήματα

Η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει 55 λαχνούς, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν αντικείμενα με θέμα τα 200 χρόνια απο την Ελληνική επανάσταση ή με Ελληνικό και Οθωμανικό ενδιαφέρον, όπως το μπρούντζινο επίχρυσο ρολόι με Οθωμανό πολεμιστή που ξεκινάει στα 350 ευρώ ή το ζευγάρι Ελλήνων από πορσελάνη, στυλ Jacob-Petit που χρονολογείται γύρω στο 1830-1850 με τιμή εκκίνησης 500 ευρώ.

Επίσης θα δημοπρατηθούν «Ευρωπαϊκές» αντίκες, όπως πίνακες, γαλλικά ρολόγια και αντικείμενα 19^ου και αρχών 20^ου αιώνα.

Στα estates ξεχωρίζει η συλλογή της Ίννας Κωστάκη, κόρης του συλλέκτη Γεωργίου Κωστάκη, θα δημοπρατηθούν σημαντικά αντικείμενα της συλλογής της όπως ένας Ορθόδοξος Ρωσικός σταυρός 19^ου αιώνα σε σμάλτο με τιμή εκτίμησης 1,200 με 1,600 ευρώ.

Η κατηγορία αυτή κλείνει με τον λαχνό 110, ένα lot Iταλικού Design, τραπέζι που σχεδιάσε ο Marco Zanuso για την Zanotta και 8 καρέκλες Alias Design, απο τη συλλογή του καλλιτέχνη Μιχαήλ Μιχαηλίδη.

γ) Η συλλογή Βιβλίων του Τάκη Ευσταθίου

Η τελευταία κατηγορία περιλαμβάνει μέρος της συλλογής σπάνιων βιβλίων του συλλέκτη Τάκη Ευσταθίου με έμφαση τη Ιαπωνία και το έργο του Λευκάδιου Χέρν.

Μετά την πώληση του σετ των 5 Ιαπωνικών Παραμυθιών που μετέφρασε στα Αγγλικά ο Λευκάδιος Χέρν, προς 3,390 ευρώ (η τιμή εκκίνησης ήταν 1,000 ευρώ), στην εαρινή δημοπρασία του Loudos Auctions, τιμή ρεκόρ για αυτό το σετ, ο συλλέκτης εμπιστεύτηκε τον Οίκο Δημοπρασιών Loudos Auctions για να δημοπρατήσει περισσότερα βιβλία της συλλογής του.

Τα highlights της κατηγορία είναι το πορταίτο του Λευκάδιου Χέρν (λαχνός 111), ζωγραφκή σε scroll ή Kakejiku γύρω στο 1930, με προέλευση τη συλλογή του P.D Perkins σε άριστη κατάσταση και με το γνήσιο κουτί το οποίο φέρει και το όνομα του καλλιτέχνη στα Ιαπωνικά (天真) και αφιέρωση στον P.D. Perkins με τιμή εκκίνησης μόλις 800 ευρώ.

Στην κατηγορία αυτή θα δημοπρατηθούν επίσης βιβλία του Λευκάδιου Χέρν, κυρίως πρώτες εκδόσεις, σπάνιες μεταφράσεις του Λευκάδιου Χέρν στα Ιταλικά και στα Γαλλικά, Ιαπωνικά Παραμύθια 19^ου αιώνα σε crepe χαρτί που έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά απο τον Chamberlain ή την James, εκδόσεις Hasegawa με τιμές εκκίνησης απο μόλις 30€. Τέλος ξεχωρίζει ο λαχνός 151, ενα Ιαπωνικό ερωτικό βιβλίο «Shunga», γύρω στο 1800 με τιμή εκτίμησης 80 με 120 ευρώ.

Οι πληροφορίες σχετικά με τη δημοπρασία βρίσκονται στο website του οίκου δημοπρασιών: https://loudos.gr/el/project/art-antiques-design-book-auction-summer2021/

Μπορείτε να κατεβάσετε τον κατάλογο σε μορφή PDF στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://loudos.gr/wp-content/uploads/2021/07/29-July-2021-Loudos-Auctions.pdf

Η ζωντανή μετάδοση θα πραγματοποιηθεί στο Lazart Hotel της Zeus International χωρίς επισκέπτες.

Τρόποι συμμετοχής στη δημοπρασία:

Live Online Bid: Δυνατότητα συμμετοχής στη δημοπρασία ζωντανά με ταυτόχρονη παρακολούθηση ζωντανής ροής (live streaming) της δημοπρασίας από υπολογιστή, κινητό ή tablet με πολύ απλή και εύκολη διαδικασία εγγραφής. Περισσότερες πληροφορίες καθώς και τους συνδέσμους θα βρείτε στον ηλεκτρονικό κατάλογο της δημοπρασίας.

Absentee Online Bid: με εγγραφή ή σύνδεση στο loudos.gr, συμπληρώνοντας το μέγιστο χτύπημα (max bid) για τον κάθε λαχνό που επιθυμείτε να αποκτήσετε στον ηλεκτρονικό κατάλογο της δημοπρασίας.

Τηλεφωνική συμμετοχή: συμπληρώνοντας τη φόρμα τηλεφωνικής συμμετοχής που βρίσκεται στο website του Οίκου Δημοπρασιών.

Γραπτή συμμετοχή: συμπληρώνοντας τη φόρμα γραπτής συμμετοχής που βρίσκεται στο website του Οίκου Δημοπρασιών.

Justine’s Blog

21/07/2021

Ανυπερθετως

Τόλης Βοσκόπουλος: Τώρα στην πίστα της Αιωνιότητας!

by bot 19/07/2021

Τόλης Βοσκόπουλος: Τώρα θα τραγουδάει στην πίστα της Αιωνιότητας!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Λίγες μέρες πριν από τα γενέθλιά του (26 Ιουλίου) έπεσε ως λέων ηρωικά μαχόμενος ενάντια στο χρόνιο πνευμονικό του νόσημα ο μεγάλος τροβαδούρος του Ελληνικού τραγουδιού, ο «Πρίγκηπας» της πίστας, ο «Ανεπανάληπτος» Τόλης Βοσκόπουλος.

Τον πρωτοείδα ως ηθοποιό στον κινηματογράφο, τον πρωτοάκουσα στο «Αδέλφια μου , Αλήτες, Πουλιά», κι έμεινε μέσα στο μυαλό μου χαραγμένη αυτή η μοναδικά βελούδινη φωνή που δεν έγινε γνωστή για το εύρος της αλλά για το βαθύ ερωτικό χρώμα της. Το λεπτό κορμί, τα φίνα χαρακτηριστικά του προσώπου του, τα στριμωγμένα δόντια του στο στόμα που αποφυλάκιζε μελωδίες, με έκαναν να τον ερωτευτώ. Αν και ποτέ δεν είχα είδωλα στη ζωή μου, ο Τόλης Βοσκόπουλος έγινε το είδωλό μου.

Ο Τόλης συνόδεψε τα νιάτα μας με τις μουσικές και με τους έρωτές του. Από τον πολυτάραχο έρωτα με την Δούκισσα, μέχρι την παθιασμένη αγάπη για τη Ζωίτσα Λάσκαρη (Ξανθή Αγαπημένη Παναγιά) … απο την λελογισμένη σχέση και το γάμο με τη Μαρινέλλα μέχρι τον σκανδαλώδη γάμο του με την Τζούλια Παπαδημητρίου… όλες οι γυναίκες ξεχάστηκαν αφότου μπήκε στη ζωή του η Αντζελα Γκερέκου με την απίστευτη ομορφιά της, την εξυπνάδα της, την πολιτική της οξυδέρκεια και την άφατη αγάπη της για εκείνον. Η κόρη τους, καρπός ενός μεγάλου έρωτα, αποτελεί την συνέχεια του μεγάλου και αξεπέραστου Τόλη.

Η ζωή του Τόλη υπήρξε μια περιπέτεια, μια διαρκής πτήση στα ουράνια. Με τις καμπάνες του στον Αστέρα της Βουλιαγμένης,άρχοντας της νύχτας, τραγουδιστής, σόουμαν, όταν τραγουδούσε κατά τις ελάχιστες εμφανίσεις του στα τελευταία χρόνια, συγκέντρωνε όσο κόσμο δεν είχαν συγκεντρώσει άλλοι καλλιτέχνες όλάκερους χειμώνες.

Μύθος, αληθινό πρόσωπο, πολυέραστος και πιστός στην τελευταία της ζωής του σύντροφο έφυγε αφήνοντας πίσω του τα πιό υπέροχα τραγούδια. Όπως μου έχει πει η Άντζελα Γκερέκου, ο Τόλης δεν έγραψε μόνο τραγούδια αλλά και πεζά κείμενα…Πολυτάλαντος και αγαπημένος, μου παραχώρησε μία και μοναδική συνέντευξη που την κρατάω στα αρχεία μου στη Λευκάδα.

Καλό ταξίδι Τόλη εκεί που πάς , εμείς μένουμε με τα τραγούδια σου! Τραγούδησέ τους στον Παράδεισο, κάλεσε την Πεταλούδα να σε ακούσει στην πίστα της Αιωνιότητας!

Βιογραφικό του Τόλη Βοσκόπουλου (με πληροφορίες από την iefimerida)

Γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου του 1940 στον Πειραιά (Κοκκινιά). Είναι το δωδέκατο παιδί της οικογένειας Βοσκόπουλου (έχει 11 αδελφές). Ο πατέρας του τον προόριζε για διάδοχό του στο μανάβικο που διατηρούσε, ο Τόλης όμως είχε άλλα σχέδια. Μαγεύτηκε από το θέατρο και η πορεία του άλλαξε. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1958, σε ηλικία 18 ετών σε σκηνοθεσία Θάνου Τράγκα, και πέντε χρόνια αργότερα, το 1963, έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο (δείτε εδώ όλες τις ταινίες και τα θεατρικά έργα που έπαιξε ο Τόλης Βοσκόπουλος). Μπήκε στη δισκογραφία με το τραγούδι Βήμα-βήμα του αξέχαστου μουσικοσυνθέτη Λυκούργου Μαρκέα. Η καθιέρωσή του στο πεντάγραμμο ήρθε με την Άγωνία τη σημαδιακή χρονιά του 1968 (σύνθεση Γιώργου Ζαμπέτα) που μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα ξεπέρασε τις 300.000 πωλήσεις, ένα άπιαστο νούμερο για εκείνη την εποχή.

Έχει ένα εντυπωσιακό φάσμα συνεργασιών, ερμηνεύοντας τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα, του Μίμη Πλέσσα, του Άκη Πάνου, του Θανάση Πολυκανδριώτη, του Μάριου Τόκα, του Γιάννη Πάριου, του Γιώργου Κατσαρού, του Κώστα Βίρβου, του Φοίβου και πολλών άλλων.

Στην ιστορία έχει μείνει η συνεργασία του με τον Στράτο Διονυσίου. Μάλιστα όταν οι 2 καλλιτέχνες τραγουδούσαν στη Θεσσαλονίκη ένα απόγευμα αποφάσισαν να πάνε να παίξουν μπιλιάρδο. Η αγάπη του κόσμου για τα λαϊκά είδωλα ήταν τόσο μεγάλη που μέσα σε λίγη ώρα έξω από τη καφετέρια είχαν μαζευτεί χιλιάδες θαυμαστές με αποτέλεσμα να χρειαστεί η συνδρομή της αστυνομίας προκειμένου να μπορέσουν να βγούν από το μαγαζί.

Για παραπάνω από 35 χρόνια όλες του οι εμφανίσεις ήταν sold-out με τον Τόλη Βοσκόπουλο να αποθεώνεται από τους φανατικούς θαυμαστές. Τραγούδια-επιτυχίες του Τόλη Βοσκόπουλου όπως «Δυο καρδιές», «Το φεγγάρι πάνωθέ μου», «Μα εγώ αγαπώ μία», «Και εσύ θα φύγεις», «Γλυκά πονούσε το μαχαίρι», «Οι άντρες δε μιλούν πολύ», «Άιντε στην υγειά της», «Αδέλφια μου, αλήτες, πουλιά», «Ανεπανάληπτος», «Πριν χαθεί το όνειρο μας», «Της Χελιδονούς το ρέμα», «Τσιγγάνα για χατίρι σου», «Ψύλλοι στα αφτιά μου», «Μου χρωστάει μια αγάπη η ζωή» και πόσα άλλα, όλα αγαπημένα, ακόμα και από κείνους που δεν λάτρεψαν τον τραγουδιστή.

Πηγή: iefimerida.gr – https://www.iefimerida.gr/zoi/pethane-o-tolis-boskopoylos

19/07/2021

Ανυπερθετως

Κουφονήσι ή Λεύκη: Το Νησί της Πορφύρας!

by bot 13/07/2021

Το Κουφονήσι είναι ένα μικρό νησάκι στο Λιβυκό πέλαγος, ανοιχτά των ΝΑ ακτών της Κρήτης κοντά στο ακρωτήρι Γούδουρα, 10 μίλια από το Μακρύ Γιαλό από όπου και ξεκινούν τα καραβάκια που φέρνουν τους επισκέπτες στο νησί για μια ημερήσια εκδρομή.

Το Κουφονήσι είναι η αρχαία Λεύκη, που ονομάστηκε έτσι από το λευκό των πετρωμάτων και της άμμου, καθώς ο ασβεστόλιθος είναι το κυρίαρχο πέτρωμα στην περιοχή.Το σύγχρονο όνομα του νησιού αποδίδεται στις πολλές κοιλότητες που έχουν λαξεύσει με υπομονή αιώνων ο άνεμος και η θάλασσα.

Η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη γράφει για το νησί μέσα από το το βιβλίο “Κουφονήσι, το νησί της Πορφύρας”. Το βιβλίο εκδόθηκε με την επίβλεψη του Μανώλη Ν. Παπαδάκη, γιού του μακαριστού αρχαιολόγου Νίκου Παπαδάκη, ο οποίος έδρασε με την αρχαιολογική σκαπάνη του στο άγνωστο κι απόμακρο νησί.

ON ΛΕΥΚΗ, ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΠΟΡΦΥΡΑΣ!

Οι δύο εκδόσεις του βιβλίου ΚΟΥΦΟΝΗΣΙ (ελληνική και αγγλική) πέρασαν μια τεράστια περιπέτεια ώσπου να καταλήξουν στα χέρια μου. Τις έστειλε από το περασμένο καλοκαίρι η αγαπημένη μου φίλη Ιουλία Ζαφειράκη-Παπαδάκη αλλά οι καθυστερήσεις στα ταχυδρομεία λόγω πανδημίας καθώς και μια κατά λάθος τοποθέτηση του φακέλου σε λάθος ταχυδρομική θυρίδα έφεραν τα αντίτυτα στο σπίτι μου μόλις πριν απο μερικές εβδομάδες.

Ανοίγοντας το φάκελο ξεπρόβαλαν η ελληνική και η αγγλική έκδοση του βιβλίου ΚΟΥΦΟΝΗΣΙ-ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΠΟΡΦΥΡΑΣ.

Μέσα στο βιβλίο περιέχονται όλα τα αρχαιολογικά ευρήματα του Νίκου Παπαδάκη που σε αντίξοες συνθήκες από το 1976-1987 πάλεψε με τα καιρικά φαινόμενα στο ξερονήσι αποκαλύπτοντας το νοτιότερο αρχαίο θέατρο της Ελλάδας και της Ευρώπης με 1000 θέσεις καθώς και κατεργασμένα κελύφη πορφύρας, της πολύτιμης πορφυρής βαφής αυτοκρατόρων και ευγενών.

Ποιό είναι όμως το Κουφονήσι; Είναι σήμερα ένα ακατοίκητο νησί που βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της Κρήτης. Οπως αναφέρεται στο βιβλίο με γλαφυρότητα: «Ένας τόπος μοναδικός, περήφανος, μοναχικός και απόμερος, φτιαγμένος από λευκή πέτρα, άμμο και λαμπερό φως. Απλώνεται με χαρη στην αγκαλιά του Λιβυκού Πελάγους….Μικρό και αυθεντικό στέκεται εδώ και αιώνες στο απέραντο γαλάζιο, διασώζοντας την ιστορία του και τα μνημεία του, διατηρώντας το μεγαλείο του παρελθόντος του και την ιδιαίτερη ομορφιά του. Το νησί αυτό έχει μακραίωνη ιστορία».

Το βιβλίο για το Κουφονήσι, που ολοκληρώθηκε με την ιδιαίτερη επιμέλεια του Μανώλη Παπαδάκη, γιού του αρχαιολόγου και της συζύγου του Ιουλίας Ζαφειράκη Παπαδάκη, είναι ένα εξαιρετικό αμάγαλμα πραγματικών και χρήσιμων πληροφοριών μαζί με τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις του Νίκου Παπδάκη αλλά και γλαφυρές φωτογραφίες που παραπέμπουν στη μοναδική ομορφιά του ακατοίκητου νησιού.

Η μορφολογία του εδάφους, η χλωρίδα και η πανίδα του, οι τόσες παραλίες του αναφέρονται με επιστημονική ακρίβεια δίνοντας στον αναγνώστη τα χρήσιμα εργαλεία της γνώσης.

Εκείνο όμως που πραγματικά εντυπωσιάζει τον αναγνώστη είναι πόσο γρήγορα η σκαπάνη του Νίκου Παπαδάκη έφερε στην επιφάνεια το αρχαίο θέατρο που χρονολογείται απο τη ρωμαϊκή εποχή (2^ο μΧ αιώνα) και φέρει 1000 καθίσματα ενώ βρίσκεται χτισμένο στο στόμιο μιας παραλίας.

Και τα άλλα ευρήματα του Νίκου Πααπδάκη , σπίτια, κοσμήματα, κτερίσματα τάφων, οικιακά σκεύη και άλλα αντικείμενα και κτίσματα πάνω στο νησί προέρχονται κυρίως απο την ρωμαϊκή εποχή αν και θεωρείται πως το Κουφονήσι κατοικήθηκε απο τους μινωϊκούς χρόνους. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι επίσης ανακαλύφθηκαν δημόσια λουτρά σε υπεροπτική θέση με θέα τη θάλασσα όπου απο τον 1-4 μ.Χ αιώνα οι κάτοικοι απολάμβαναν τα λουτρά τους, σημαντικό στοιχείο της διασκέδασής τους εκείνη την εποχή.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η αρχαία Λεύκη,όπως λεγόταν τότε το Κουφονήσι, αποτελούσε τον τόπο της παραγωγής του πορφυρού χρώματος, της λεγόμενης πορφύρας που χρησιμοποιούνταν μόνο απο αυτοκράτορες και βασιλιάδες για να βάφονται οι πορφυροί μανδύες τους. Η πορφύρα προέρχεται απο μικρά οστρακοειδή που αλιεύονται στην περιοχή, η δε επεξεργασία για την παραγωγή της πορφύρας ήταν επίπονη, μακρόχρονη και απαιτούσε χιλιάδες όστρακα.

Όπως αναφέρει ο αρχαιολόγος Νίκος Παπαδάκης: «’Όποιος ήθελε να βάψει ένα ύφασμα, ένα ένδυμα, θα έπρεπε να το φέρει στη Λεύκη και να βαφεί στα εργαστήρια του νησιού με απόλυτη μυστικότητα σε ό,τι αφορά στη χρήση της βαφής από πορφύρα».

Έτσι, λοιπόν, αυτό το μικρό νησί έγινε ακριβός προορισμός για την βαφή από πορφύρα, με αποτέλεσμα οι κάτοικοί του να είναι πλούσιοι και να απολαμβάνουν ευζωία, γι αυτό το θέατρο, γι αυτό τα δημόσια λουτρά, γι αυτό η πολυτελής διαβίωση των κατοίκων όπως διαφαίνεται απο τα ευρήματα του Νίκου Παπαδάκη.

Το Κουφονήσι είναι ένα βιβλίο όπου αποκαλύπτεται η άπλετη ομορφιά ενός άγνωστου στους πολλούς νησιού αλλά και η ιδιαιτερότητα της παραγωγής της πορφύρας, που αποτέλεσε στοιχείο πλούτου και ευημερίας.

Μέσα από το βιβλίο που μεταφράστηκε και στα αγγλικά, ο αναγνώστης μαθαίνει άγνωστες πτυχές της αρχαίας Λεύκης αλλά και την αφοσίωση του αρχαιολόγου Νίκου Παπαδάκη στον ιερό σκοπό της ανακάλυψης της μακραίωνης ιστορίας του νησιού που λούζεται απο το Λυβικό πέλαγος και από το σκληρό φώς του ήλιου.

Πρόκειται για ένα πραγματιικά αποκαλυπτικό ανάγνωσμα περιτυλιγμένο με την αγάπη της συζύγου του μακαριστού αρχαιολόγου Νίκου Παπαδάκη, της Ιουλίας Ζαφειράκη, αλλά και του γιού του Μανώλη Παπαδάκη, που επιμελήθηκε αυτή την καταπληκτική έκδοση. Κουφονήσι μου! Ακριβονήσι μου!

13/07/2021

Newer Posts

Older Posts