Life & Art

 NutriDelicious Art: Η διατροφή συναντά την τέχνη σε ομαδική έκθεση στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο

Το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο παρουσιάζει την ομαδική έκθεση με τίτλο NutriDelicious Art, σε επιμέλεια της Νίνας Φραγκοπούλου, από 25 Μαΐου έως 20 Ιουλίου 2023. Τα εγκαίνια θα γίνουν την Πέμπτη 25 Μαΐου στις 18:00.

Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα – Παρασκευή 11:00 – 20:00

Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, Ελευθερίου Βενιζέλου 70, Καλλιθέα

Η έκθεση NutriDelicious Art, με άξονα την ώσμωση της διατροφής με την τέχνη, λειτουργεί στο πλαίσιο του εορτασμού των τριάντα χρόνων από την ίδρυση του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου, το οποίο υπήρξε πρωτοπόρο στην ενασχόληση με την επιστήμη της διατροφής στον ελληνικό ακαδημαϊκό χώρο.

Η διατροφή, άρρηκτα συνδεδεμένη με την επιβίωση του ανθρώπου, αλλά και με τον ψυχικό του κόσμο, την κοινωνική ζωή, την οικονομία και τον πολιτισμό, καθώς και θέμα με υψηλό συμβολισμό σε θρησκείες και φιλοσοφικά ρεύματα, αποτελεί διαχρονική πηγή έμπνευσης στην τέχνη. Τρόφιμα και σκηνές που σχετίζονται με το φαγητό έχουν απεικονιστεί σε πληθώρα έργων τέχνης, σε έργα ρεαλιστικά και σε απεικονίσεις σκηνών της καθημερινής ζωής, στη θρησκευτική ζωγραφική, σε έργα με μεταφυσικό ή κοινωνικό περιεχόμενο, καθώς και στη μοντέρνα και σύγχρονη τέχνη. Τα σχήματα και τα χρώματα των ειδών διατροφής, η δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν ως σύμβολα που αντιπροσωπεύουν ορισμένα χαρακτηριστικά, αρετές ή αξίες, καθώς και η σχέση του ανθρώπου με την τροφή κατέστησαν τη διατροφή προσφιλές θέμα των εικαστικών καλλιτεχνών. Στη θεματική αυτή εντάσσεται η έκθεση Nutri Delicious Art.

Εργο του εικαστικού Βασίλη Καρακατσάνη

Στην έκθεση λαμβάνουν μέρος 41 καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες που εκθέτουν στα τρία μεγάλα φουαγιέ του Πανεπιστημίου με έργα ζωγραφικής, γλυπτικής και βίντεο, που εκφράζουν συναισθήματα, απηχούν μνήμες και θίγουν σύγχρονα προβλήματα σχετικά με τη διατροφή, όπως τις ψυχολογικές της προεκτάσεις, την υπερκατανάλωση τροφίμων και τις περιβαλλοντικές της επιπτώσεις. Τα έργα μας καλούν να ευαισθητοποιηθούμε σχετικά με καίρια ζητήματα, όπως η σημασία της υγιεινής διατροφής αλλά και οι επιπτώσεις της ανθυγιεινής, η υπερκατανάλωση κρέατος, η σημασία του νερού και του μητρικού θηλασμού, οι διαταραχές στην πρόσληψη της τροφής, όπως η συναισθηματική υπερφαγία και η νευρική ανορεξία, οι κοινωνικές πτυχές της διατροφής και άλλα.

Η έκθεση “NutriDelicious Art” αποτελεί έναν κρίκο που συνδέει την τέχνη με την επιστήμη στον τομέα της διατροφής, ένα καίριο τομέα για την επιβίωση όχι μόνο του ανθρώπινου είδους, αλλά και όλου του πλανήτη. Για τον λόγο αυτό, απευθύνεται τόσο σε ειδικούς όσο και στο ευρύτερο κοινό και ιδιαίτερα στους νέους, με απώτερο στόχο να μυήσει στην ομορφιά της τέχνης και στη δύναμή της να εκπέμπει μηνύματα και να προβληματίζει σχετικά με εμβληματικά θέματα, όπως αυτό της διατροφής.

Αφιέρωμα στο Νίκο Γκάτσο / Faliro Summer Theater / 9 Ιουνίου 

Την Παρασκευή 9 Ιουνίου ο Μανώλης Μητσιάς, η Βιολέτα Ίκαρη, ο Θάνος Ματζίλης και η ορχήστρα Ρυθμός παρουσιάζουν μια βραδιά αφιέρωμα στο μεγάλο ποιητή και στιχουργό Νίκο Γκάτσο, στο Faliro Summer Theater.

Με όχημα τον ποιητικό λόγο του Νίκου Γκάτσου, όπως μελοποιήθηκε από τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Δήμο Μούτση και τον Νίκο Χιώτογλου, ο οποίος παρέδωσε πρόσφατα στη δισκογραφία τον κύκλο τραγουδιών του ποιητή «Η παγωμένη θεατρίνα», ταξιδεύουμε στο μαγικό κόσμο του δημιουργού.
‘‘Μη μου χτυπάς τα μεσάνυχτα την πόρτα”, “Ο Γιάννης ο Φονιάς”, “Τ΄ Αστέρι του Βοριά”, “Αθανασία”, “Κεμάλ”, “Αύριο πάλι”, “Ραλλού”, “Άσπρη μέρα και για μας”, “Χάρτινο το Φεγγαράκι”, “Αθήνα”, “Ηταν καμάρι της αυγής” είναι μερικοί μόνο από τους τίτλους των υπέροχων τραγουδιών που θα ακουστούν την Παρασκευή 9 Ιουνίου.

Τα εμβληματικά τραγούδια του Νίκου Γκάτσου ερμηνεύει με τον ιδιαίτερα δικό του τρόπο ο Μανώλης Μητσιάς, ο οποίος έχει ερμηνεύσει πρώτος τα περισσότερα τραγούδια του μεγάλου δημιουργού. Μαζί του η εξαιρετική ερμηνεύτρια Βιολέτα Ίκαρη και ο ταλαντούχος λαϊκός τραγουδιστής Θάνος Ματζίλης.

Επί σκηνής, συμπράττει η εξαιρετική Ορχήστρα Ρυθμός πλαισιώνοντας με μουσική πολυχρωμία τους τρεις ερμηνευτές.
“Οι αληθινοί ποιητές δεν επιβάλλονται, έστω και από τους προικισμένους άρχοντες. Ανακαλύπτονται κάθε φορά και διαφορετικά… Και ο Γκάτσος είναι ένας από αυτούς”, είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις.

Info
«Στ’ ουρανού την άκρη», αφιέρωμα στον Νίκο Γκάτσο
Παρασκευή 9 Ιουνίου, 21:30
Faliro Summer Theater
*Διεύθυνση: Ολυμπιακό Ακίνητο TΑΕ KBO NTO Μωραϊτίνη 2, Παλαιό Φάληρο
Πληροφορίες : 210 9213310
Στο χώρο λειτουργούν μπαρ.

Τιμές εισιτηρίων: Α’ Ζώνη 25€ – Β’ Ζώνη 20€ – Γ’ Ζώνη 15€

Εισιτήρια προπωλούνται
Online: https://www.viva.gr/tickets/music/tragoudia-tou-nikou-gkatsou/
Φυσικά σημεία: Καταστήματα Nova, Public, Media Markt
Τηλεφωνικά στο 2109213310

*How to get there:
– Μετρό: Σταθμός “Συγγρού – Φιξ” (ΣΕΦ) και μετά λεωφορείο / γραμμές Β2 και 550 (Στάση “Φόρος”)
– ΗΣΑΠ: Σταθμός Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και μετά είτε λεωφορείο / γραμμές 217, Α1, Β1 (Στάση “Φόρος”) είτε τραμ / γραμμές “Αριστοτέλης 4” ή “Θουκυδίδης 3” (Στάση “Δέλτα Φαλήρου”)
– Τραμ: Γραμμή 3 (από ΣΕΦ ή Βούλα – Γλυφάδα) και Γραμμή 4 (από ΣΕΦ ή Σύνταγμα) / Στάση “Δέλτα Φαλήρου” Γραμμή 3 (από Σ.Ε.Φ. ή από Βούλα – Γλυφάδα), & Γραμμή 4 (από Σ.Ε.Φ. ή από Σύνταγμα) / Στάση “Δέλτα Φαλήρου”
– Λεωφορείο: Γραμμές A1, B1, B2, 217, 550 (Στάση “Φόρος”)

 Το αποικιακό σπίτι όπου μεγάλωσε η Aretha Franklin, στο Ντιτρόιτ, πωλείται στην τιμή των 380,000 δολαρίων

ΝΤΕΤΡΟΪΤ – Το σπίτι της Αρίθα Φράνκλιν, 6.000 τετραγωνικών μέτρων, στην ιστορική γειτονιά La Salle Gardens του Ντιτρόιτ, βγήκε ξανά στην αγορά την Κυριακή, μετά την πρόσφατη πώληση που απέτυχε. Η τιμή του είναι 379.900 δολάρια.

Το πλίνθινο αποικιακό σπίτι που χτίστηκε το 1916 έχει έξι υπνοδωμάτια, τρία πλήρη μπάνια, δύο μισά μπάνια και ένα ανεξάρτητο γκαράζ τεσσάρων αυτοκινήτων.

Το σπίτι στο Ντιτρόιτ είχε προηγουμένως βγει στην αγορά στις 13 Ιανουαρίου από την Brittany Randall της Clyde Realty LLC στο Σάουθφιλντ.

“Οι ανακαινίσεις έχουν ξεκινήσει, αλλά υπάρχει ακόμα αρκετός χώρος για να προσθέσετε την προσωπική σας πινελιά”, αναφέρει η περιγραφή του σπιτιού στην καταχώριση της Realcomp.

“Αναβιώστε αυτό το σπίτι 3 ιστοριών στη δόξα. Αρχικά ξύλινα πατώματα και πλακάκια Pewabic σε όλη την έκταση. Το αμαξοστάσιο έχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει 4 οχήματα με μια μονάδα 1 υπνοδωματίου στον επάνω όροφο. Αρχικά τζάκια από τούβλα σε όλο το σπίτι. Η κουζίνα και το μπάνιο έχουν ανακαινιστεί.Τα υδραυλικά, τα ηλεκτρικά και το κλιματιστικό, έχουν εγκατασταθεί ή αλλαχθεί πρόσφατα”.

Η Randall δήλωσε ότι ελπίζει να βρει αγοραστές έτοιμους να αποκαταστήσουν πλήρως το σπίτι.

“Η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται δουλειά. Ορισμένα δωμάτια έχουν ολοκληρωθεί. Οι ιδιοκτήτες πήγαιναν δωμάτιο προς δωμάτιο”, δήλωσε η Randall. “Θα ήθελα να συμβαδίσω με τη… δόξα του τετραγώνου”.

Αρίθα Φράνκλιν

Το σπίτι αναδημιουργήθηκε σε κινηματογραφικό σκηνικό στην Ατλάντα για αρκετές κομβικές σκηνές στην ταινία του 2021 “Respect”, η οποία εξιστορεί τη ζωή της Franklin από την παιδική της ηλικία στη δεκαετία του 1950 μέχρι την επανάστασή της ως παγκόσμιο αστέρι.

Διπλή Παγίδα, 1999. Πού γυρίστηκαν οι σκηνές της ταινίας

Ένα μικρό χρέος προς την “Υπόθεση Τόμας Κράουν”, με την ασφαλίστρια Βιρτζίνια Μπέικερ (Κάθριν Ζέτα-Τζόουνς) να βρίσκεται στα ίχνη του θρυλικού κλέφτη έργων τέχνης Ρόμπερτ ΜακΝτούγκαλ (Σον Κόνερι), ή μήπως όχι;

Η ταινία διαδραματίζεται στην πορεία προς τη χιλιετία.

Η αρχική ληστεία του πίνακα του Ρέμπραντ από τον ουρανοξύστη του Μανχάταν διαδραματίζεται στη γνωστή 101 Park Avenue, στην Ανατολική 40η οδό, αλλά αυτό είναι το μόνο που υπάρχει από την πραγματική Νέα Υόρκη. Το περίεργο σχήμα του οικοδομικού τετραγώνου θα το θυμάστε ως “Clamp Tower” στο Gremlins 2, ως το κτίριο γραφείων στο The Fisher King του Terry Gilliam και επίσης δεσπόζει πάνω από την κορυφαία μάχη του The Avengers.

Το “νεοϋορκέζικο” αρχηγείο της “Waverly Insurance”, της ασφαλιστικής εταιρείας στην οποία εργάζεται η πρωταγωνίστρια της ταινίας, Virginia είναι ένα πραγματικό ασφαλιστικό γραφείο – αλλά βρίσκεται στο Λονδίνο. Πρόκειται για το Lloyd’s Building, 1 Lime Street, EC3,  έδρα της εταιρείας στο City του Λονδίνου. Μπορείτε να δείτε τον πύργο-ορόσημο στις ταινίες The Avengers του 1998 (πρόκειται για τη μεγάλη εκδοχή της τηλεοπτικής καλτ σειράς της δεκαετίας του ’60, όχι για το έπος της Marvel), High Hopes του Mike Leigh, Proof Of Life του Taylor Hackford και Agent Cody Banks 2: Destination London.

Το εμβληματικό κτίριο χρησιμοποιείται ως η “Πρεσβεία των ΗΠΑ, Χονγκ Κονγκ” στο Spy Game, του Tony Scott, το εσωτερικό των κεντρικών γραφείων της εταιρείας “Νέα Υόρκη”, στο Hackers του 1995 του Iain Softley, με τον Jonny Lee Miller και την Angelina Jolie, και ως ο πλανήτης “Xandar” στο Guardian Of The Galaxy.

Παρεμπιπτόντως, το κτίριο Lloyd’s χρησιμοποιήθηκε επίσης για ορισμένα πλάνα της εισόδου των “πύργων Petronas της Κουάλα Λουμπούρ” αργότερα στην ταινία.

Ο Mac διαμένει στο αριστοκρατικό art deco Savoy Hotel, 1 Savoy Hill, στο Strand στο West End του Λονδίνου.

Το Savoy είναι το ξενοδοχείο επιλογής για το καστ της ταινίας μέσα στην ταινία The French Lieutenant’s Woman και για τον Nicolas Cage στο National Treasure: Books Of Secrets, το Tea Room του γίνεται ένα κομψό ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης στο Made Of Honor, αλλά είναι πιο γνωστό στην οθόνη ως η σκηνή της απαγωγής του Harold Shand (Bob Hoskins) στο τέλος της ταινίας The Long Good Friday.

Η Βιρτζίνια τον ακολουθεί στο “κρυπτονικό” κτίριο, το οποίο είναι ο Πύργος 42, 25 Old Broad Street (αρχικά ο εθνικός Πύργος Westminster Tower) και, μέχρι να χτιστεί το Canary Wharf, το υψηλότερο κτίριο του Λονδίνου. Δεν το βλέπουμε πολύ συχνά στην οθόνη, αλλά εμφανίζεται στο θρίλερ του 2000 με ναρκωτικά “Sorted” και στην κωμωδία του 2000 με ναρκωτικά “Saving Grace”, με την Brenda Blethyn να ασχολείται με τη διακίνηση ουσιών.

Δοκιμάζοντας τις ικανότητες και την αξιοπιστία της, ο Mac προτρέπει τη Virginia να κλέψει ένα κινέζικο βάζο από “παλαιοπωλείο”, το οποίο βρίσκεται στην Park Street, Borough, London SE1. Ο διάσημος δρόμος εμφανίζεται στις ταινίες Lock, Stock And Two Smoking Barrels του Guy Ritchie, Howards End του Merchant-Ivory, καθώς και στις ταινίες 102 Dalmatians, Keep The Aspidistra Flying και Different For Girls.

Όταν η ληστεία δεν πηγαίνει ακριβώς σύμφωνα με το σχέδιο, ο Mac και η Virginia φεύγουν μέσω της Borough Market – το τηλεοπτικό στέκι της Bridget στο Ημερολόγιο της Bridget Jones.

Η είσοδος του πολυώροφου κτιρίου στο οποίο ο Μαc πηγαίνει τη Virginia είναι αυτή της 125 Old Broad Street (που εξακολουθεί να είναι συνήθως γνωστή με το παλιό της όνομα Stock Exchange Tower – αν και το Χρηματιστήριο μετακόμισε το 2004), αλλά όταν η κάμερα γυρίζει προς τα πάνω, ο τσιμεντένιος πύργος όπου υπάρχει ελικοδρόμιο ήταν το Διεθνές Κέντρο Τύπου, το οποίο βρισκόταν στη διεύθυνση 76 Shoe Lane, Holborn EC4 μέχρι να κατεδαφιστεί το 2014 για να δώσει τη θέση του στο λαμπερό 1 New Street Square.

entrapment filming location: Mac’s remote castle: Duart Castle, Argyll and Bute, Scotland | Photograph: Wikimedia / Robert Guthrie

Τοποθεσία γυρισμάτων Entrapment (Διπλή παγίδα): Duart Castle, Argyll and Bute, Σκωτία: Mac's remote castle: Duart Castle, Argyll and Bute, Σκωτία | Photograph: Wikimedia / Robert Guthrie

Το κάστρο Duart βρίσκεται στη νήσο Mull, στα ανοικτά της δυτικής ακτής της Σκωτίας. Το αρχικό κάστρο του 13ου αιώνα, έδρα της φατρίας MacLean, καταστράφηκε τον 17ο αιώνα, αλλά αποκαταστάθηκε αφού αγοράστηκε από τον Sir Fitzroy Donald MacLean, τον 26ο αρχηγό της φατρίας, το 1911. Τώρα είναι ανοιχτό για τους επισκέπτες κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Μπορείτε να φτάσετε στο νησί με πλοίο από το Oban, το Lochaline και το Kilchoan. Το κάστρο είχε ήδη προβληθεί στην ταινία του 1971 με τον Alistair MacLean, When Eight Bells Toll, με τον Anthony Hopkins.

Το”Bedford Palace” είναι το Blenheim Palace, στο χωριό Woodstock, Οξφόρδης.

Στην ταινία Διπλή Παγίδα, το Blenheim ανήκε στο παρελθόν στον Sean Connery, στο πρόσωπο του Sir August de Wynter, όταν μεταμφιέστηκε ως “Hallucinogen Hall” στην ταινία του Jeremiah Chechik “The Avengers” του 1998. Έγινε επίσης “Ελσινόρη” στην επική εκδοχή του Άμλετ από τον Kenneth Branagh το 1996, το παλάτι του βασιλιά Λεοπόλδου του Βελγίου (Thomas Kretschmann) στην ταινία The Young Victoria, ένα κολέγιο στο ινδικό οικογενειακό μελόδραμα Kabhi Khushi Kabhie Gham του 2001… και το “ιταλικό παλάτι” στο οποίο διείσδυσε ο James Bond στην ταινία Spectre.

Στη Διπλή Παγίδα η πραγματικά μεγάλη δουλειά αποδεικνύεται ότι είναι μια ληστεία   ηλεκτρονικού χρήματος που εκμεταλλεύεται τη σύντομη διακοπή λειτουργίας για την παραμονή της χιλιετίας στη Μαλαισία.

Η “Διεθνής Τράπεζα Εκκαθαρίσεων” είναι, φυσικά, οι δίδυμοι πύργοι Petronas της Κουάλα Λουμπούρ.

Ωστόσο, δεν είναι όλα όπως φαίνονται. Ο ορίζοντας της Κουάλα Λουμπούρ προστέθηκε ψηφιακά για να δεσπόζει πάνω από τους πολυσύχναστους υδάτινους δρόμους ενός ετοιμόρροπου χωριού στην πολιτεία Μαλάκα, μερικές εκατοντάδες μίλια μακριά. Ο πρωθυπουργός της Μαλαισίας δυσαρεστήθηκε πολύ που  σε κάμια σημεία μια τόσο υποβαθμισμένη γειτονιά παρουσιάστηκε τόσο κοντά στους περίφημους πύργους.

Και ο σιδηροδρομικός σταθμός “Pudu” στα ανατολικά της Κουάλα Λουμπούρ, στις πλατφόρμες του οποίου επιλύεται τελικά η σχέση Virginia-Μαc, είναι στην πραγματικότητα ο σταθμός Bukit Jalil, λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα.

ΤΟΠΟΘΕΣΙΕΣ | Λονδίνο, Σκωτία, Οξφορντσάιρ, Μαλαισία, Νέα Υόρκη
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ | Jon Amiel
ΚΑΣΤΑ | Catherine Zeta-Jones, Sean Connery, Ving Rhames, Will Patton, Maury Chaykin, David Yip, Kevin McNally

ΠΗΓΗ

Για όσους θέλουν να δουν ή να ξαναδούν την ταινία, μια βόλτα στο Netflix

Πέντε ακραία και αμφιλεγόμενα έργα τέχνης από σύγχρονους καλλιτέχνες. Οι σύγχρονοι καλλιτέχνες συνεχίζουν να προκαλούν τους κανόνες της έκφρασης παίρνοντας ρίσκα και κάνοντας μεγάλες δηλώσεις.

Η καλλιτεχνική σκηνή είναι ένα διαρκώς εξελισσόμενο πεδίο νέων ιδεών για το πώς μπορούν να επικοινωνηθούν οι καλλιτεχνικές σκέψεις. Στην ιστορία της τέχνης, πολλοί καλλιτέχνες διακινδύνευσαν τη φήμη τους προκειμένου να προκαλέσουν. Οι σύγχρονοι καλλιτέχνες συνέχισαν αυτή την τάση χρησιμοποιώντας σοκαριστικά μέσα ή ακόμη και δημιουργώντας ανησυχητικό, ενοχλητικό περιεχόμενο.

Richard Prince: Σύγχρονοι καλλιτέχνες και οικειοποίηση

Θα μπορούσατε να κοιτάξετε τα έργα του Richard Prince και να αναρωτηθείτε το εξής: Πόσα πρέπει να αλλάξετε σε μια εικόνα ή ένα έργο τέχνης για να αποφύγετε τη λογοκλοπή; Ο Prince δουλεύει με την οικειοποίηση. Αυτό σημαίνει ότι οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν έργα που έχουν δημιουργηθεί από άλλους καλλιτέχνες και τα τροποποιούν με μικρούς τρόπους. Το New Portraits είναι μια σειρά που δημιούργησε ο Prince και αφορά τη χρήση φωτογραφιών που στην πραγματικότητα δεν τράβηξε ο ίδιος, ενώ τις εμφανίζει ως δικά του έργα τέχνης. Χρησιμοποιώντας τα προφίλ διασημοτήτων και απλών ανθρώπων στο Instagram, ο Prince στοχεύει να παρουσιάσει τα έργα του ως ένα σχόλιο για τη ματαιοδοξία, τα πνευματικά δικαιώματα και την παραδοσιακή προσωπογραφία. Επίσης, πειράζει τα σχόλια κάτω από τις φωτογραφίες προκειμένου να κάνει το έργο ένα μοναδικό έργο που διαφέρει από το πρωτότυπο που μπορεί εύκολα να βρεθεί στο διαδίκτυο.

Η σειρά του Prince προφανώς προκάλεσε αντιδράσεις λόγω της φαινομενικά απροκάλυπτης κατάχρησης των φωτογραφιών των ανθρώπων. Φανταστείτε να παίρνετε ένα στιγμιότυπο της φωτογραφίας κάποιου άλλου και να το δημοσιεύετε στο δικό σας προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σαν να είναι δικό σας.Αυτό σίγουρα θα προκαλούσε κάποια σχόλια από χρήστες που θα καυτηρίαζαν τη συμπεριφορά σας. Το ίδιο συνέβη και με τους χρήστες του Instagram, οι οποίοι αναρωτήθηκαν αν οι όποιες αναρτήσεις τους είναι ασφαλείς από την εκμετάλλευση άλλων ανθρώπων.

Επιπλέον, οι influencers του Instagram ήθελαν ένα κομμάτι από τα χρήματα που έβγαζε ο Prince από τη χρήση των εικόνων τους.

 Chris Ofili: τέχνη ή αρρωστημένες καταστάσεις ;

Ο Chris Ofili είναι ένας σύγχρονος καλλιτέχνης που συνέβαλε στο Κίνημα Νέων Βρετανών Καλλιτεχνών. Δεδομένου ότι είχε μια έκθεση με τίτλο Sensation, μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι είχε ως στόχο να προκαλέσει αναστάτωση με τα έργα του.

Το έργο που συγκέντρωσε τη μεγαλύτερη προσοχή ήταν το έργο του με τίτλο The Holy Virgin Mary. Η αποδοκιμασία αφορούσε τον αξέχαστο πίνακά του “Η Παναγία” (1996).

Φαινομενικά χλεύασε τη θρησκευτική και αιθέρια φύση των έργων της βυζαντινής εποχής, δημιουργώντας ένα οπτικά μη παραδοσιακό γυναικείο πορτρέτο. Επιπλέον, χρησιμοποίησε  αποκόμματα από την πορνογραφία ως κολάζ για να κατασκευάσει τη μορφή του έργου, προσδίδοντας – ασεβώς – στοιχεία σεξουαλικότητας στην Παναγία. Ωστόσο, αυτό δεν ήταν το πιο σοκαριστικό μέρος του έργου τέχνης του Ofili.

Ίσως το πιο αποκρουστικό και ανήκουστο τμήμα της απεικόνισης της Παναγίας του ήταν ότι χρησιμοποίησε περιττώματα ελέφαντα στον πίνακα. Στην πραγματικότητα, ο Ofili ακούμπησε το έργο τέχνης πάνω σε δύο μεγάλες μπάλες κοπριάς ζώων στο πάτωμα. Στην πλειονότητά τους οι θεατές της δουλειάς του καλλιτέχνη προφανώς θεώρησαν ότι η παρέμβασή του ήταν ασεβής και ότι ο Ofili δεν άξιζε κανενός είδους αναγνώριση για το έργο του. Υπήρξαν δε και κάποιοι οι οποίοι έριξαν λευκή μπογιά στο έργο σε μια προσπάθεια να το καταστρέψουν.

Υπήρξε όμως και η άλλη άποψη. Ορισμένοι θεατές δήλωσαν ότι κατάλαβαν το όραμα του καλλιτέχνη. Ο Ofili εξέθετε την υποτιθέμενη λευκότητα και τη σεξουαλικοποίηση παλαιότερων έργων που απεικόνιζαν την Παναγιά, επιχειρώντας να τα εκσυγχρονίσει. Η χρήση αφρικανικών χαρακτηριστικών του προσώπου εκθέτει το γεγονός ότι τα προηγούμενα έργα ήταν αναπαράσταση. Η Ofili εκμεταλλεύτηκε αυτή την ιδέα και χάθηκε στη διαδικασία δημιουργίας του έργου με μια ποικιλία υφών και σχεδίων. Αν τύχει να πάτε να δείτε αυτό το έργο, φροντίστε να καλύψετε τη μύτη σας.

Damien Hirst: δολοφόνος ζώων ή καλλιτέχνης;

Ένας άλλος Βρετανός καλλιτέχνης, ο Damien Hirst, έχει ταλέντο στην αλληλεπίδραση μεταξύ τέχνης και επιστήμης. Αν και η Φυσική Ιστορία δεν ήταν η πρώτη του παράξενη σειρά, παραμένει μία από τις πιο διάσημες. Η σειρά αυτή περιλαμβάνει πραγματικά, νεκρά ζώα. Ο Hirst χρησιμοποίησε ταριχευμένα ζώα ως έργα τέχνης, αναρτώντας τα σε ένα δοχείο γεμάτο με φορμαλδεΰδη. Η ταριχευτική δεν είναι μια άγνωστη πρακτική που περιλαμβάνει το γέμισμα και τη συντήρηση νεκρών ζώων. Παρ’ όλα αυτά, η ανάρτηση τους σε υγρό και η έκθεση τους ως γλυπτό μπορεί να προκαλέσει σοκ σε κάποιους.

Δεν είναι μόνο ανησυχητικό να βλέπεις νεκρά ζώα να αιωρούνται σε φορμαλδεΰδη, αλλά η ατμόσφαιρα και ο χειρισμός των ζώων σε ολόκληρη την έκθεση δημιουργούν επίσης μια απόκοσμη, ενοχλητική αίσθηση.

Ορισμένα δείγματα βλέπουμε με τα κεφάλια τους αφαιρεμένα και τοποθετημένα σε ξεχωριστά δοχεία, ενώ άλλα έχουν κοπεί εντελώς στη μέση. Όπως φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία, υπάρχει ένα ανησυχητικό μήνυμα γραμμένο σε ένα από τα δοχεία που φαίνεται να έχει στηθεί ως κρεοπωλείο, αφήνοντας μια άσχημη γεύση στο στόμα όσων το βλέπουν. Αυτό δεν διαφέρει από τα άλλα έργα του Hirst. Ο καλλιτέχνης πάντα ενδιαφερόταν να εξερευνήσει τα όρια μεταξύ ζωής και θανάτου. Για παράδειγμα, ο Hirst δούλεψε με ανθρώπινα κρανία προκειμένου να εξερευνήσει περαιτέρω τις απόψεις του για τον θάνατο και τη διατήρηση της ζωής.

Marcus Harvey: Ο εραστής του αληθινού εγκλήματος

Myra by Marcus Harvey, 1995, via Saatchi Gallery

Ένα άλλο μέλος των Young British Artists, ο Marcus Harvey, ενσαρκώνει επίσης την αμφιλεγόμενη φύση της ομάδας. Όπως και ο Ofili, ο Harvey συμμετείχε στην έκθεση Sensation που διοργάνωσε ο Charles Saatchi. Ο πίνακας του 1995 με τίτλο “Myra” κυριολεκτικά συγκλόνισε στον κόσμο της τέχνης και όχι μόνο. Ενώ οι λάτρεις των αληθινών εγκλημάτων μπορούσαν να αντιληφθούν το σκεπτικό του καλλιτέχνη ως προς την εικαστική απεικόνιση  της διαβόητης Βρετανίδας παιδοκτόνου, το ευρύ κοινό δυσανασχέτησε. Η Myra Hindley και ο φίλος της Ian Brady βίασαν και σκότωσαν τους Edward Evans, Lesley Ann Downey, John Kilbride, Pauline Reade και Keith Bennet. Ο Edward Evans ήταν ο μεγαλύτερος, σε ηλικία δεκαεπτά ετών και η Lesley An Downey ήταν η μικρότερη, σε ηλικία μόλις δέκα ετών.

Το έργο του περιλαμβάνει γλυπτική, ζωγραφική και φωτογραφία. Το 1995 δημιούργησε τη Myra ως ένα μείγμα και των τριών αυτών μέσων. Εμπνευσμένος από τη διάσημη αστυνομική φωτογραφία της δολοφόνου Myra Hindley του Moors, ο Harvey χρησιμοποίησε κεραμικά εκμαγεία του χεριού ενός παιδιού εκατοντάδες φορές.

Ως εκ τούτου, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλοί Βρετανοί ενοχλήθηκαν από την επιλογή του εικαστικού να προβάλει με εντυπωσιακό τρόπο τη ζωή και τα αποτρόπαια εγκλήματα ενός δολοφόνου, έχοντας μάλιστα το θράσος να συμπεριλάβει αποτυπώματα παιδιών ως μέρος του έργου. Από τη σκοπιά του κοινού, ο Harvey έδινε προσοχή σε κάποιον που δεν άξιζε καμιά προσοχή. Από τη σκοπιά του εκείνος , όπως δήλωσε κάποια φορά σε συνέντευξή του, εξέφραζε την εθνική και ιστορική αγωνία που οι Βρετανοί αντιμετώπιζαν καθημερινά.

Andres Serrano, σύχρονοι καλλιτέχνες και βλασφημία

Όταν μιλάμε για εσκεμμένη βλασφημία της θρησκείας, το όνομα Andres Serrano θα είναι πιθανότατα το πρώτο όνομα που θα βγει από το στόμα των ειδικών. Θεωρούμενος ως ένας φωτογράφος με πολύ θράσος, ο Serrano είναι περισσότερο γνωστός για τη φωτογραφία του με τίτλο Piss Christ. Για τη δημιουργία αυτού του έργου, ο καλλιτέχνης έβαλε έναν πλαστικό σταυρό σε ένα δοχείο με τα ούρα του και τον φωτογράφισε. Ο κόσμος δεν ενθουσιάστηκε με το έργο. Καθώς η ιστορία της τέχνης είναι γεμάτη με θρησκευτικό υπόβαθρο, η τοποθέτηση ενός ειδωλίου του Ιησού σε ένα δοχείο με ούρα δεν θα μπορούσε να έρθει χωρίς αντιδράσεις. Στην πραγματικότητα, μια ομάδα αγνώστων κατέστρεψε το έργο το 2011.

Το Εθνικό Ίδρυμα Τεχνών εξέφρασε την αντίθεσή του με το έργο.

Ο Serrano, ο οποίος αντιμετωπίζει λογοκρισία και βίαιες απειλές εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες, υποστηρίζει ότι πρέπει να προστατεύουμε κάθε λόγο – είτε συμφωνούμε με αυτόν είτε όχι.

Ωστόσο, όπως υπάρχει πάντα μια άλλη πλευρά σε κάθε ιστορία, ο Serrano είχε μια διαφορετική άποψη. Ήθελε να εκφράσει την εμπειρία του με την καθολική του ανατροφή και να δείξει την υποκρισία μέσα στην Εκκλησία. Κάνοντας αναφορές πίσω στο κίνημα Art for Art’s Sake, ο Andres Serrano πέτυχε το ίδιο πράγμα με τους ομοϊδεάτες του καλλιτέχνες του παρελθόντος: ενόχλησε τους ανθρώπους που αποφάσιζαν κατά πόσο η τέχνη ήταν αξιόπιστη. Διερεύνησε και δημιούργησε μια αντιπαράθεση μεταξύ αυτού που θεωρούνταν ιερό και αυτού που θεωρούνταν χυδαίο. Τα μεταγενέστερα έργα του έχουν, ωστόσο, λάβει πιο θετικές αντιδράσεις.

 O ίδιος έχει δηλώσει για το έργο “Για μένα, το Piss Christ ήταν πάντα μια πράξη αφοσίωσης. Γεννήθηκα και μεγάλωσα καθολικός και είμαι χριστιανός σε όλη μου τη ζωή”

ΠΗΓΗ

Αθήνα 9.84: Ο Θωμάς Ταμβάκος για το βιβλίο του “Μανώλης Καλομοίρης, επίσημη δισκογραφία”

Στην εκπομπή “Οι φίλοι της μουσικής” του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής, στον ραδιοφωνικό σταθμό “Αθήνα 9.84” (Δημοτικό Ραδιόφωνο Αθήνας), την Κυριακή 7  Μαΐου, οι Αλέξανδρος Χαρκιολάκης και Θωμάς Ταμβάκος συζήτησαν για το βιβλίο του κ. Ταμβάκου με τίτλο “ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΛΟΜΟΙΡΗΣ. ΕΠΙΣΗΜΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ (1920-2022)”

Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει στις 30 Μαίου στην Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη Βουδούρη στο Μ.Μ.Α.

Μπορείτε στον σύνδεσμο που ακολουθεί να ακούσετε την εκπομπή.

https://www.mixcloud.com/%CE%91%CE%98%CE%97%CE%9D%CE%91984/%CE%BF%CE%B9-%CF%86%CE%AF%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-07-05-2023/

O κινηματογραφικός κόσμος σοκάρεται καθώς έρχεται η στιγμή MeToo στη Γερμανία

Ο ηθοποιός Τιλ Σβάιγκερ βρίσκεται στο επίκεντρο των καταγγελιών για κατάχρηση εξουσίας, αναγκάζοντας σε μια αναμέτρηση με μια “τοξική” κουλτούρα στις δημιουργικές βιομηχανίες

H υπουργός Πολιτισμού της Γερμανίας αναγκάστηκε να παρέμβει λόγω των αναφορών για ένα “κλίμα φόβου” που κυριαρχεί στα κινηματογραφικά πλατό της χώρας, μετά τις πολυάριθμες καταγγελίες για εκφοβισμό και κακοποίηση εναντίον ενός από τα μεγαλύτερα αστέρια της βιομηχανίας.

Ο Til Schweiger, πολυβραβευμένος ηθοποιός και σκηνοθέτης, κατηγορήθηκε για εκφοβισμό, εκφοβισμό, βίαια ξεσπάσματα και λεκτική επιθετικότητα στα γυρίσματα της τελευταίας του ταινίας, Manta Manta – Zwoter Teil. Ο ίδιος σκηνοθέτησε την ταινία, η οποία σημείωσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία από την κυκλοφορία της τον Μάρτιο, καθώς και πρωταγωνίστησε σε αυτήν και συνυπογράφει το σενάριο.

Πενήντα άτομα έδωσαν ξεχωριστές μαρτυρίες για την υποτιθέμενη κακή συμπεριφορά του στο ειδησεογραφικό περιοδικό Der Spiegel. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται αναφορές για εμφανίσεις του σε κατάσταση μεγάλης μέθης στα γυρίσματα, ενώ ορισμένοι ισχυρίζονται ότι η κακή συμπεριφορά του είχε ξεκινήσει πριν από μια δεκαετία.

Η Κλαούντια Ροθ, υπουργός Πολιτισμού, απαίτησε μια “ολοκληρωμένη έρευνα” σχετικά με τις αναφορές και απείλησε να διακόψει τις κρατικές επιχορηγήσεις σε κινηματογραφικές παραγωγές που δεν τηρούν τους κανόνες προστασίας των εργαζομένων. Η ίδια δήλωσε ότι ήρθε επιτέλους η ώρα να λογοδοτήσει ο πολιτιστικός κόσμος της Γερμανίας, πέντε χρόνια μετά την έναρξη του κινήματος #MeToo, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στις καταγγελίες για καταχρήσεις στις δημιουργικές και πολιτιστικές βιομηχανίες.

Ο Schweiger, 59 ετών, ένας από τους μεγαλύτερους αστέρες του γερμανικού κινηματογράφου και της τηλεόρασης, γνωστός στο διεθνές κοινό από τον ρόλο του ως λοχίας Hugo Stiglitz στην ταινία του Quentin Tarantino Inglourious Basterds του 2009, αρνείται τις κατηγορίες. Το ίδιο και η εταιρεία παραγωγής Constantin Film του Μονάχου, με την οποία δημιούργησε την ταινία Manta Manta, η οποία έλαβε πάνω από 2,1 εκατ. ευρώ (1,8 εκατ. λίρες) σε κρατικές επιδοτήσεις.

Μετά το ρεπορτάζ του Der Spiegel, αρκετοί άλλοι εργαζόμενοι στην κινηματογραφική βιομηχανία εμφανίστηκαν και δήλωσαν ότι η τοξική ατμόσφαιρα στα γυρίσματα δεν περιορίζεται μόνο στις ταινίες του Σβάιγκερ, αλλά είναι πολύ πιο διαδεδομένη.

“Χαίρομαι που αυτό συζητείται πλέον δημόσια”, δήλωσε η Caroline Peters, κορυφαία ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου, η οποία δήλωσε ότι συχνά είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς μεταξύ δεσποτισμού και αυταρχισμού στα κινηματογραφικά πλατό. “Δεν θα αναγκάζονται πλέον τα άτομα να το ανέχονται αυτό απομονωμένα”.

Η ηθοποιός Nora Tshirner δήλωσε ότι οι ισχυρισμοί ήταν “ένα ανοιχτό μυστικό για χρόνια”. Κάλεσε όσους βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης να δράσουν, προσθέτοντας: “Δεν θέλω πλέον να συμμετέχω σε αυτό”.

Ο Ροθ δήλωσε ότι η ανάληψη δράσης είχε καθυστερήσει εδώ και καιρό.

“Η δημιουργική και πολιτιστική βιομηχανία είναι σαφώς επιρρεπής στην κατάχρηση εξουσίας, στις σεξουαλικές επιθέσεις καθώς και στην παραβίαση των νόμων περί προστασίας της εργασίας”, δήλωσε στους δημοσιογράφους στο Βερολίνο.

Ζήτησε να θεσπιστεί ένας κώδικας δεοντολογίας, τον οποίο θα πρέπει να τηρούν οι κινηματογραφικές παραγωγές, διαφορετικά κινδυνεύουν να χάσουν τις κρατικές επιχορηγήσεις από το επόμενο έτος.

Η επίτροπος της Γερμανίας για τον πολιτισμό και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, Claudia Roth. Φωτ: Gerald Matzka/Getty Images
“Λέω ξεκάθαρα”, πρόσθεσε η Ροθ, χωρίς να κατονομάσει τον Σβάιγκερ, “ακόμη και οι καλλιτεχνικές ιδιοφυΐες ή οι υποτιθέμενες καλλιτεχνικές ιδιοφυΐες δεν είναι υπεράνω του νόμου. Οι εποχές που οι πατριαρχικοί μάγκες καταχράστηκαν τη θέση εξουσίας τους με τον χειρότερο τρόπο θα έπρεπε πραγματικά να έχουν τελειώσει. Ακόμα κι αν είναι προφανές ότι δεν το έχουν καταλάβει όλοι αυτό”.

Με πληροφορίες από τον Guardian