Τα σκάνδαλα σεξουαλικής βίας στην Ιταλία εκθέτουν τον βαθιά ριζωμένο σεξισμό.
Δύο υποθέσεις υψηλού προφίλ υπογραμμίζουν πώς η σεξουαλική παρενόχληση και ο βιασμός υποβαθμίζονται, καθώς οι γυναίκες υποτιμούνται
Στην ειδησεογραφία στην Ιταλία αυτή την εβδομάδα κυριάρχησαν δύο σκάνδαλα σεξουαλικής βίας. Στο ένα, ο γιος του προέδρου της Γερουσίας, ο πολιτικός Ιγνάτσιο Λα Ρούσα, ο οποίος δίνει μάχες στο δρόμο, βρίσκεται υπό έρευνα για βιασμό. Στο άλλο, ένας 66χρονος επιστάτης σχολείου, ο οποίος πλησίασε από πίσω μια 17χρονη μαθήτρια από τη Ρώμη, έβαλε τα χέρια του μέσα στο εσώρουχο της, αθωώθηκε επειδή η επίθεση διήρκεσε μόνο “μεταξύ πέντε και 10 δευτερολέπτων”
Και οι δύο υποθέσεις αποκάλυψαν ότι η Ιταλία είναι ανίκανη να πάρει το θέμα στα σοβαρά. Αφού προέκυψε ότι μια 22χρονη γυναίκα κατήγγειλε τον γιο του, ο La Russa δήλωσε ότι είχε πάρει κοκαΐνη πριν πάει στο κλαμπ Apophis του Μιλάνου, τον Μάιο. Η εφημερίδα Libero αποκάλυψε στη συνέχεια τα συνταγογραφούμενα φάρμακα του φερόμενου ως θύματος. Ο υπαινιγμός ήταν ότι αν δεν θυμόταν τίποτα μεταξύ του ότι της προσφέρθηκε ποτό στο κλαμπ και του ότι ξύπνησε στο κρεβάτι του La Russa (οπότε και ενημερώθηκε ότι είχε κάνει σεξ και με κάποιον άλλον), ήταν δικό της λάθος.
Τέτοιου είδους σπίλωση των θυμάτων είναι σύνηθες φαινόμενο σε δίκες για βιασμούς: το 2017 ένα δικαστήριο στην Ανκόνα απάλλαξε δύο άνδρες από την κατηγορία του βιασμού 22χρονης Περουβιανής επειδή είπαν (και οι δικαστές συμφώνησαν) ότι ήταν “άσχημη”. Σε διάσημη υπόθεση του 1999, άνδρας απαλλάχθηκε από την κατηγορία του βιασμού επειδή το θύμα φορούσε στενό τζιν που πιστεύεται ότι ήταν αδύνατο να αφαιρεθεί χωρίς τη βοήθειά της.
Η ιστορία με τoν επιστάτη του σχολείου κέρδισε έδαφος αυτή την εβδομάδα, όταν πολλοί Ιταλοί άρχισαν να δημοσιεύουν βίντεο 10 δευτερολέπτων με τον εαυτό τους για να δείξουν πόσο μεγάλη μπορεί να είναι αυτή η περίοδος. Η θέαση ήταν ανησυχητική, αλλά οδήγησε στο συμπέρασμα: η προστασία των γυναικών στην Ιταλία αποτελεί πολύ χαμηλή προτεραιότητα. “Συγγνώμη που γίνομαι χυδαία”, είπε μια φίλη μου στην Πάρμα, “αλλά γιατί δεν παίρνουμε μια λαβή σκούπας και να την χώσουμε στον κώλο του δικαστή, μόνο για 10 δευτερόλεπτα, και να δούμε αν εξακολουθεί να πιστεύει ότι αυτό δεν είναι επίθεση…
Η χώρα είναι σαφώς δεκαετίες πίσω από την καμπύλη της ισότητας. Λίγο μετά τη μετακόμισή μου στην Πάρμα, έμεινα έκπληκτος που ο διαγωνισμός ομορφιάς Miss Italia του 2000 είχε σχεδόν 12 εκατομμύρια τηλεθεατές. Η φτηνή τηλεόραση φάνηκε να επιβεβαιώνει ότι η ασέλγεια είχε εξομαλυνθεί: οι εκπομπές έδειχναν πάντοτε ηλικιωμένους άνδρες να περιτριγυρίζονται από νεαρές γυναίκες με μπικίνι, στις οποίες δόθηκαν μικροσκοπικά παρατσούκλια.
Ο αείμνηστος μεγιστάνας των μέσων μαζικής ενημέρωσης Σίλβιο Μπερλουσκόνι όχι μόνο δημιούργησε αυτή την εκπομπή με τα σαρκικά δοχεία αλλά βοήθησε επίσης τη χώρα να πετάξει την ηθική της πυξίδα: τα όργια του “bunga-bunga” και τα αδιάκοπα αστεία του για “πόρνες” έδειχναν ότι η σεξουαλική και γλωσσική ευπρέπεια μπορούσε να αγνοηθεί ατιμώρητα.
Το 2021 ο ΜΠέπε Γκρίλο, ο κωμικός και ιδρυτής του Κινήματος Πέντε Αστέρων (του τρελού πολιτικού κόμματος), κυκλοφόρησε οργισμένο δίλεπτο βίντεο, αφού ο γιος του κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε ομαδικό βιασμό το 2019. (Η δίκη βρίσκεται σε εξέλιξη.) “Δεν είναι καθόλου αλήθεια ότι υπήρξε βιασμός”, φώναξε ο Γκρίλο στην κάμερα, απευθυνόμενος στους ερευνητές. “Κάποιος που βιάζεται το πρωί και το απόγευμα πηγαίνει για kitesurfing και καταγγέλλει τον βιασμό μόνο μετά από οκτώ ημέρες σας φαίνεται παράξενο [γιατί] είναι παράξενο”.
Στον απόηχο της συγκέντρωσης του 2022 των Alpini, του ευρέως θαυμαστού πεζικού του βουνού της Ιταλίας, περισσότερες από 170 γυναίκες προσήλθαν για να καταγγείλουν επιθέσεις, από catcalling μέχρι χαστούκια, αγγίγματα και προσβολές. Οι περισσότεροι Alpini εξακολουθούν να αρνούνται τη σοβαρότητα των κατηγοριών. “Φταίει ο τρόπος που ντύνονται”, δήλωσε ένας. “Είναι προκλητικές και στη συνέχεια παριστάνουν το θύμα”, είπε μια άλλη.
Η έλλειψη σεβασμού για τα θύματα συμβαίνει ακόμη και όταν οι πολιτικοί προσποιούνται ότι παίρνουν το μέρος τους. Τον περασμένο Αύγουστο, η Τζόρτζια Μελόνι, νυν πρωθυπουργός, μοιράστηκε ένα θολό βίντεο με μια Ουκρανή γυναίκα να δέχεται σεξουαλική επίθεση στην Πιατσέντζα για να υποστηρίξει ότι ο φερόμενος ως δράστης ήταν αιτών άσυλο. Ο βιασμός είναι πάντοτε το συναισθηματικό θέμα, το οποίο επιλέγεται όταν τα ακροδεξιά κόμματα θέλουν να προκαλέσουν ηθικό πανικό γύρω από τους μετανάστες.
Η Giulia Blasi, συνδημιουργός του αντίστοιχου ιταλικού #MeToo, #QuellaVoltaChe (“εκείνη τη φορά που …”), και συγγραφέας του βιβλίου The Manual for Revolutionary Girls, πιστεύει ότι μέρος του προβλήματος είναι η αδυναμία των φεμινιστριών του δεύτερου κύματος να δώσουν τη σκυτάλη στην επόμενη γενιά. “Οι μητέρες μας έκαναν εκπληκτικό έργο, αγωνιζόμενες για τη νομιμοποίηση της άμβλωσης και του διαζυγίου [το 1978 και το 1970 αντίστοιχα], αλλά στη συνέχεια έγιναν τόσο αστές και εγκαταστάθηκαν. Για 20 χρόνια, στη δεκαετία του ’90 και στις αρχές της δεκαετίας του ’00, δεν υπήρχε φεμινισμός γύρω μου”, είπε.
Τώρα, που πολλές νέες οργανώσεις αγωνίζονται για τα δικαιώματα των γυναικών, το κίνημα είναι διχασμένο και συχνά επιδιώκει αντιδημοφιλείς, εξειδικευμένους σκοπούς.
“Υπάρχει ένα βαθύ ρήγμα μεταξύ των δεύτερων και των τρίτων κυματιστών”, λέει η Blasi, με τους πρώτους να αγωνίζονται να αποδεχτούν στοιχεία της διατομικότητας (η διασύνδεση των διακρίσεων) και της ταυτότητας φύλου. Υπήρξε επίσης μια αντίδραση κατά της γλώσσας χωρίς αποκλεισμούς )
