Η Ελεν Κέλερ γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1880 στην Αλαμπάμα από πλούσιους και μορφωμένους γονείς. Ομως σε ηλικία 19μηνών νόσησε από οστρακιά με αποτέλεσμα να χάσει τόσο την όρασή της όσο και την ακοή της. Η Ελεν δεν μπορούσε να μάθει να μιλάει και απομονώθηκε. Η μόνη ίσως επικοινωνία που είχε πριν χάσει όραση και ακοή ήταν με την κόρη της μαγείρισσας και είχε βρει έναν τρόπο να επικοινωνεί με τα χέρια, τρόπο που διατήρησε και μετά την αρρώστεια της.
Η Έλεν Κέλερ ήταν μια δυναμική προσωπικότητα, η οποία αφιέρωσε τη ζωή της στην υπεράσπιση των ανθρώπων με αναπηρίες. Υπήρξε ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών, προασπίζοντας το δικαίωμά τους να αποφασίζουν για τη διακοπή μιας ανεπιθύμητης κύησης. Ταξίδεψε σε 40 χώρες, δίνοντας διαλέξεις υπέρ των δικαιωμάτων των αδυνάτων και κατά των πολέμων.
Γνώρισε σημαντικές προσωπικότητες και ασπάστηκε τις αρχές του σοσιαλισμού. Έγινε μέλος του σοσιαλιστικού κόμματος και έκανε αγώνες υπέρ της εργατικής τάξης. Μελέτησε ξένους συγγραφείς και φιλοσόφους και λάτρεψε την ελληνική γλώσσα και γραμματεία. Έλεγε, μάλιστα, χαρακτηριστικά: «Αν δεχτούμε ότι το βιολί είναι το τελειότερο μουσικό όργανο, τότε η ελληνική είναι το βιολί της ανθρώπινης σκέψης».
Έγραψε 12 βιβλία και πολλά άρθρα, καθώς και την αυτοβιογραφία της με τη βοήθεια της δασκάλας της. Πέθανε στον ύπνο της, το 1968, σε ηλικία 88 ετών. Κατά την επιθυμία της, αποτεφρώθηκε και η στάχτη της τοποθετήθηκε δίπλα σε αυτήν της αγαπημένης της δασκάλας, η οποία είχε φύγει πολύ πιο πριν, το 1936.
H περίφημη σκηνή με το νερό.
Τον Οκτώβριο του 2009 ένα μπρούντζινο άγαλμα στήθηκε προς τιμήν της στην Αλαμπάμα. Δείχνει την Έλεν σε ηλικία επτά ετών δίπλα από μια αντλία νερού συμβολίζοντας τη μαγική στιγμή που κατάλαβε την πρώτη της λέξη: νερό! Στη βάση του αγάλματος υπάρχει μια επιγραφή που λέει ότι τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή δεν τα βλέπουμε, ούτε τα αγγίζουμε, αλλά τα νιώθουμε με την καρδιά.