Ντράγκι-Μακρόν: Το Σύμφωνο Σταθερότητας πρέπει να αλλάξει
“Οι δημοσιονομικοί κανόνες της ΕΕ πρέπει να μεταρρυθμιστούν εάν θέλουμε να εξασφαλίσουμε την ανάκαμψη”
Πριν από λίγη ώρα η Financial Times δημοσίευσε ένα άρθρο που φέρει τις υπογραφές του Ιταλού Πρωθυπουργού Μάριο Ντράγκι και του Γάλλου Προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν. Το άρθρο φέρει τον τίτλο “Οι δημοσιονομικοί κανόνες της ΕΕ πρέπει να μεταρρυθμιστούν εάν θέλουμε να εξασφαλίσουμε την ανάκαμψη” και ασχολείται με την οικονομική ανάκαμψη της ΕΕ και τα αντανακλαστικά της κατά της πανδημίας.
Όμως το άρθρο πάει ένα βήμα παραπέρα, εφόσον τονίζει πως η Ευρώπη θα πρέπει να εμβαθύνει το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, μειώνοντας μεν τα επίπεδα χρέους των χωρών, υπογραμμίζοντας δε πως “η στρατηγική μας είναι να περιορίσουμε τις επαναλαμβανόμενες δημόσιες δαπάνες μέσω λογικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων”.
Σημειωτέον το άρθρο τονίζει πως “η επικείμενη γαλλική προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ θα έχει ως στόχο την ανάπτυξη μιας κοινής συνολικής στρατηγικής για το μέλλον της Ένωσης”.
Το άρθρο φαίνεται να αποτελεί σφραγίδα της πρόσφατης Συνθήκης Ενισχυμένης Συνεργασίας μεταξύ Ιταλίας και Γαλλίας που υπεγράφη στη Ρώμη στις 26 Νοεμβρίου, αλλά και μανιφέστο, εφόσον φαίνεται να επιβεβαίωνει πως το νέο πολιτικοοικονομικό κέντρο βάρους της Ευρώπης οδεύει προς μετατόπιση από το Γερμανογαλλικό στο νέο Ιταλογαλλικό άξονα.
Που απέτυχε το υφιστάμενο Σύμφωνο Σταθερότητας
Η δυνατότητα να αξιοποιήσουμε τη δημοσιονομική πολιτική για την προστασία των ανθρώπων μας και τον μετασχηματισμό των οικονομιών μας ήταν, και παραμένει, κεντρική σε αυτή τη στρατηγική. Έτσι, μαζί με όλα τα άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ, αφού καθορίσουμε ένα σύνολο κοινών αρχών και μακροοικονομικών στόχων, θα πρέπει στη συνέχεια να συζητήσουμε τον σωστό τρόπο μετατροπής αυτών των στόχων σε ένα λογικό νέο δημοσιονομικό πλαίσιο.
Πριν από την πανδημία, οι υφιστάμενοι δημοσιονομικοί κανόνες της ΕΕ χρειάζονταν ήδη μεταρρύθμιση. Είναι πολύ περίπλοκοι, περιόρισαν τις δυνατότητες των κυβερνήσεων κατά τη διάρκεια κρίσεων και επιβάρυναν υπέρμετρα τη νομισματική πολιτική. Επίσης, απέτυχαν να παράξουν κίνητρα για την ιεράρχηση βασικών δημόσιων δαπανών για το μέλλον, συμπεριλαμβανομένων των δημόσιων επενδύσεων.
Θα χρειαστούμε ένα πλαίσιο αξιόπιστο, διαφανές και ικανό να συμβάλει στη συλλογική μας φιλοδοξία για μια ισχυρότερη, πιο βιώσιμη και δικαιότερη Ευρώπη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρέπει να μειώσουμε τα επίπεδα χρέους μας. Αλλά δεν μπορούμε να περιμένουμε να γίνει αυτό μέσω περισσότερων φόρων ή μη βιώσιμων περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες, ούτε μπορούμε να πνίξουμε την ανάπτυξη μέσω μη βιώσιμης δημοσιονομικής προσαρμογής.
Αντίθετα, η στρατηγική μας είναι να περιορίσουμε τις επαναλαμβανόμενες δημόσιες δαπάνες μέσω λογικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Και όπως οι κανόνες δεν πρέπει να μπαίνουν εμπόδιο στην αντίδραση απέναντι στην πανδημία, έτσι δεν πρέπει να μας εμποδίσουν να κάνουμε όλες τις απαραίτητες επενδύσεις.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ξεκινήσει μια διαβούλευση για τους δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ και υποβάλλονται ενδιαφέρουσες προτάσεις. Πρέπει να έχουμε μεγαλύτερο περιθώριο ελιγμών και αρκετές κρίσιμες δαπάνες για το μέλλον και τη διασφάλιση της κυριαρχίας μας. Το χρέος που αντλείται για τη χρηματοδότηση τέτοιων επενδύσεων, οι οποίες αναμφισβήτητα ωφελούν την ευημερία των μελλοντικών γενεών και τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη, θα πρέπει να ευνοείται από τους δημοσιονομικούς κανόνες, δεδομένου ότι οι δημόσιες δαπάνες αυτού του είδους, στην πραγματικότητα, συμβάλλουν στη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του χρέους.
Το πρόγραμμα της ΕΕ Next Generation υπήρξε μια επιτυχία στην αξιολόγηση της ποιότητας των δημόσιων δαπανών και στον τρόπο χρηματοδότησής του. Προσφέρει έτσι ένα χρήσιμο οδηγό για τη μελλοντική πορεία. Νέες προτάσεις αξίζουν διεξοδικής συζήτησης, χωρίς ιδεοληψίες, με στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ΕΕ ως σύνολο.
Η επικείμενη γαλλική προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ θα έχει ως στόχο την ανάπτυξη μιας κοινής στρατηγικής για το μέλλον της Ένωσης.
Η ΕΕ πρέπει να αναζωογονήσει το πνεύμα που την στο να αναλάβει δράση στην αρχή της πανδημίας το 2020. Μια νέα αναπτυξιακή στρατηγική και, στη συνέχεια, ένα ενισχυμένο δημοσιονομικό πλαίσιο στην παραπάνω λογική θα συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στο να διασφαλίσει ότι η ΕΕ έχει τα μέσα πραγματοποιήσει τις φιλοδοξίες της.