Κι όμως, ο Μπρένταν Φρέιζερ ήταν πάντα εδώ
Το Flix μιλάει με τον πρωταγωνιστή της «Φάλαινας» και τον – μέχρι στιγμής – μεγαλύτερο διεκδικητή του Οσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου.
Είναι το comeback της χρονιάς – αν όχι της δεκαετίας. Ο ίδιος το βλέπει απλά σαν μια ακόμη στιγμή, πάντα με σεβασμό και ευγνωμοσύνη για το ότι υπάρχει ακόμη.
Ρόλος ζωής ή απλά η απόδειξη ενός τεράστιου ταλέντου; Ο Μπρένταν Φρέιζερ μιλάει στο Flix για όλα όσα χρειάστηκε να κάνει για να είναι ο πρωταγωνιστής της χρονιάς.
Αισθάνεστε ότι η «Φάλαινα» είναι το comeback σας;
Δεν αισθάνομαι ότι έφυγα ποτέ, ούτε ότι επιστρέφω τώρα. ‘Ημουν πάντα εδώ. Δεν μπορείτε να απαλλαγείτε τόσο εύκολα από εμένα (γελάει).
Τι έχει αλλάξει από της μέρες του «George of the Jugle» στο σήμερα του Αρονόφσκι και του Σκορσέζε;
Η ποικιλία ήταν κάτι που πάντα προσδοκούσα από τη δουλειά μου, ένα ορόσημο που ήθελα να κατακτήσω. Αλλιώς θα επαναλαμβανόμουν. Στην τρίτη φάση της καριέρας μου που είμαι τώρα και συνεργάζομαι με τον Ντάρεν (Αρονόφσκι), τον Στίβεν (Σόντερμπεργκ) και τον Μάρτιν (Σκορσέζε) θέλω να μάθω από όλους αυτούς τους γίγαντες. Τσιμπάω τον εαυτό μου για να πειστώ ότι δεν ονειρεύομαι. Κανείς δεν είναι πιο έκπληκτος γι ‘ αυτό από αυτό τον τύπο (δείχνει τον εαυτό του). Ελπίζω αυτό το ταξίδι της ανακάλυψης να συνεχιστεί.
Ποια ήταν η άποψή σας για τις ταινίες του Αρονόφσκι πριν από τη συνεργασία σας μαζί του;
Είχα δει το «Πι», όταν έκανε την πρεμιέρα του στο Σάντανς πριν από 130 χρόνια (γελάει). Ηταν μια ενθουσιώδης περίοδος για το αμερικανικό σινεμά με την άνοδο του ανεξάρτητου κινηματογράφου και την ελευθερία που έδινε σε νέους δημιουργούς. Θαύμαζα και θαυμάζω την πορεία του μέσα στα χρόνια, αλλά ενόψει αυτής της συνεργασίας μας σκόπιμα δεν ήθελα να πληροφορηθώ για τον τρόπο που δουλεύει με τους ηθοποιούς του ή αν είναι απαιτητικός στα γυρίσματα. Ηθελα να ζήσω μια πρωτόγνωρη εμπειρία (γελάει).
Και πώς ήταν η εμπειρία αυτή τελικά;
Βλέπει τα πάντα, έχει μια απίστευτη περιφερειακή όραση που εστιάζει κάθε στιγμή σε κάθε λεπτομέρεια στο σετ. Αν δεν ήταν σκηνοθέτης, θα έπρεπε να γίνει επαγγελματίας παίχτης του μπέιζμπολ. Αν εστιάσετε στα σκηνικά της ταινίας, στο ταβάνι, στα βιβλία στη βιβλιοθήκη, παντού θα δείτε την τελειομανία του. Την εμμονή του στο παραμικρό. Απαιτεί τα πάντα από τους ηθοποιούς, θέλει να φέρεις στο γύρισμα τον καλύτερο εαυτό σου, αλλά έχει και τον τρόπο να το εκμαιεύσει από εσένα, να το αντλήσει από μέσα σου. Κι όχι μόνο από εμένα, από όλους. Τον διευθυντή φωτογραφίας, τους μακιγιέρ που έκαναν τόσο εξαιρετική δουλειά. Είμαι χαρούμενος που μπόρεσα να είμαι σε ένα δωμάτιο με τόσο ταλαντούχους ανθρώπους, με όραμα, ενσυναίσθηση και ένα μήνυμα ανοχής και κατανόησης.
Είμαι τόσο χαρούμενος που δουλεύω και που είμαι ακόμα εδώ. Θα παραφράσω τον Χέρμαν Μέλβιλ από το 1851 και θα δανειστώ κάτι από το Μόμπι Ντικ, το οποίο άλλωστε αναφέρεται στην ταινία. «Δεν ξέρω για όλα αυτά που έρχονται, όταν όμως έρθουν, θα ριχτώ σε αυτά γελώντας.» Μπορείτε πλέον να γράφετε ότι αυτή την ατάκα την είπε και ο Μπρένταν Φρέιζερ στο φεστιβάλ Βενετίας το 2022.»
Πώς προσεγγίσατε το ρόλο του Τσάρλι; Τι νιώσατε γι’ αυτόν προκειμένου να δώσετε μια τόσο δυνατή ερμηνεία;
Ο Τσάρλι έχει μια υπερηρωική ικανότητα. Μπορεί να δει το καλό στους άλλους, ακόμα όταν εκείνοι δεν μπορούν να το βρουν. Φανταστείτε πόσο καλός δάσκαλος ήταν πριν εγκλειστεί στο δωμάτιό του. Είναι ένας άνθρωπος που έχει πολύ λίγο χρόνο μπροστά του και θέλει να κάνει κάτι καλό στη ζωή του, μια τελική αγαθοεργία, να επανασυνδεθεί με την κόρη του. Αυτό θα δώσει νόημα στη ζωή του. Βαθιά θέματα, στα οποία ο Ντάρεν (Αρονόφσκι) μπορεί να βουτά με άνεση (γελάει) Τον προσέγγισα σαν ένα αληθινό άνθρωπο, όχι σαν τον ήρωα μιας ταινίας. Βοήθησε πολύ και το θεατρικό, στο οποίο βασίστηκε η ταινία, σε κάνει αμέσως να νιώσεις ενσυναίσθηση με τον Τσάρλι.
Πόσο απαιτητικό ήταν σωματικά όλο αυτό;
Η σωματική προετοιμασία για να μπω στο κορμί του Τσάρλι έπαιρνε πάνω από έξι ώρες καθημερινά. Όλο αυτό απαιτούσε ένα άλλο είδος «σωματικότητας» στην ερμηνεία μου, διαφορετικό από όλους τους ήρωες δράσης που είχα ερμηνεύσει στο παρελθόν, αλλά με κάποιο τρόπο ίδιο στον τρόπο που έπρεπε το σώμα μου να μεταδώσει κι εκείνο σκέψεις και συναισθήματα. Το σχέδιο για το σώμα του Τσάρλι σχεδιάστηκε αρχικά ψηφιακά, εκτυπώθηκε με 3d printer και ολοκληρώθηκε μετά από πολλές δοκιμασίες, γιατί σχεδιάστηκε έτσι ώστε να είναι φυσικό, να υπακούει τους νόμους της βαρύτητας και της φυσικής και κυρίως να μη θυμίζει όλα τα τόσο ταπεινωτικά fat suits του παρελθόντος. Η περιορισμένη κινητικότητα του Τσάρλι, ο τρόπος που περπατάει, η ισορροπία του, όλα αυτά ήθελαν εξαντλητική μελέτη και σεβασμό για την ειλικρινή απεικόνιση τους. Ηταν πολύ δύσκολο. Αλλά έτσι έπρεπε να είναι εξαρχής.
Θεωρείται ήδη σίγουρο ότι θα είστε υποψήφιος για Οσκαρ. Πολλοί σας θεωρούν από τώρα φαβορί.
Είμαι τόσο χαρούμενος που δουλεύω και που είμαι ακόμα εδώ. Θα παραφράσω τον Χέρμαν Μέλβιλ από το 1851 και θα δανειστώ κάτι από το Μόμπι Ντικ, το οποίο άλλωστε αναφέρεται στην ταινία. «Δεν ξέρω για όλα αυτά που έρχονται, όταν όμως έρθουν, θα ριχτώ σε αυτά γελώντας.» Μπορείτε πλέον να γράφετε ότι αυτή την ατάκα την είπε και ο Μπρένταν Φρέιζερ στο φεστιβάλ Βενετίας το 2022 (γελάει).
Η «Φάλαινα» του Ντάρεν Αρονόφσκι ήδη από τις 5 Ιανουαρίου προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες σε επιλεγμένες προβολές. Εδώ μπορείτε να δείτε τις αίθουσες και τις ημέρες προβολής.