Ιστορία και παραδείγματα εννοιολογικής τέχνης

70

Ιστορία και παραδείγματα εννοιολογικής τέχνης

Αυτή η κατηγορία τέχνης εμφανίστηκε ως κίνημα στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Οι επιρροές που οδήγησαν στο κίνημα εντοπίζονται πολύ πιο πίσω. ‘Ηδη από τις αρχές του  1900 καλλιτέχνες είχαν αμφισβητήσει τα όρια της τέχνης. Κι ήταν ακριβώς αυτή η αμφισβήτηση που με τον καιρό οδήγησε στην εμφάνιση της εννοιολογικής τέχνης όπως την ξέρουμε σήμερα. Ακολουθεί μια κατατοπιστική ανάλυση αυτής της ευρείας κατηγορίας τέχνης και των χαρακτηριστικών χαρακτηριστικών της.

Η υπόθεση της εννοιολογικής τέχνης

Marcel Duchamp
Το 1917, ο καλλιτέχνης Marcel Duchamp αγόρασε ένα ουρητήριο και το παρουσίασε ως γλυπτό σε ανοιχτή έκθεση τέχνης στη Νέα Υόρκη με τον τίτλο Fountain. Πρόκειται για ένα από τα κορυφαία παραδείγματα ενός άλλου ριζοσπαστικού καλλιτεχνικού κινήματος, του ντανταϊσμού.

Ενώ η κριτική επιτροπή στη Νέα Υόρκη απέρριψε τελικά το έργο του Marcel Duchamp αρνούμενη να το εντάξει στην τέχνη, ο Duchamp έθεσε ένα σοβαρό ερώτημα. Τι είναι τέχνη; Πού βρίσκονται τα όρια της τέχνης; Αυτή η ιδέα ήταν ένας σπόρος που αργότερα άνθισε σε ένα θεμελιώδες κομμάτι του κινήματος της εννοιολογικής τέχνης.

Fluxus
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, οι ρίζες της εννοιολογικής τέχνης άρχισαν να αναδύονται, συγκεκριμένα μέσα από το κίνημα του καλλιτεχνικού κινήματος Fluxus.
Η ενθάρρυνση του Fluxus και ο ανοιχτός εναγκαλισμός της διεθνούς τέχνης παρείχε γόνιμο έδαφος για όσους ήθελαν να τοποθετηθούν γύρω από την τέχνη και για το πού θα μπορούσε να φτάσει.  Καλλιτέχνες του Fluxus, όπως ο George Maciunas, ο Joseph Beuys και η Yoko Ono.

Αν και ποτέ δεν διακρίθηκε συγκεκριμένα ως μέρος του κινήματος της εννοιολογικής τέχνης, η επιρροή του Fluxus στο κίνημα είναι αδιαμφισβήτηση.

Sol LeWitt ‘Paragraphs στην εννοιολογική τέχνη.
Ενώ η εννοιολογική τέχνη εμφανίζεται στις αρχές της δεκαετίας του 1960, δεν ήταν παρά στα τέλη της δεκαετίας του 1960 που αναγνωρίστηκε ως πλήρες καλλιτεχνικό κίνημα με συγκεκριμένη γλώσσα, ορισμούς και χαρακτηριστικά.

Το 1967, ο Αμερικανός καλλιτέχνης Sol LeWitt έγραψε το “Paragraphs on Conceptual Art”. Στο άρθρο, ο LeWitt ορίζει τη μορφή δηλώνοντας: “Στην εννοιολογική τέχνη η ιδέα ή η έννοια είναι η πιο σημαντική πτυχή του έργου. Όταν ένας καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια εννοιολογική μορφή τέχνης, αυτό σημαίνει ότι όλος ο σχεδιασμός και οι αποφάσεις λαμβάνονται εκ των προτέρων και η εκτέλεση είναι μια επιπόλαιη υπόθεση”.
Γύρω από αυτή την εποχή και για χρόνια μετά το άρθρο του LeWitt, δημιουργήθηκαν μερικά από τα πιο εμβληματικά και επιδραστικά έργα τέχνης.

ΤΙ ΕΊΝΑΙ Η ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΉ ΤΈΧΝΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΊΑ;

Παραδείγματα εννοιολογικής τέχνης

Ας κάνουμε μια βουτιά σε μερικά παραδείγματα εννοιολογικής τέχνης από τη γένεση του κινήματος καθώς και σε πιο σύγχρονα παραδείγματα. Από αυτά τα παραδείγματα εννοιολογικής τέχνης παρατηρούμε ότι δεν περιορίζεται σε κανένα υλικό ή στυλ.

Μία και τρεις καρέκλες του Joseph Kosuth (1965)

Το έργο One and Three Chairs του Joseph Kosuth αποτελείται από μια φωτογραφία μιας πτυσσόμενης ξύλινης καρέκλας, μια φυσική πτυσσόμενη ξύλινη καρέκλα και έναν ορισμό της λέξης “καρέκλα” σε λεξικό, τα οποία βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο. Ο Joseph Kosuth συνδυάζει εννοιολογική φωτογραφία, φυσικό ξύλινο υλικό και κείμενο, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τις παραμέτρους του τι είναι τέχνη, καθώς και εναλλακτικές αναπαραστάσεις μιας κοινής έννοιας- στην προκειμένη περίπτωση, μιας καρέκλας.

Duration Piece #6 του Douglas Huebler (1968)

Ο Douglas Huebler, αρχικά γλύπτης του μινιμαλισμού, βρέθηκε να στρέφεται στην εννοιολογική τέχνη λέγοντας: “Ο κόσμος είναι λίγο-πολύ γεμάτος από αντικείμενα, λίγο-πολύ ενδιαφέροντα. Δεν επιθυμώ να προσθέσω άλλα. Προτιμώ, απλώς, να δηλώσω την ύπαρξη των πραγμάτων με όρους χρόνου και τόπου”.

Το έκτο έργο της σειράς Duration του Huebler αποτελείται από φωτογραφίες που καταγράφουν τη φυσική εξέλιξη ενός ορθογωνίου από πριονίδι σε διάστημα έξι ωρών. Κάθε τριάντα λεπτά, ο Huebler φωτογράφιζε το πριονίδι και η εξέλιξη των φωτογραφιών είναι αυτό που βλέπουμε πιο πάνω.

Χωρίς τίτλο (Τέλειοι εραστές) του Felix Gonzalez-Torres (1991)
Εξερευνώντας την έννοια των ανθρώπινων σχέσεων και τον αντίκτυπο του χρόνου που περνάει, ο καλλιτέχνης Felix Gonzalez-Torres έθεσε δύο ρολόγια που λειτουργούν με μπαταρίες στην ίδια ακριβώς ώρα. Κατά τη διάρκεια μερικών ημερών, τα δύο ρολόγια αναπόφευκτα έπεσαν εκτός συγχρονισμού, εμφανίζοντας διαφορετικές ώρες.
Δημιουργήθηκε το 1991, αυτό το πιο σύγχρονο εννοιολογικό έργο τέχνης χρησιμεύει ως κάποιου είδους αλληγορία βασισμένη στις προσωπικές εμπειρίες του Gonzalez-Torres.

Η εννοιολογική τέχνη μπορεί να είναι μια πολύ αμφιλεγόμενη μορφή τέχνης με την έννοια ότι πολλά από τα έργα της οδηγούν τελικά σε μια συζήτηση σχετικά με το ερώτημα “Τι ορίζει την τέχνη;”.
Αυτή η εξερεύνηση των ορίων της τέχνης και των σκοπών που επιδιώκει, οδήγησε την εννοιολογική τέχνη να αποτελέσει ένα διαρκές κίνημα πολύ πέρα από τη γέννησή της. Έχει όμως ανοίξει πόρτες για τους καλλιτέχνες που επιθυμούν να δημιουργήσουν στους απροσδιόριστους τομείς της τέχνης.