52
Το Πορτρέτο της Αχμάτοβα που πρόσθεσα, ζωγράφισε το 1922 ο Κούζμα Πετρόφ – Βόντκιν και βρίσκεται στο Κρατικό Ρωσικό Μουσείο της Αγίας Πετρούπολης.
Σαν σήμερα η Αννα Αχμάτοβα….
Η Άννα Αχμάτοβα γεννήθηκε στο χωριό Μπαλσόι κοντά στην Οδησσό, στις 23 Ιουνίου του 1889.Στις 5 Μαρτίου 1966, μετά από μια δύσκολη ζωή, η Αχμάτοβα άφησε την τελευταία της πνοή από έμφραγμα σε ηλικία 76 ετών σε ένα σανατόριο στο Ντομοντέντοβο (Домодедово), νότια της Μόσχας, εκεί δηλαδή που βρίσκεται το ομώνυμο αεροδρόμιο.
Η σορός της μεταφέρθηκε στην Αγία Πετρούπολη (τότε Λένινγκραντ) και εκεί ετάφη.
Το 1965 απονέμεται στην Αχμάτοβα ο τίτλος της επίτιμης διδάκτορος από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης
Στην Αγία Πετρούπολη, λειτουργεί το σπίτι-μουσείο, το συνιστώ πολύ περισσότερο από τα εμπορικά κέντρα και τα ΜακΝτόλαντς, όπου βλέπω δεκάδες τουρίστες.
Το Μουσείο Музей Анны Ахматовой в Фонтанном доме είναι αφιερωμένο στη ζωή της πιο σημαντικής ποιήτριας της «Αργυρής Εποχής» στη Ρωσία που ήταν και αγαπημένη φίλη της οικογένειας Σοστακόβιτς.
Θα έχετε ευκαιρία να δείτε τους προσωπικούς χώρους της, να μεταφερθείτε στην εποχή της, αλλά και να ακούσετε ηχογραφημένη τη φωνή της να απαγγέλει δικά της ποιήματα.
Εικόνες και μνήμες από το μουσείο της στην Αγία Πετρούπολη.
Το Πορτρέτο της Αχμάτοβα που πρόσθεσα, ζωγράφισε το 1922 ο Κούζμα Πετρόφ – Βόντκιν και βρίσκεται στο Κρατικό Ρωσικό Μουσείο της Αγίας Πετρούπολης.Εφη Αγραφιώτη
Το χρυσάφι σκουριάζει, το ατσάλι σαπίζει
το μάρμαρο καταρρέει. Όλα είναι έτοιμα για τον θάνατο. Το πιο μόνιμο απ’ όλα τα πράγματα στη γη είναι η θλίψη.
το μάρμαρο καταρρέει. Όλα είναι έτοιμα για τον θάνατο. Το πιο μόνιμο απ’ όλα τα πράγματα στη γη είναι η θλίψη.
Η Άννα Αχμάτοβα εκτός από την ποίηση, έγραψε πεζά, συμπεριλαμβανομένων απομνημονευμάτων, αυτοβιογραφικών έργων και λογοτεχνικών μελετών για Ρώσους συγγραφείς, όπως ο Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν.
Μετέφρασε επίσης ιταλική, γαλλική, αρμενική και κορεατική ποίηση.
Κατά τη διάρκεια της ζωής της η Αχμάτοβα βίωσε τόσο την προεπαναστατική όσο και τη σοβιετική Ρωσία, ωστόσο οι στίχοι της διεύρυναν και διατήρησαν τον κλασικό ρωσικό πολιτισμό σε περιόδους πρωτοποριακού ριζοσπαστισμού και τυπικού πειραματισμού, καθώς και στις ασφυκτικές ιδεολογικές αυστηρότητες του σοσιαλιστικού ρεαλισμού.
Η Αχμάτοβα μοιράστηκε τη μοίρα που έτυχε σε πολλούς λαμπρούς συγχρόνους της, όπως ο Όσιπ Εμίλεβιτς Μαντελστάμ, ο Μπόρις Λεονίντοβιτς Πάστερνακ και η Μαρίνα Ιβάνοβνα Τσβετάεβα. Αν και έζησε μια μακρά ζωή, αυτή σκοτείνιασε δυσανάλογα από ολέθριες στιγμές. Ο Isaiah Berlin, ο οποίος την επισκέφθηκε στο διαμέρισμά της στο Λένινγκραντ τον Νοέμβριο του 1945, ενώ υπηρετούσε στη Ρωσία ως πρώτος γραμματέας της βρετανικής πρεσβείας, την περιέγραψε εύστοχα ως “τραγική βασίλισσα”. Η εκτίμηση του έχει αντηχήσει σε γενιές αναγνωστών που αντιλαμβάνονται την Αχμάτοβα -το πρόσωπο, την ποίησή της και την ποιητική της προσωπικότητα- ως την εικονική αναπαράσταση της ευγενούς ομορφιάς και της καταστροφικής δυστυχίας.