Το «Milky Way» ξεκινά κι από το πρώτο κιόλας επεισόδιο κάνει αυτά που υποσχόταν όλον αυτόν τον καιρό. Ο Βασίλης Κεκάτος αφηγείται μια ιστορία παλιά όσο κι ο κόσμος. Αλλά το κάνει όσο πιο σύγχρονα γίνεται. Για τα ελληνικά δεδομένα τουλάχιστον. Αφηγείται μια ιστορία ενηλικίωσης που έρχεται κάπως πιο γρήγορα απ’ ότι υπολόγιζαν οι νεαροί πρωταγωνιστές και, αντί να δώσει νόημα στις ζωές τους, απειλεί να γκρεμίσει τα όνειρά τους σαν κάποιο απειλητικό ουράνιο σώμα που προσκρούει βίαια στον πλανήτη Γη.

Μία Μαρία και ένας Ιωσήφ, που όμως αρνείται να γυρίσει όταν τον φωνάζουν έτσι, συναντιούνται την πρώτη μέρα της τελευταίας τάξης του σχολείου. Ενός σχολείου σε έναν τόπο που τους μοιάζει τόσο δα· ένα μέρος που μοιάζει να ρουφά τα όνειρά τους και τους ίδιους σαν μαύρη τρύπα. Η Μαρία εδώ γεννήθηκε και μεγάλωσε. Ο Ιωσήφ, που γυρίζει στο Τζο, είναι καινούριος εδώ. Οι δυο τους, όπως και πολλοί ακόμα συμμαθητές τους, ονειρεύονται άλλους γαλαξίες και δεν βλέπουν την ώρα να φύγουν μακριά από ’δω.

Όσο ο Τζο ονειρεύεται μια ζωή στο Βερολίνο, για τη Μαρία και την κολλητή της την Αθηνά, η γη της επαγγελίας, εκεί που τα όνειρά τους περιμένουν να γίνουν αληθινά, είναι η Αθήνα. Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα κορίτσια της παρέας – Σία, Κάτε και Βίρνα – που μπορεί να έχουν διαφορετικά όνειρα, αλλά σίγουρα η ζωή που προσφέρει ο τόπος τους δεν τους αρκεί. Το έδαφος είναι ξερό και άγονο, δεν τις αφήνει να ανθίσουν.

Η καθημερινότητα τις κάνει να βαριούνται. Περνούν τις μέρες τους συζητώντας τι θα μπορούσε να διαταράξει την αβάσταχτη αδράνεια της ζωής τους και να της προσδώσει νόημα. Μια πυρηνική καταστροφή; Ένας μετεωρίτης ίσως; Πρόσεχε τι εύχεσαι λέει ο λαός και μάλλον έχει δίκιο, αφού κάτι όντως έρχεται να διαταράξει τα πάντα και να φέρει τα πάνω κάτω στις ζωές τους – ειδικά στη ζωή της Μαρίας.

Η Μαρία μένει έγκυος από το αγόρι της Τάσο, ο οποίος ενσαρκώνει όλα εκείνα από τα οποία εκείνη ονειρεύεται να δραπετεύσει. Στο πρόσωπό του βλέπει όλους της τους φόβους να παίρνουν σάρκα και οστά, η φράση «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού» αποκτά πρόσωπο. Ακόμη κι όταν ονειροπολεί, την απογοητεύει. Αλλά παρόλα αυτά και με έναν τρόπο τον αγαπά κι ας ξέρει βαθιά μέσα της πως θέλουν εντελώς διαφορετικά πράγματα από τη ζωή.

Αυτή η εγκυμοσύνη προσγειώνει απότομα τη Μαρία ακριβώς όπως συνέβη και με τη μαμά της 17 χρόνια πριν. Η στιγμή είναι τόσο ατυχής όσο εκείνη η στιγμή λίγα χρόνια πριν που, κατά τη διάρκεια της δουλειάς, ο μπαμπάς της έπεσε από πολύ ψηλά, τραυματίστηκε πολύ βαριά και έχασε τη δουλειά που αγαπούσε να κάνει. Εκείνη όμως δεν θέλει να γίνει σαν τους γονείς της.

Το σενάριο του Βασίλη Κεκάτου είναι ίσως ό,τι πιο καλογραμμένο έχουμε δει στην ελληνική τηλεόραση, ενώ ο βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα σκηνοθέτης αποδεικνύει για ακόμα μια φορά το ισχυρό κινηματογραφικό του ένστικτο. Το καστ υπηρετεί την ιστορία και τους χαρακτήρες με ευαισθησία και επιτρεπτικότητα, οι διάλογοι έχουν νόημα, τίποτα δεν λέγεται απλώς για να ειπωθεί, το καθετί υπηρετεί κι εξελίσσει την πλοκή χωρίς τις αχρείαστες μελοδραματικές υπερβολές που βλέπουμε τόσο συχνά στην ελληνική τηλεόραση. Και παρόλο που μπορώ να φανταστώ ποια είναι τα στοιχεία εκείνα της σειράς που μπορεί να ξεσηκώσουν θύελλες αντιδράσεων, προσωπικά τη βρίσκω τον μόνο λόγο για τον οποίο αξίζει να ανοίξει φέτος την τηλεόρασή του.

το βημα