«Μια… ωραία ατμόσφαιρα» είναι τα «κεφάλια» στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.
Γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος
Λένε τη μια μέρα, ξελένε την άλλη, ορκίζονται όλοι μαζί για την… ενότητα στην επόμενη μέρα, αλλά αυτή την «ενότητα» ο καθένας τη βλέπει από τη δική του σκοπιά.
Εντάξει, οι εκλογές (ιδίως οι εσωκομματικές…), έχουν τις αγριάδες τους, τα έμμεσα και άμεσα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, τις αμφίσημες τοποθετήσεις, τις άμεσες αλλά και μακροπρόθεσμες προσωπικές φιλοδοξίες που καθείς ελπίζει να εκπληρώσει.
Αλλά να βγαίνει ο Γιώργος Παπανδρέου, με το βάρος του ονόματος και των προηγούμενων θέσεών του, και να λέει ανερυθρίαστα χοντρά ψέματα για την πολιτεία του ανθυποψηφίου του Νίκου Ανδρουλάκη, είναι -όπως και να το κάνεις- ελαφρώς… ξεφτίλα και προκαταβολικά απαξιωτικό για το «νέο» που λένε ότι φιλοδοξούν όλοι να φτιάξουν.
Βγαίνει σχεδόν κάθε βράδυ (όπως και ο κ. Ανδρουλάκης) και σε κάποιο κανάλι. Τους στριμώχνουν, υποτίθεται, οι τηλεαστέρες που τους έχουν καλέσει, τον κ. Ανδρουλάκη για το όντως μειονέκτημα που θα αντιμετωπίσει, αν εκλεγεί, να είναι αρχηγός κόμματος που… δεν θα μπορεί να διαλέγεται και να κρίνει τους πολιτικούς αντιπάλους του μέσα στη Βουλή, αφού δεν είναι βουλευτής. Απαντά (τυπικά και θεσμικά σωστά) ότι υπάρχουν διαδικασίες να τον εκπροσωπεί μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας που θα ψηφισθεί από την ίδια -προφανώς κατόπιν δικής του υπόδειξης. Και ο Τσίπρας, όταν ο Αλαβάνος τον… έχρισε αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός Βουλής ήταν και τον εκπροσωπούσε ο πολιτικός «πατέρας» του, Αλαβάνος.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι τον Παπανδρέου (που η αλήθεια είναι ότι τα ΜΜΕ δεν τον «πολυπάνε»…) όχι μόνο δεν τον στριμώχνουν, ρωτώντας τον τι «νέο» και «ανανεωτικό» είναι δυνατόν να ευαγγελίζεται ένας 70άρης πολιτικός, με το δικό του καταδικασμένο από την κοινωνία πολιτικό παρελθόν, αλλά αποφεύγουν να τον καλέσουν να απαντήσει πώς στην ευχή είναι δυνατόν ένας… πρόεδρος κόμματος (ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ) που μετέχει στο ΚΙΝ.ΑΛ να διεκδικεί την προεδρία ενός… άλλου κόμματος που μετέχει επίσης στο ΚΙΝ.ΑΛ, και να μην παραιτείται από το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ! Τέτοια… παραδοξότητα (ψηφίζεις έναν, παίρνεις δύο προέδρους!) μόνον ο ΓΑΠ μπορούσε να την κάνει πολιτική πράξη! Όχι, αφελής είναι; Σου λέει, αν δεν «πάρω» το ΠΑΣΟΚ, θα μου μείνει… το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ να προεδρεύω -μαζί με τη Σοσιαλιστική Διεθνή…
Η μη παρουσία του Ανδρουλάκη, αν εκλεγεί, στο Κοινοβούλιο, η αλήθεια είναι ότι αποτελεί πρόβλημα (μικρό ή μεγάλο, θα αποδειχθεί από το πότε θα γίνουν οι επόμενες εκλογές). Θα πρέπει να υποδείξει πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας (η οποία και θα τον αναδείξει) πρόσωπο όχι μόνο της απόλυτης εμπιστοσύνης του, αλλά και ικανό να υποστηρίξει τις πολιτικές θέσεις του νέου προέδρου, οι οποίες προσώρας (λόγω προεκλογικής μάχης, πιθανόν…) είναι γενικόλογες, στρογγυλές, σχεδόν αυτονόητες, λογικές. Κάποιον κυριολεκτικά «αντ’ αυτού».
Δείτε, τώρα, την… τρικυμία εν κρανίω που επικρατεί: ο Παύλος Γερουλάνος (πολιτικό πουλέν του ΓΑΠ, που όμως δεν παραιτήθηκε της υποψηφιότητάς του με το που ο πρώην πρωθυπουργός εκμεταλλευόμενος τον θάνατο της Φώφης Γεννηματά έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος), ίσως για να… ζητήσει συγγνώμη από τον Παπανδρέου που δεν παραιτήθηκε, τον προτείνει για… πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, αν εκλεγεί ο Ανδρουλάκης, που θα είναι και ο «αντ’ αυτού» του νέου προέδρου! Ποιος, ο ΓΑΠ! Που κάθε μέρα κατηγορεί ότι ο Ανδρουλάκης δεν έχει σχέδιο, πρόγραμμα, σκέψεις και ιδέες! Και ο Γερουλάνος προτείνει ο ΓΑΠ να εκπροσωπήσει αυτό το «τίποτε» στη Βουλή! Άντε τώρα να τους πάρεις στα σοβαρά…
Αλλά και από τους πιο «νέους», και σε ηλικία και σε ύφος, με προδιαγραφές για ανέλιξη κομματική και πολιτική, μια απογοήτευση την εισπράττεις -ίσως λόγω απειρίας ή λόγω σύγχυσης από τη μάχη των «θηρίων».
Ο φέρελπις Παύλος Χρηστίδης, που άφησε άριστες εντυπώσεις στο ντιμπέιτ των πέντε υποψηφίων, βγήκε την περασμένη Τρίτη και είπε ότι την επομένη θα δηλώσει αν στον δεύτερο γύρο θα στηρίξει τον Παπανδρέου ή τον Ανδρουλάκη. Αυτά την Τρίτη. Την… Τετάρτη, όμως, ο κ. Χρηστίδης το ξανασκέφθηκε, αποφάσισε ότι εκπροσωπεί το νέο και αντι-παλαιοκομματικό, το ενωτικό και το παραταξιακό, δήλωσε πως «δεν είναι κομματάρχης του ’60 να δίνει γραμμές!», και περιορίστηκε στο να προτρέψει τους ψηφοφόρους την Κυριακή να πάνε ξανά στις κάλπες…
Γιατί δεν το ‘λεγες, βρε παιδί μου, εξ αρχής; Ποιοι σε παρέσυραν;
