Από τον Λίντνερ στην Πεκρές
Είναι ο νέος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας και ηγέτης των Φιλελευθέρων, Λίντνερ, η μόνη σοβαρή υποθήκη στην επανεκκίνηση ενός γαλλογερμανικού διαλόγου για το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης; Η επικοινωνιακή αισιοδοξία που σφράγισε την συνάντηση Μακρόν –Σόλτς στο Παρίσι την Παρασκευή 10.12 δεν διευκολύνει την απάντηση στο ερώτημα.
Και σε λίγες βδομάδες η απειλή του μικρού Σόιμπλε Λιντνερ είναι πιθανόν να έχει ξεχασθεί στην σκιά μιας άλλης πιο βαρύνουσας απειλής. Την πιθανότητα να ηττηθεί ο Μακρόν στον δεύτερο γύρο της προεδρικής εκλογής στα τέλη Απριλίου όχι από την Λεπέν ,όχι από τον Ζεμούρ αλλά από την υποψήφια της γκολικής δεξιάς, Πεκρές.
Η Πεκρές που ήδη πλειοδοτεί από τα δεξιά σε συνθηματολογία του τύπου «μηδενική ανοχή -νόμος και τάξη», όσο προχωρά η προεκλογική εκστρατεία θα επιχειρεί να διεμβολίσει την εκλογική βάση της ακροδεξιάς με συνθήματα και δεσμεύσεις για εθνική περιχαράκωση απέναντι σε μετανάστες και Τζιχαντιστές τρομοκράτες, μια επιλογή που αν εκλεγεί θα βραχυκυκλώσει κάθε γαλλογερμανική συζήτηση πολύ δε περισσότερο διαπραγμάτευση για εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που θα αφήνει ανοικτή την προοπτική ομοσπονδιακής μετεξέλιξης.
Πρώην υπουργός και περιφερειάρχης, η Πεκρές ήδη διαμορφώνει το προφίλ του υποψήφιου που μπορεί να συσπειρώσει όλες τις συνιστώσες της δεξιάς και να νικήσει τον Μακρόν στον δεύτερο γύρο. Κι αν η Πεκρές εκλεγεί Πρόεδρος η ακινησία που επέβαλλε η Μέρκελ στην Ε.Ε και την Ευρωζώνη θα παραταθεί με γαλλική υπαιτιότητα, με την δυναμική της ολοκλήρωσης να οριοθετείται στην βελτίωση της -κατά κύριο λόγο πλέον- διακυβερνητικής της μορφής.
Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι στην ακροδεξιά και δεξιά δηλώνουν γκολικοί, προφανώς προετοιμάζοντας το έδαφος για συσπείρωση στο όνομα της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Λεπέν , Ζεμούρ, Πεκρές και Μπαρνιέ δηλώνουν γκολικοί καθώς θεωρούν ότι η αχίλλειος πτέρνα του Μακρόν είναι η προθυμία για εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας σε όφελος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Πεκρές μπορεί να ισχυρισθεί ότι χειραγωγεί την ακροδεξιά και σε κάθε περίπτωση δεν προκαλεί την δημοκρατική συσπείρωση πέριξ του Μακρόν που προκαλούν η Λεπέν και ο Ζεμούρ. Ένα είναι βέβαιο: Οι πολιτικές εξελίξεις στην Γαλλία είναι ένα ανοικτό στοίχημα και μια σοβαρή μεταβλητή αβεβαιότητας για το μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου.
