Η Ελίζα Δημητρά ζει off the grid στην κεντρική Εύβοια
Μιλά για τη ζωή της χωρίς δίκτυα ενέργειας και τους τρόπους με τους οποίους περιορίζει το περιβαλλοντικό αποτύπωμά της.
Η κ. Ελίζα Δημητρά ζει στην κεντρική Εύβοια σε ένα μικρό σπίτι μαζί με τους δύο σκύλους και την γάτα της. Πιο συγκεκριμένα, ζει σε ένα όχημα που έχει υποστεί ολική μετατροπή και βρίσκεται μέσα σε έναν ελαιώνα. Όσο ηλεκτρισμό χρησιμοποιεί, τον παράγει η ίδια με φωτοβολταϊκά. Το περισσότερο νερό που καταναλώνει, το μαζεύει η ίδια από τις βροχοπτώσεις ενώ η θέρμανση προέρχεται από ξυλεία.
Η ζωή της είναι όσο πιο off the grid (χωρίς δηλαδή σύνδεση με δίκτυα ενέργειας) γίνεται σε συνθήκες 2024. Μιλάει στο Travel.gr για το πώς επέλεξε αυτόν τον προορισμό μετά από διάφορες περιπλανήσεις και για την προσπάθεια που κάνει για έναν πιο φιλικό στο περιβάλλον τρόπο ζωής.
«Μεγάλωσα στην Κηφισιά, σπούδασα στο Μαθηματικό Αθήνας, έκανα μεταπτυχιακό στη Γαλλία και στη Λέσβο, με θέμα τη Διατήρηση της Βιοποικιλότητας και διατριβή στα Γρεβενά, πάνω στην χρήση των υπόγειων περασμάτων της Εγνατίας Οδού από αρκούδες και άλλα μεγάλα θηλαστικά σε συνεργασία με την οργάνωση Καλλιστώ», λέει στο Travel.gr.
Μετά από μια επαγγελματική περιπλάνηση σε Ελλάδα και εξωτερικό το 2018 δούλεψε στη Λέσβο ως camp coordinator για τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης. «Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία που με έκανε να σκεφτώ ξανά πολλά. Αποφάσισα ότι δεν μπορώ να ζω πια στην πόλη. Έκτοτε, άλλαξα 26 σπίτια μέχρι να φθάσω σήμερα να έχω πουλήσει το σπίτι στην Κηφισιά και να ζω σε έναν ελαιώνα».
Τα σπίτια στα οποία έζησε από το 2018 μέχρι το 2021 βρίσκονται στα εξής σημεία: Πάδες Κόνιτσας, Τσουκαλάδες Λευκάδας, Αγ. Άννα και Αχλάδι στη βόρεια Εύβοια, Διψέλιζα Κερατέας, Πρόδρομος Βοιωτίας, Αγ. Μαρίνα Κορωπίου, Βερτίσκος Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, 2 μέρη στη Σερβία, Σλοβενία, Μιλάνο, Νότια Γαλλία, Zaragoza, Μαδρίτη, Malaga, Cadiz και Ιταλία.
Τελικά, μετά από μια περιπέτεια λόγω της πανδημίας, κατέληξε στην Εύβοια το 2021, έως και σήμερα: «Ξεκίνησα αυτή τη ζωή έχοντας μεγαλώσει σε ένα διαμέρισμα, σε προάστιο της Αθήνας, με γονείς και παππούδες των γραμμάτων χωρίς να έχω ένα χωριό να πάω, όπως πολλοί συμμαθητές μου. Ήμουν εντελώς αδαής όσον αφορά αυτόν τον τρόπο ζωής, αλλά με τόση θέληση να μάθω, που ελπίζω να πετύχω έστω κάποιους από τους στόχους μου κι είμαι επιεικής με τον εαυτό μου φυσικά».
Μία εγκυκλοπαίδεια για τον vegan -όχι μόνο στη διατροφή- τρόπο ζωής
Πριν λίγα χρόνια η κ. Δημητρά ξεκίνησε την ιστοσελίδα Ethos & Empathy. Εκεί, μπορεί να βρει κανείς περίπου τα πάντα για τον vegan τρόπο ζωής, για το zero waste lifestyle και τον αντισπισισμό. Σημαντικό επίσης να τονιστεί ότι στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα φιλοξενούνται μεταφρασμένα και πολλά σημαντικά και ενδιαφέροντα κείμενα για όλα αυτά τα θέματα. Μπορεί κανείς να πει πως είναι μια ψηφιακή οικο-εγκυκλοπαίδεια, για όποιον θέλει να έχει μια πρώτη ή αναλυτικότερη ενημέρωση για το ζήτημα.
Η ζωή με τη χρήση ελάχιστης δυνατής ενέργειας έχει τις δυσκολίες της. «Για παράδειγμα, απαιτείται η λελογισμένη χρήση νερού. Μαζεύω το νερό της βροχής, φυσικά οι βροχοπτώσεις δεν είναι δεδομένες. Ενώ το ρεύμα που χρησιμοποιώ καλύπτεται από φωτοβολταϊκά πάνελ, δεν έχω ούτε καν γεννήτρια. Μαζεύω τις ελιές κάθε χρόνο κι έχω δικό μου λάδι, και για ένα διάστημα και δικές μου ελιές, για τα οποία είμαι τόσο ευγνώμων. Κόβω χόρτα από το χωράφι με τα οποία μετά φτιάχνω βάμματα και λάδια αλλά και τα οποία έχω εισάγει στην διατροφή των σκύλων μου καθώς τους βοηθούν να μένουν υγιείς κι εκείνοι. Έπειτα, έμαθα να κάνω τουρσιά τα οποία εισήγαγα στην καθημερινή μου διατροφή», αναφέρει.
Ενώ θεωρεί ότι στην Ελλάδα έχουν να γίνουν πολλά ακόμα όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος και την σωστή συμπεριφορά προς τα ζώα, έχει την ίδια στιγμή να πει ότι ξεχώρισε την ελληνική φιλοξενία. «Σε όποιο μέρος της χώρας και να βρέθηκε πάντα υπήρχε -τουλάχιστον- ένας άνθρωπος που να είναι υποστηρικτικός. Να θέλει να μάθει για τον καινούργιο άνθρωπο που ήρθε στον τόπο του να τον βοηθήσει».
Η λελογισμένη χρήση ενέργειας είναι το μόνο πράγμα που προτείνει σε όποιον θέλει να κάνει πιο φιλική στο περιβάλλον την ζωή του. «Σημαντική είναι επίσης η διατροφή. Προσωπικά δεν τρώω οτιδήποτε ζωικό. Ακόμα και όσοι το κάνουν όμως θα βοηθούσε να προτιμούν προϊόντα από μικρούς τοπικούς παραγωγούς. Έτσι, η παραγωγή αλλά και μεταφορά των τροφίμων έως το πιάτο, βλάπτει λιγότερο τη φύση. Ακόμα καλύτερο να αγοράζουμε χύμα προϊόντα όπως αυτά που βρίσκουμε στις λαϊκές αγορές. Ένας άλλος τρόπος είναι να ταξιδεύουμε λιγότερο, σίγουρα να πετάμε λιγότερο με το αεροπλάνο».
Το βέβαιο είναι ότι αυτό που πρέπει και μπορεί να κάνει ο καθένας από εμάς είναι μερικά απλά πράγματα καθημερινότητας. Για παράδειγμα, να μαζεύει τα σκουπίδια του όπου πηγαίνει ή να προσπαθεί να κάνει την ελάχιστη δυνατή χρήση ηλεκτρικού ρεύματος.
Μετά από 6 χρόνια «απομόνωσης», όπως λέει, νιώθει έτοιμη να «γυρίσει στον πολιτισμό» συνεισφέροντας στην περιβαλλοντική ομάδα του δήμου όπου κατοικεί. «Ο homo sapiens είναι κοινωνικό ζώο. Η ζωή τύπου ερημίτη είναι καλή για κάποιο διάστημα αλλά όχι για πάντα. Άλλωστε στην Περιβαλλοντική Επιτροπή του Δήμου θα μπορώ να κάνω αυτό που αγαπώ και νομίζω ξέρω πολύ καλά να βοηθήσω στην προστασία της φύσης».