Το ξέφρενο ανοδικό ράλι στις τιμές των αγροτικών προϊόντων τους τελευταίους 15 μήνες αφενός μεν σκορπίζει χαμόγελα αισιοδοξίας στους αγρότες, αφετέρου προβληματίζει τους καταναλωτές. Οι τιμές των τροφίμων παγκοσμίως βρίσκονται στο υψηλότερο επίπεδο εδώ και σχεδόν μία δεκαετία. Αιτία η πανδημία, ο παγκόσμιος πληθωρισμός που τη συνοδεύει και ο οικονομικός προστατευτισμός που επιστρέφει ύστερα από μια περίοδο πλήρους απελευθέρωσης του παγκόσμιου εμπορίου.

 Γράφει ο Γιάννης Κολλάτος στο ΒΗΜΑ

Η εκτίναξη της τιμής των σιτηρών (πάνω από τα 25 λεπτά το μαλακό και κοντά στα 30 λεπτά το σκληρό) έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση κατά 30% των αλεύρων, γεγονός που οδηγεί σε ανάλογη αύξηση των αρτοσκευασμάτων και του ψωμιού. Ανάλογες αυξήσεις υπάρχουν και στο καλαμπόκι και στις ζωοτροφές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κτηνοτροφία μας. Η μηδική έφτασε στα 22 λεπτά το κιλό και το κριθάρι στα 25, ενώ το καλαμπόκι πάει για τα 27 με 30 λεπτά. Εκρηκτική άνοδο σημείωσαν και τα φρούτα και λαχανικά (κεράσι, ροδάκινο, ντομάτα κ.λπ.), αλλά αυτό οφείλεται κυρίως στη μειωμένη εφέτος παραγωγή λόγω των ανοιξιάτικων παγετών, ενώ σχεδόν μηδενική αναμένεται η παραγωγή αμυγδάλου εξαιτίας των θεομηνιών.

Την ίδια ώρα, βέβαια, η τιμή του πρόβειου γάλακτος, που αποτελεί την πρώτη ύλη για την παρασκευή φέτας στη χώρα μας, έφτασε σε επίπεδα πάνω από 1,20 ευρώ το κιλό, όταν προ τριετίας είχε κατρακυλήσει ακόμη και κάτω από τα 80 λεπτά. Ωστόσο την αύξηση της τιμής στο γάλα ή τη συγκυριακή το Πάσχα στο κρέας την απορροφά, όπως αναφέρουν οι κτηνοτρόφοι, η αύξηση του κόστους των ζωοτροφών και της ενέργειας. Σε μια περίοδο μάλιστα που η κτηνοτροφία μας έχει συρρικνωθεί, με απώλεια ζωικού κεφαλαίου τόσο σε αιγοπρόβατα όσο κυρίως σε αγελάδες, βοοειδή και χοίρους, αφού οι μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες, γονάτισαν από τα τραπεζικά χρέη και τον αθέμιτο ανταγωνισμό των εισαγωγών από χώρες της Ευρώπης, η εκ νέου ανάπτυξή της θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο.

Το τέλος της πανδημίας θα βρει τον αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα της χώρας εξουθενωμένο, αφού οι θεομηνίες των τελευταίων 10 μηνών διέλυσαν την πρωτογενή παραγωγή (πλημμύρες, παγετοί, καύσωνες, χαλαζοπτώσεις, πυρκαγιές).

Είναι προφανές ότι αν δεν οργανώσει η Ελλάδα την παραγωγή της και αν δεν υποβοηθηθεί με τα απαραίτητα εργαλεία, ο αγροκτηνοτροφικός κόσμος θα χάσει και αυτή τη νέα πρόκληση. Απαιτούνται συλλογικά έργα άρδευσης για τη μείωση του κόστους του νερού, μείωση του κόστους αγροτικού πετρελαίου και αγροτικού ρεύματος και φυσικά αγροτική πίστη και τραπεζική πρόσβαση σε φθηνά κεφάλαια για την ανάπτυξη της γεωργίας και κτηνοτροφίας στη χώρα.

Αξίζει να τονιστεί πως σημαντικό ρόλο στην έλλειψη διατροφικών αγαθών στη χώρα θα παίξουν και οι μεγάλες πυρκαγιές σε Βόρεια Εύβοια και Πελοπόννησο, καθώς εκλείπουν λαχανικά και μέλι, ενώ τα μελισσοσμήνη που χάθηκαν δύσκολα αναπληρώνονται και αναμένεται να αποτελέσουν πλήγμα μεσοπρόθεσμα για τη φυτική παραγωγή, όπου ο ρόλος της μέλισσας για την επικονίαση είναι καθοριστικός.