Οι κινήσεις της Ζωής, νομότυπες αλλά όχι ηθικές
Γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος
Δεν ξέρω (αν και δεν το πολυπιστεύω) αν οι… αρχηγικές ταρζανιές της κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου θα απογοητεύσουν τόσο κάποιους από τους οπαδούς ψηφοφόρους της, ώστε να μην την ξαναψηφίσουν στις εκλογές της 25ης Ιουνίου και να μείνει η «Πλεύση Ελευθερίας» εκτός Βουλής…
Κανονικά (αλλά τι συνιστά κανονικότητα στο προεκλογικό πανηγύρι;), θα περίμενε κανείς να την τιμωρήσουν για τον αυταρχισμό, την αλαζονεία, τον αρχηγικό τσαμπουκά της «αρχηγός είμαι, κάνω ότι μου γουστάρει!». Από την μια στέλνει… καρδούλες και φιλάκια για να πείσει ότι «δεν είναι η παλιά γκροτέσκο Ζωή» και αξίζει για δεύτερη ευκαιρία για να μας δείξει ότι είναι… άλλη, κι από την άλλη ανακατεύει και ξαναμοιράζει τις λίστες των υποψηφίων της, αγνοεί την σειρά εκλογής τους στις κάλπες της 21ης Μαΐου για να εκλεγεί ο… σύντροφός της (που δεν ήταν υποψήφιος!) και κάποιοι και κάποιες κολλητοί της που ελπίζει ν’ αποτελέσουν την… αρχηγική φρουρά της, αν το κόμμα της περάσει το 3% και μπει στην Βουλή…
Αλλά, όλοι αυτοί που την ψήφισαν , δεν ήξεραν … τι ψήφιζαν; Δεν θυμούνται τα γραφικά καραγκιοζιλίκια της ως Πρόεδρος της Βουλής του 2015 (τι επιλογή κι αυτή του Τσίπρα, ε;), αγνοούν την ολέθρια στάση της να κλειστεί στο γραφείο της και να αρνείται να συγκαλέσει την ολομέλεια του σώματος για να μην ψηφίσει αν ήθελε ή όχι το καταστροφικό αποτέλεσμα του αδιανόητου «δημοψηφίσματος» που λίγο έλλειψε να πετάξει την χώρα εκτός Ευρώπης και ευρώ; Εκτίμησαν ως… γνήσια ριζοσπαστική πράξη εκείνες τις παλαβομάρες της. Από αυτούς να περιμένουμε ότι θα την τιμωρήσουν τώρα, επειδή διατρανώνει πώς «το κόμμα c’ est moi !»;
Αυτή η πρωτοφανής εθιμικά απόφασή της, είναι νόμιμη και νομότυπη. Είναι, όμως και ηθική, συνάδει με την επιμονή της ότι υπηρετεί (και υπηρετούσε…) αρχές και αξίες, όπως μας λέει; Καμώνεται την «αντισυστημική» που υπόσχεται να αλλάξει επί το ουσιαστικότερο την λειτουργία του κοινοβουλευτισμού, όταν συμπεριφέρεται απολύτως.. συστημικά εξαντλώντας μέχρι τα άκρα το «αρχηγικό δικαίωμα» της ;
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, είναι απολύτως βέβαιο ότι αρχηγοί και των «μεγάλων κομμάτων», πολύ θα ήθελαν να «ρετουσάρουν», να «διορθώσουν» προς το συμφέρον τους τις λίστες επιτυχίας των υποψηφίων τους, εν όψει των καλπών της 25ης Ιουνίου. Αλλά δεν το κάνουν επειδή αντιλαμβάνονται το δημοκρατικά γελοίο, το θεσμικά απαράδεκτο μιας τέτοιας κίνησης και φοβούνται την μήνι των σοβαρών οπαδών τους. Και είναι βέβαιο ότι αν το επιχειρούσαν θα το έκαναν με κάποιο… φερετζέ με κάποια επίφαση σεβασμού των εθίμων και των τύπων. Και τα προσχήματα, πολλές φορές έχουν την σημασία και την αξία τους…
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου μετατρέπει την εκλογική διαδικασία, το δημοκρατικό δικαίωμα των πολιτών, σε… οικογενειακή υπόθεση, για να βολέψει και τον σύντροφό της. Είπε ότι εκτός από… σύντροφος, είναι και συνιδρυτής της «Πλεύσης Ελευθερίας», άρα το δικαιούται. Ε, τότε γιατί δεν τον κατέβαζε υποψήφιο στις πρώτες κάλπες; Σαχλαμάρες που υποτιμούν την κρίση των οπαδών της. Αλλά, τα είπαμε για τους οπαδούς της…
Τα ίδια και απαράλλακτα έκανε και ο (θεόσταλτος!) αρχηγός της «Νίκης», του ακροδεξιού, εθνικιστικού, θεοκρατικού γκρουπούσκουλου, που χρηματοδοτείται από… μονή του Αγίου Όρους και έχει στενές και περίεργες σχέσεις με την Ρωσία του Πούτιν. Αλλά, εντάξει, αυτός μπορεί να δικαιολογηθεί ότι… «είδε το φώς το αληθινό», αφού μετά τις κάλπες του Μαΐου… του μίλησε ο Ύψιστος και του υπέδειξε τον σωστό τρόπο πολιτεύεστε. Τι να κάνει κι’ αυτός;
Ευχόμαστε κάποιοι από τους ψηφοφόρους των δύο αυτών μικρών κομμάτων να ψηφίσουν τιμωρητικά αυτή την φορά. Και, πάντως, τέτοιοι αρχηγοί και κόμματα εκτρώματα, με τις αηδίες τους να μην φουντώσουν ένα διογκούμενο κλίμα αποστροφής της κοινωνίας στην πολιτική…